Chapter 8: BRUISED
I don't know how many times I've rolled my eyes as I listen to Carina and Sasha's hoe stories and flirtatious laughs. We had just finished watching a basketball practice at the gymnasisum at kanina pa silang dalawa na walang ibang ginawa kung hindi ang magtitili kaya sobrang naririndi na talaga ako sa kanila.
Are they forgetting the fact that I'm still annoyed with them dahil sa pang-iiwan nila sa akin sa Bar? Ang gagaling din kasing um-acting ng mga haliparot. Baliktarin ba naman nila akong dalawa? Ako pa daw ang nang-iwan sa kanila kaya umalis na din sila agad? Just the thickness of their faces! Tandang-tanda ko pa nga ang pagpapaalam ko kay Carina!
Until now I am still annoyed about what happened that night. Parang nagka-phobia na ata ako sa paglalasing because every time na umiinom ako ay lagi na lang akong gumagawa ng kahihiyan sa harap ng Dominic na iyon! Agh! He is so nakakainis!
This is really Carina's fault, eh! If they hadn't left me hindi sana ako mapapahiya! They are all so nakakainis!
“Opps! Sorry not sorry!” Carina gasped before she laughed at the woman who she bumped into. Nagkalat ang mga librong dala ng babaeng nabangga niya. At imbes na magkusang tulungan ito ay tumawa lang ang dalawa ni Sasha.
“Patay. Madadali tayo nito ni Mrs. Rosa,” rinig kong tukoy ng isa pang babaeng kasama nito na may dala ding libro.
“Huwag kasing kung saan-saan nakatingin.” Walang ganang umirap si Sasha.
Walang imik namang lumuhod ang babaeng nabangga ni Carina upang kuhanin ang mga libro sa sahig.
They are starting to get everyone's attention. Some are mumbling and others are laughing at what happened even though there's nothing funny. These friends of mine are really mga papansin. Parang mga batang kulang sa aruga.
Napalingon ako ng makarinig muli ng mahihina at ipit na tili sa hindi kalayuan. Saktong nagsisilabasan na pala ang mga basketball players mula gym at patungo din ang kanilang deriksyon sa aming puwesto. Napansin ko ang pagkataranta ng dalawa at paghahawi ng mga takas nilang buhok papunta sa likod ng kanilang mga tainga while glancing at the basketball players' direction. I shook my head at the realization.
“You should apologize to me first.” Carina suddenly acted as if she was the one who was hurt by what happened earlier.a
Sumulyap ako sa babaeng nanatiling nakayuko sa amin at kinokolekta ang mga librong dala niya sa semento. Her loose thick and black hair was almost covering her entire face.
“Right. You should say sorry to her,” Sasha added while smirking.
Carina stomped her feet when the girl stayed on being silent and looking at the ground. “Ang bagal! You're wasting our time.”
Napatiim-bagang ako ng sipain papalayo ni Carina ang huling librong kukunin ng babae.
“Hey, girls. What's happening here?” I heard one of the basketball players asked nang tuluyan na silang makalapit sa puwesto namin.
I looked around and noticed some students watching me as if they are waiting for me to also do something. Tumingin ako sa babaeng kasama ng nabangga ni Carina at para naman itong napaso ng magtama ang mga mata namin at agad na umatras palayo. Hindi manlang niya naisipang tulungan ang kasama. Pasimpleng ngumisi na lang ako at nailing.
Kadalasan naman ay wala akong pakialam kung may pag-tripan silang dalawa ni Sasha pero inis na inis talaga ako sa kanila ngayon.
I removed the earpiece from my ear and moved closer to where they are standing. Narinig ko ang ekstraheradong pag-singhap ng mga ‘audience’ as I picked up the book Carina kicked earlier and handed it to the woman. Bakas ang guq as she looked up to me. Hesitation reflects her eyes but she still took the book from my hand.
