OKUL

Kaçtım Gerçeklerden

Bölüm:5
Saat:09:00

Yukarıdakı müziği açalım ve karanlık odaya geçelim.Korkmayın karanlık oda dediğimden.Korku hikayesi değil sjsj.İyi okumalar)))

Bu gün sınıfla birlikte etkinliğe gideceğim.Umarım her şey yolunda olur.Beni etkinliğe gitmem sevindirmiyor.Beni Mert'in benim var olduğumu hissedip beni arayıp haber vermesiydi mutlu eden.Dolabımdan mavi mom jeansı,sarı resim baskılı t-shirt,sarı yaz çantamı seçtim.Saçımı açık saklayıp,su yeşili bandana taktım.Pembe lip balm,maskara,pembemsi allık sürdüm yüzüme.Ayakkabılarımı giyinip okula gitmeliyim.Okuldan otobüse binip geziye gideceğiz.Ayağıma su yeşili ayakkabı geçirdim.

"Anne ben gittim"

"Tamam kızım.İstermisin babanda gelsin okula kadar?"

"Hayır ya anne.Küçük çocukmuyum?"mutsuz sesle söyledim

"Tamam.Anne olunca anlarsın"her zamanki klasik sözünü söyledi annem.

Annemin yüzüne öpücük kondurup dışarı çıktım.Kulağıma kulaklığımı takıp okula doğru irerledim.Bizim sınıfın çocukları, öğretmenler oradaydı.Otobüs yoktu.Mert beni görüp yanıma irerledi.

"Selam Gizem..şey... çok güzel olmuşsun.."utanarak cevap verdi

Mert'te çok yakışıklı olmuştu.Mavi Jean,beyaz t-shirt,kolundaki saat,parfümünün kokusu kendisine çok özel hava katmıştı.

"Selam Mert teşekkür ederim.Şey..sende çok yakışıklı olmuşsun"utancak sesle söyledim.

"Teşekkür ederim.Hadi gidelim çocukların yanına"gülümseyerek cevapladı

"Tamam.Gidelim"

Efsun,Buse ve diğer çocuklar da oradaydılar.Hepsi benim gibi spor stiliyle gelmiştiler.

Bir kaç dakika bekledikten sonra matematik öğretmenimiz de gelmişti.Sanırım oda gelicekti bizimle.Kendim mi kadına bu kadar taktım bilmiyorum ama gözünü benden ayırmıyordu.Kafaya takmayıp otobüse bindik.Ben Mertle birlikte oturdum.Arabada "Mor ve ötesi-Daha mutlu olmam"şarkısı çalıyordu.Gerçekten bu şarkıyı çok seviyordum.Bana değişik hissler katıyor.

"Beyaz camda görüntüler"
"Hepsi o kadar dürüst ki"

Şarkının bu sözleri beynime kazındı.Ve daha sonra otöbüsün camından dışarıyı izledim.Gerçekten öyleydi.Ağaçlar,çiçekler,denizler, kuşlar,kediler hepsi olduğu gibiydi.İnsanlar gibi sahte,yalancı değildi.Belkide bunun için birisinden kırılınca insanlardan ayrılıyoruz.Belki insanların dürüst olmadığından kaçıyoruz.
Kafamı cama yaslayıp gözlerimi dinlendirdim.Tam o anda araba bi sağa bi sola doğru haraket etmeye başladı.Ne olduğuna anlam bile veremedim.Hemen Mert'in yüzüne baktım.

"Mert ne oluyor?"diye korku dolu sesle sordum

"Bilmiyorum Gizem.Sanki arabanın fireni tutmuyor"tedirgin sesle cevapladı

"Nee?Ne olucak şimdi?Ölücez mi?!"diye korkak sesle bağırıp çağırdım.Tek ben değildim.Şuan her kes aynı benim gibi tedirgindi.Her kes olayın şokundaydı.Ögretmenler çocukları sakinleştiriyordu.Şöför bişey yapmaya çalışıyordu.Bu anı size gerçekten anlatamam.Ne olacağını,nereye çarpacağımızı bilmeden kaderimize doğru irerliyorduk.

Çocuklar kafanızı tutun.Cama yaslanmayın.Yere eğilin.... Derken otobüs kamyona çarptı.Otobüs paramparça oldu.Kime ne olduğundan haberimiz bile yok.Sadece yerde kanlar var.Benim  bacağım,kolum kan içinde.Ve gözlerim kapanmak istiyor.Kendim istemeden "savaşmaktan vazgeç kapa'a artık gözlerini"diyordu kalbim sanki.Sadece tek duyduğum şey şarkının hala çalması.Etraf sessiz ve şarkı hala çalıyor.

"Daha mutlu olamam"diyordu şarkı.Şuan gerçekten mutlumuyuz yoksa kaderimizle mi yüzleşiyoruz?

Selammm aşkitallalarımmmm.Gerilim bir bölümle karşınızdayım.Ben bile yazarken gerildim be hdndjsjsj.Sizce kimese bişey olucakmı?Bir kaç gün sizi bu tedirginlikle yanlız bırakacağım.Hadi kendinize iyi bakın ballarım((♡((