♡Με οδηγό το φιλί♡

◇Κεφαλαιο 2ο◇

→°○Το πρώτο ξέσπασμα○°←

Μετά από λίγη ώρα και εφόσον ηρεμησες,σηκώνεσαι,περνεις μια βαθιά ανάσα, σκουπιζεις τα τελευταία σου δάκρυα και ξεκινάς για να πας στο σχολειο. Κοιτάς το κινητό σου. Η ώρα είναι 9:30..

"Γαμωτο! " σκεφτεσαι. "Πρώτη μέρα και πάλι αργησα... το καλό με το να αλλαζεις συνέχεια σχολείο είναι ότι οι καινουργιοι δεν σε ξέρουν και για μικρο χρονικό διάστημα οι δικαιολογίες σου πιάνουν.. "

Μετά από λίγη ώρα περπατημα φτανεις έξω από το λύκειο. Φαίνεται άδειο. Ανοιγεις την καγκελοπορτα και διασχίζεις το μεγάλο προαύλιο και μπαίνεις στο κτήριο. Ησυχία. Δεν βλέπεις μαθητές. Περπατας σιγά σιγά και αθορυβα γιατί η τοση ησυχία σου δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν πρέπει να ακουστεις. Ξαφνικά ακούς φασαρία και ομιλίες. Κάθε δευτερόλεπτο οι φωνές πλησιάζουν ολο και πιο πολυ ώσπου αρχίζεις να διακρινεις μια γνωριμη φωνή. Τελικά βλέπεις δυο γυναίκες να πλησιάζουν αλλά φαίνεται ότι δε σε είδαν.

"Ομιτζι! Το θράσος της δεν περιγράφεται! Τι θέλει εδώ αυτή?! Δηλαδή τι δεν κατάλαβε από όσα της είπα?! " σκεφτεσαι ενώ αρχίζεις να νευριαζεις.

Η μια από τις δυο γυναίκες είναι η Εύα. Η άλλη είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα την οποία δε γνωρίζεις και ούτε και θέλεις να τη γνωρισεις. Γυρνας την πλάτη σου και στρεφεσαι προς την έξοδο. Ελπίζεις ότι θα καταφερεις να φύγεις χωρίς να σε δουν.Όμως μάταια. Η ηλιλιωμενη γυναίκα σε αντικρίζει.

"Μήπως είναι αυτή? Κοπέλα μου περίμενε μισό λεπτό! " σου φωνάζει.

"Α την παλιογρια! Πως με ειδε?! Υποτίθεται οι γριες δε βλέπουν μακριά! "σκεφτεσαι.

Ξαφνικά βλέπεις την Εύα να τρέχει προς το μέρος σου. Μέσα σε δευτερόλεπτα έρχεται και σε σφιγγει στην αγγαλια της. Εσύ εκείνη την ώρα νιωθεις τόσα νεύρα! Την σπρωχνεις μακριά σου.

"Τι κάνεις?!! Με ποιο δικαίωμα?!! Ποιος σου είπε ότι μπορείς να με αγγαλιαζεις?!! Ε?!! Δεν είσαι τίποτα για μένα!! Δεν σου επιτρεπω!!!" της λες φωναζωντας καθώς την σπρώχνεις μακριά σου.

"Συ..συ...συγνώμη..εε απλά...ανησυχησα πολύ κοπέλα μου...δεν θα ξαναγίνει μέχρι να το θελησεις...στο υποσχομαι.. "αποκρίθηκε η Εύα με ένα απογοητευμένο ύφος στο πρόσωπο της.

"Τι?! Δεν κατάλαβες καλά μου φαίνεται.. Ποτέ! Ποτέ δεν πρόκειται να έχουμε την σχέση που θες! Είσαι μια άγνωστη για μένα...υποχρεωτικα μενω μαζί σου! Μάνα είχα!Δεν χρειάζομαι άλλη! Και μην προσπαθείς να την αντακαταστησεις κατάλαβες?" είπες και γυρισες την πλάτη σου και εφυγες από το σχολείο χωρίς να δώσεις την ευκαιρία στην Εύα να απαντήσει. Σε όλη την διάρκεια που εβγαινες από το κτίριο ενιωθες τα μάτια της καρφωμενα πάνω σου.

Μόλις βγηκες από το σχολείο δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από το μάτια σου και αρχισες να τρεχεις όσο πιο γρήγορα μπορούσες. Με όλη σου τη δύναμη. Ήθελες να φτασεις εκεί... Σε εκείνο το μέρος...Εκείνο το μέρος στο οποίο συνέβη αυτό για το οποίο κατηγορεις τον εαυτό σου..πρέπει να φτασεις.. να ξανά θυμηθεις τα πάντα.. να βρεις απάντησεις...να ηρεμήσει λιγό η ψυχή σου....