♡Με οδηγό το φιλί♡

◇Κεφαλαιο 5ο◇

→°○Η γνωριμία○°←

Ξεκινώντας για το σχολείο σκεφτοσουν τι μπορεί να συναντήσεις φέτος σε αυτό το νέο σχολείο. Θα είναι καλοί οι καθηγητές ή θα είναι στρυμμενοι όπως στο παλιό σου σχολείο? Και τα παιδιά? Θα είναι φιλικοι οι συμμαθητές σου?

"Βασικά δεν με νοιαζει γιατί δεν πρόκειται να κάνω φιλίες που θα μείνουν στο πέρασμα του χρόνου. Είναι πολύ συναισθηματικό για το χαρακτήρα μου." σκεφτεσαι καθώς προχωρας.

Πριν φτασεις στο σχολείο ξεκινάει να βρέχει πολύ δυνατά. Η δύναμη με την όποια έπεφτε η βροχή έμοιαζε σαν να ήθελε να τρυπησει την άσφαλτο. Μέσα σε λίγα λεπτά έιχες ήδη γίνει μουσκεμα καθώς δεν είχες μαζί σου ομπρέλα. Καθώς προχωρουσες, κάποια στιγμή σταματησες να νιωθεις τις σταγόνες της βροχής να κυλανε πάνω σου όμως εβλεπες ότι γύρω από εσένα ακόμη εβρεχε. Αμέσως σηκωνεις το κεφάλι σου και βλέπεις μια μπλε ομπρέλα.

"Τι στο...?! "σκεφτεσαι απορημενη.

Τότε ακούς μια φωνή άγνωστη για εσένα και γυρνας από τη δεξιά σου μεριά να δεις ποιος είναι.

Γυρνας και βλέπεις ένα πανεμορφο αγόρι. Τα μάτια του είναι μαύρα. Τα μαλλιά του είναι επίσης μαύρα και κουρεμενα όπως στην φωτογραφία πάνω. Πρέπει να πηγαίνει λύκειο παρόλο που είναι τόσο ψηλός. Η εμφάνισή του δεν θυμίζει ενήλικα γιατί το πρόσωπο του είναι τόσο γλυκό. Θα μπορουσες να πεις ακόμη, ότι έχει και πολύ ωραίο στυλ για αγόρι γιατί συνήθως τα αγόρια φοράνε ότι βρουν μπροστά τους.

"Εμμ.. καλημερα!" σου είπε το αγόρι.

Εσύ τρομαζεις στην αρχή και επιχειρεις να αποτραβηχτεις μακριά του όμως αυτός δε σε αφήνει.

"Εεεε που πας? Θα βραχεις και θα γίνεις ακόμη χειροτερα από ότι είσαι τώρα..Θα αρρωστήσεις Τώρα φτανουμε. " σου είπε.

Εσύ απλά τον κοιταζες και εκάνες αυτό που σου είπε γιατί ηξέρες ότι έιχε δίκιο.Σε όλη τη διαδρομή δεν μιλησες καθόλου.

"Λοιπόν? Πως σε λένε? Εμένα με λένε Ορφέα. "

"Τι σε νοιαζει πως με λένε? " ρωτας απορημενα.

"Εεε.. έτσι.. για να γνωριστουμε.. Λοιπόν θα μου πεις? "

"Όχι."απαντας και φευγεις αποτομα καθώς έχετε φτάσει έξω από το σχολείο. Μπαινοντας επικρατεί πάλι η ίδια ησυχία με χθες.

"Τέλεια. Πάλι αργησα! "σκεφτηκες εκνευρισμενη.

Ανεβηκες τις σκαλες και προσπαθουσες να φτάσεις στην δευτερα Λυκείου. Για καλή σου τύχη στο τελος του διαδρομου ήταν η δευτερα Λυκείου. Υπήρχε όμως μια μικρή λεπτομερεια δεν ηξερες σε ποιο τμήμα ησουν.

"Και τώρα? " σκεφτηκες.

Για καλή σου τύχη πάλι εμφανιστηκε ο Ορφεας και ήρθε δίπλα σου. Εσύ αρχικά δεν τον αντιλήφθηκες.

"Να υποθεσω πως δεν ξέρεις σε ποιο τμήμα είσαι? " είπε γεμάτος σιγουριά.

"Ξέρω. Και βέβαια ξέρω! "

"Ωραία τότε γιατί δεν μπαίνεις?"

"Θα μπω.. απλά..... "

"Απλά τι?"

"...απλά... "

"Απλά δεν ξέρεις σε πόιο τμήμα είσαι.Γιατί δεν το παραδεχεσαι? "

"Ωραία και? "

"Θες να σε βοηθησω? "

"Όχι μπορώ και μόνη μου."

"Ναι γιαυτό έχεις χάσει τη μισή ώρα..."

"Και εσύ το ίδιο. Γιατί δεν πας στην τάξη σου? "

"Γιατί βοηθαω μια φίλη. "

"Αλήθεια? Ποία? "

"Εσένα βρε. Με χρονοκαθυστερηση λειτουργεις έτσι? "

"Πολύ αστείο. "

"Ευχαριστώ. Λοιπόν? "

"Ευχαριστώ αλλά μπορώ και μονή μου. "

"Οκευ. Φεύγω τότε. Καλό μαθημα. "