♡Με οδηγό το φιλί♡

◇Κεφάλαιο 12ο◇

Ακούγοντας αυτήν την ερώτηση σταματησες να μιλάς και χιλιάδες εικόνες και αναμνήσεις περάσαν από το μυαλό σου.Μετα από ένα σύντομο διάστημα σιωπής πήρες θάρρος ώστε να απαντήσεις.

"Η μητέρα μου ήταν αστυνομικός. Μετά από τον θάνατο του πατέρα μου ορκίστηκε στον εαυτό της ότι θα έπιανε τους δολοφόνους του.Μετα από ένα σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο δούλεψε σκληρά ώστε να μάθει την αλήθεια, βρέθηκε στα ίχνη τους."

"Δηλαδή; Τους έπιασε;"

"Εφόσον τους εντόπισε ξεκίνησε να τους παρακολουθεί στενά. Όλα αυτά βέβαια γίνονταν σε άγνοια του σώματος της αστυνομίας καθώς η υπόθεση είχε κλείσει καιρό πριν.Επομενως όλα έπρεπε να τα κάνει μόνη της . Ένα βράδυ λοιπόν βρήκε την ευκαιρία και πήγε να τους συλλάβει..."

"Τι εννοείς; Έτσι απλά πηγε; Μόνη τής;"

"Δεν ξέρω Ορφέα πολλές λεπτομέρειες πάνω σε αυτό το θέμα. Εμένα μου τα είπε μια αστυνομικός φίλη της μαμάς μου."

"Οκευ..συνέχισε."

"Πάνω στην καταδίωξη υπήρξε έντονη ανταλλαγή πυροβολισμων. Μια από αυτές τις σφαίρες πετύχε την μητέρα μου."

"Και..."

"Ναι...Η σφαίρα την χτύπησε στον ώμο.Δεν πρόλαβε να φθάσει στο νοσοκομείο. Πέθανε από αιμορραγία πριν καν φθάσει το ασθενοφόρο. Δεν είχε κάποιον μαζί της και μέχρι να την δει κάποιος και να καλέσει ασθενοφόρο ήταν ήδη αργά..."

"Δεν ξέρω τι να πω αλήθεια...Εσύ ποτέ το έμαθες;"

"Το ίδιο βράδυ."

"Πώς; Ποιος στο είπε; "

"Επειδή η μαμά μου αργούσε να έρθει και πολλές φορές δεν ερχόταν στο σπίτι το βράδυ εξαιτίας της δουλειάς της δεν ανυσηχησα που άργησε.Ηταν αργά και μόλις είχα τελειώσει το διάβασμα και κατέβηκα στο σαλόνι να δω λίγη τηλεόραση. Άνοιξα την τηλεόραση και πήγα στην κουζίνα να φάω κάτι. Είχε έκτακτη είδηση.Νεαρη αστυνομικός σκοτώνεται στην προσπάθεια καταδίωξης δύο άγνωστων στοιχείων ανδρών. Μόλις άκουσα άκουσα αυτό έτρεξα στην τηλεόραση για να δω ποια ήταν όμως όπως ήταν φυσικό δεν αποκαλυπταν τα στοιχεία της γυναίκας αυτής. Πήρα λοιπόν το κινητό μου και κάλεσα την μαμά μου.Την πήρα πολλές φορές και δεν απαντούσε.Μετα από λίγο χτύπησε το κουδουνι και έτρεξα να ανοίξω..."είπες και δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου.

Έκανες μία μικρή παύση για να ηρεμήσεις και να φέρεις την εικόνα εκείνη στο μυαλό σου.Πηρες μια βαθιά ανάσα, σκουπισες τα δάκρυα σου και συνεχίσες από εκεί που είχες σταματήσει.

"Άνοιξα την πόρτα και είδα να στέκεται η φίλη της μαμάς μου με σκυμμένο το κεφάλι και από δίπλα της δύο αστυνομικοί.Αμεσως κατάλαβα και άρχισα να κλαίω και να φωνάζω γιατί ήρθε αυτή εδώ τέτοια ώρα και που είναι η μαμά μου χωρίς να περνώ απαντήσεις. Τότε η φίλη της μαμάς μου σήκωσε το κεφάλι, με πλησίασε, με αγκαλιασε και το μόνο που μου είπε ήταν: "Λυπάμαι.""

"Εσύ πως αντεδρασες; "ρώτησε φανερά αμηχανος.

"Πώς να αντέδρασα;Τι ερώτηση είναι αυτη;"

"Ναι...έχεις δίκιο...Συγγνώμη..."

"Δεν πειράζει...Τώρα αν δεν σε πειράζει δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό..."είπες και σηκωθηκες απότομα από το πάτωμα περνωντας και τα βιβλία μαζί σου.

"εμμ ναι..φυσικαα...εννοείτε...Κανένα πρόβλημα...τι θες να κάνουμε;" είπε χαμογελώντας.

"Είμαι πάρα πολύ κουρασμένη και θα ήθελα να κοιμηθώ αν δεν σε πειράζει..."

"Οπ ναι οκευ..είναι πολύ αργά ούτως ή άλλως...Καληνύχτα." είπε πλησιάζοντας σε απότομα και δίνοντας σου ένα φιλί στο μάγουλο.

Εσύ ξαφνιαστικες και αποτραβήχτηκες.Ο Ορφεας το κατάλαβε και προσπάθησε να δικαιολογηθει.

"Οχχχ...ε συγγνώμη..αλήθεια...μου βγήκε αυθόρμητα...δεν θα ξανά γίνει..."

"Καληνυχτα Ορφέα " είπες εσύ κλείνοντας την πόρτα.

Εμεινες και πάλι μονή.Στην υπέροχη ησυχία του αδειου σπιτιού. Προχωρώντας προς το δωμάτιο σου εσβησες όλα τα φώτα.Μπηκες  αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα. Εσβησες και το φως του δωματίου σου και σωριαστηκες στο κρεβάτι σου να απολαύσεις αυτήν τη στιγμή. Νιωθεις τόσο απελευθερωμενη στο σκοτάδι. Δεν βλέπεις τίποτα και κανέναν. Είσαι μόνο εσύ και οι σκέψεις σου . Κανείς δε θα σε κρίνει.

Εκείνη την ώρα ήρθε στο μυαλό σου το φιλί του Ορφέα. Σηκώθηκες ταραγμένη και καθισες στην άκρη του κρεβατιού σου . Γιατί να το έκανε αυτό; σκεφτόσουν.Σου φάνηκε πολύ περίεργο.Παει καιρός από την τελευταία φορά που κάποιος σε φίλησε και ένιωσες έτσι.Ναι...τελευταία φορά που σε φίλησε κάποιος έτσι ήταν η μαμά σου.

☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇
Γειά σαςςς!!! ♡ Καταρχάς ζητώ συγγνώμη που άργησα τοοοοσοο πολύ να ανεβάσω καινούργιο κεφάλαιο. ..Δεν είχα πραγματικά καθόλου χρόνο! :( Ζητώ συγγνώμη! ♥♡♥
Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο αυτό και να μην σας έσπασα πολύ τα νεύρααα ♡♥♡

☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇☆◇