Please, Remember Me [Diabolik Lovers]

Bölüm 11 : Siz Bizim Hanımımızın Kızısınız.

Medya Tougho Sakamaki. (Karl Heinz)

Bu biraz garip bir durumdu ama kalpti bu değil mi?  Ya da her hangi bir durumda vücudumun ani yakınlaşmaya verdiği tepki miydi? Hani her dizide başımıza gelir ya baş roller birbirini öpeceği ya da sarılıp romantik bir an yaşayacağı zaman hikayenin kötü karakteri ortaya çıkar ve o anın içine ederdi.

İşte tam şu an da bunu yaşıyoruz. Seiji'nin sesini duyar duymaz o da bende birbirimizden uzaklaşmıştık.

- Akira! Ruki! Hadi geç oldu eve gelin!

Bizi aramaya gelmişti sanırım. Niye o? Neden Kou ve ya Yuma değil de o? Ben eve giderken bir yandan bunu sorguluyor bir yandan da eğer gelmeseydi gerçekten beni öper miydi? Diye düşünüyordum. Eve gelince üzerime atlayan biri olana kadar tabii ki... KOU...!

- Kou bırak beni!

- Ama ben, bu gün ablamı hiç ama hiç~ görmedim! Biraz daha sarılmak istiyorum~

Kaçamayacağımı anladıktan sonra pes ettim. Kou bir tek sarılmakla kalmamış bir yandan da yanaklarımı da sıkmaya başlamıştı. Kendimi minik bir kız çocuğu gibi hissediyorum!

- Kou, tamam yeter.

- Öf, neyse geç oldu zaten sen öyle diyorsan... bıraktım işte!

Ben nefes alabiliyorum! Sonunda...! Hızlıca odama çıkarken aniden merdivenin orada durdum. Ruki koridorda cam kenarında bir telefon konuşması yapıyordu. Benim hemen arkamda da Azusa vardı. İkimizde merdivene yaslanıp Ruki 'yi dinlemeye başladık.

- Bu gün sizin evden gelirken zaten davet ettiler.

- ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪} ?

- Evet aynen öyle eğer ben gelmeseydim çoktan gidecekti!

- ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪} ?

- Anlıyorum. Bundan sonra öyle olacak zaten... onu yalnız bırakmaya niyetim yok.

- ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪} ?

- Size de iyi akşamlar.

Nihayet telefon konuşması bitmişti. Ama ben hiç bir şey anlayamamıştım. Aslında sizden gelirken dediğine göre bu bizim evden biriydi. Büyük ihtimalle babamdı. Ruki kendi odasına geçtikten sonra Azusa ile yalnız kaldık. Ben ona baktıkça o da bana bakıyordu. Bu ne zamana kadar böyle gidecek?

- İyi geceler Azusa.

- Sana da.

Odama çıkıp bu gün ne kadar boş bir gün geçirdim diye düşünsem de aslında Ruki ile olan ilişkimde bir o kadar ilerlemişti.

*  *  *

Onlar aşağıda kahvaltı yaparken odamda kalmayı tercih ettim. Kendimi tok hissediyordum. Bahçeye çıkıp etrafta neler olduğuna bakmak istedim. Aklıma bir anda yan komşumuz geldi. O kadın beni daha önce tanıyordu. Bakmaktan zarar gelmez? Kapının önüne gelince nedense bir rahatsız oldum. Sanki izleniyor muşum gibiydi?

Kendimden emin bir şekilde dış kapıyı çaldım. Hizmetlilerden biri bana kapıyı açtığında daha soğuk bir tepki bekliyordum.

- Merhaba Efendim. Akira Hanım nasılsınız?

Bu evdeki herkes beni tanıyor mu?!

- İyiyim. Çok teşekkür ederim. Evin hanımı eğer müsaitse g-

- Hanımım sizin geldiğinizi gördüler. Eğer isterse yanıma da gelebilir dediler.

- Anlıyorum. Peki kendileri nerede?

- Size eşlik edeyim.

O zamana kadar olabildiğince kadının ağzından laf almam lazımdı. Tougo Sakamaki ile evli olduğuna göre evin Hanımı öyle olunuyor değil mi?

- Kaç yıldır burada Tougho-san'ın eşi?

- Baya uzun bir zaman geçti Efendim.

- Anlıyorum. Peki hiç çocuğu var mı?

Kadın aniden bana dönüp donuk bir ifadeyle ve endişe karışımı bir şekilde konuştu.

- Gerçekten bir kaza geçirdiniz değil mi hiç bir şey hatırlamıyorsunuz?

- Evet ne oldu ki?

- Siz bizim Hanımımızın kızısınız.

Ne?