♡Με οδηγό το φιλί♡

◇Κεφαλαιο 3ο◇

→°○Μακάρι να'σουν εδώ...○°←

Μόλις βραδιασε ήσουν έξω από το σπίτι του Μάρκου και της Εύας, των θετων σου γονιών. Όσο και αν από μέσα σου δεν θες να το πιστεψεις και όσο κι αν τους αισθανεσαι ξένους, έτσι είναι και δεν αλλάζει. Άλλα έχεις ορκιστεί στον εαυτό σου ότι ποτέ δεν πρόκειται να τους αποκαλεσεις γονείς. Κανείς δε σε αγαπάει και δε,νοιαζεται για εσένα. Μόνο η μαμά σου σε αγαπούσε. Όμως τώρα δεν είναι εδώ.Σε άφησε μονή σου. Μόνη σου, να προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα με τους ανθρώπους.Δεν την κατηγορεις όμως. Ξέρεις ότι ότι μπορούσε να κάνει το έκανε. Πάλεψε για εσένα μέχρι το τέλος άλλα μερικές φορές έτσι τα φέρνει η ζωή..Όσο για τον πατέρα σου? Έκανε τις επιλογές του και τον οδήγησαν εκεί που τον οδήγησαν. Δε φταις εσύ. Ή φταις? Αυτές είναι η σκέψεις που σε βασανιζουν καθημερινά. Αυτές και άλλες τόσες που θες να ξεφορτωθείς από το μυαλό σου αλλά δεν μπορεις να τις πεις σε κανέναν γιατί κανένας δεν νοιαζεται για εσένα. Όλοι προσπαθουν να σε εκμεταλλευτούν.

Φτάνοντας στην εξωπορτα, βλέπεις φώτα από το παράθυρο.
"Υπέροχα " σκεφτεσαι καθώς ξεκλειδωνεις την πόρτα.

Μπαίνεις μέσα και προχωρας προς το σαλόνι. Εκεί είναι ο Μάρκος και σε περιμένει.

"Καλησπέρα " σου λέει.

Εσύ δεν απαντάς.Απλά τον αγνοεις και πας να φύγεις στο δωμάτιο σου.

"Καλησπερα είπα! " ξανά λέει ο Μάρκος με έναν ελαφρώς αυστηρό τόνο στη φωνή του.

Εσύ σταματας αλλά εξακολουθείς να μην απαντας. Ο Μάρκος σηκωνεται από την πολυθρόνα.

"Είπα καλησπέρα. Δεν άκουσες?" Λέει πάλι.

"Σε άκουσα. Και τι θες να κάνω εγώ?" απαντας εσύ με νευρικά.

"Καταρχήν να χαμηλωσεις τον τόνο της φωνής σου και κατά δεύτερον να μην αργείς! Ξέρεις τι ώρα είναι? Λείπεις από το πρωί και ούτε στον αγιασμό πηγες. "

"Δεν κατάλαβα?! Λογαριασμό θα σου δώσω? Χαχα! Ότι γουσταρω θα κάνω! Άλλωστε δεν είσαι πατέρας μου!"

"Τι είπες? Φυσικά και θα μου δώσεις λογαριασμό. Είσαι ανήλικη, είσαι υπό την ευθύνη μας και μένεις στο σπίτι μας! Τι το πέρασαμε? Ξενοδοχείο? Σέβομαι όλα αυτά που έχεις περάσει και κατανοώ μερικές φορές την συμπεριφορά σου αλλά το έχεις παρακανει ! Θα υπακους στους κανόνες του σπιτιού! Και είτε σου αρέσει είτε όχι για αλλά 2 χρονιά τουλάχιστον θα μενεις εδώ! Λοιπόν τελείωσε! Πας πάνω ,πλενεις χέρια και κατεβαίνεις,για φαγητό! Τώρα!Και αύριο σχολείο! " απάντησε ο Μάρκος με αυστηρότητα.

Δε σε περνει να πεις κάτι οπότε φεύγεις πάνω μέσα στα νεύρα και πας κλεινεσαι στο δωμάτιο σου.

"Γιατί μαμά? Γιατί με αφησες μονή?.." σκεφτεσαι ενώ ξεσπας σε κλάματα.