Platonik Sindirella ღDEVAM EDECEKღ

♛ Platonik Sindirella | 5/2

YAZAR NOTU: Tüm annelerimizin, geleceğin annelerinin, anne olmak isteyenlerin anneler günü kutlu olsun!

*

-5 / 2-

Genelde böyle şeyler yaşayan kızların konu alındığı kitaplarda olayların nasıl ilerlediğinden bahsedeyim biraz. Kız birine platonik âşıktır, kapısına bir not bırakılır ve şimdi kafasında iki kişi vardır. Karman çorman hissediyordur. Mektupları yazan adama hisler beslemeye başlar ve kız tam ümidi kesip vazgeçmişken, hevesi kaçmışken platonik âşık olduğu adam da "Ce eee!" diye çıkar ortaya ve ne hikmettir ki tam kız vazgeçmişken ona âşık olur. Tebrikler, kızımızın nur topu gibi dertli ve karışık bir kafası vardır.

Eh, güzel bir kurguydu kabul edin. Ancak işler gerçek hayatta böyle ilerlemiyor.

Bu tür kurgularda insanlar aşk üçgeni, aşk beşgeni içinde kendini kaybederken ben görünmez bir hayat sürüyorum desem yalan olmaz. Yani bu hikâyede kayıp bir hayalete dönüştüğüm dönemdeyim diyelim. E gerçek hayat sonuçta, ne bekliyordunuz ki? Örneğin bugün A101'in otomatik kapısının beni görmemesi ve makarna yapan abimin üç kişilik sofraya iki tabak koyup beni hesaba katmaması...

Huhuuu! Ben de yaşıyorum ya bu dünyayı! Ben görünmez miyim acaba?

Tamam, sakinim. Aslında her şeyin üst üste gelmesinden ötürü ben bile kendimi yokmuş gibi hissediyorum şu sıralar. Gerçekten var mıyım acaba? Ay felsefik deliriyorum şuan bir saniye. Esasında sonradan düşününce her şeyin mantıklı bir açıklaması vardı. Mesela marketteki otomatik kapının bozuk olduğundan ötürü beni görünce açılmadığını fark ettim. E bir de kısa boylu olmamın da etkisi büyük. Valla sağ ol A101, cidden harca harca bitiremedin beni helâl olsun ne diyeyim.

Bir günde daha kaç çeşit görmezden gelinebilirim acaba? Hayır, bugün şampuan diye çamaşır suyuyla yıkandım da boyum mu çekti nedir yani? Bugün Yıldız'ı Aşağılama Günü mü? Tamam, normal şartlarda da kısa boyluyum ama görünmez de değilim ki yahu!

Abim de diyor ki: "Ne bileyim ben, annenle yersin sandım başka makarna tabağı kirletmeyeyim dedim."

Ya abi ben burada kimlik bunalımı yaşıyorum. Var mıyım yok muyum onu tartışıyorum kendi içimde, kendi kendime konuşup deli olmuşum sen kirlenecek bir tabağın hesabını yapıyorsun. Hayır delirip tımarhaneye yatırsanız ya da psikolojim bozulsa psikoloğa götürseniz daha mı az masraf çıkacak kurban olduğum? Ay bir de bu kurban olduğum kelime kalıbı Sister'ım Tuğba'nın has lafıdır. Her kullandığımda aklıma düşüyor canım benim ya.

Her neyse, yemekten sonra bunalıma girecek bile vaktim yoktu. Çok iş vardı çünkü. Bunalıma giremezdim. Başka uygun bir zamanda delirmek için randevu almam gerekiyordu bu evde çünkü ev işleri asla bitmiyordu. Bir de birkaç gün sonra yaz tatili için yeğenlerim geleceğinden temizliğin dibine vurmamız gerekiyordu. Bütün evi temizlerken belimin koptuğunu hatta yorgunluktan geberdiğimi söylememe gerek var mı? Beni ayakta tutan tek şey temizlik aralarında verdiğim molalar ve o sırada kahvemi yudumlarken Akın'ımın fotoğraflarına bakarak avunmak...

Öte yandan dişimin kanal tedavisi yüzünden bazı problemler çıktığı için yakın zamanda Ankara'ya, ablamın yanına gitmem gerekiyordu. dişim riskli bir bölgede olduğu için şayet olur da çektirmemiz gerekirse implant falan da olmuyormuş. Yirmilik dişin yanında olduğu için pek bir bok olmuyormuş yani. Kısacası, çareler çaresiz. Vay ben nerelere gidem...

Neyse ki en azından Ankara'da bir ortamım var ve canım buradakinden daha az sıkılacak çünkü burada ortamım yok. Burada ortamın o harfinden eser yok.