Trouvaille [Jung Jaehyun]

2.3

Jaehyun önü çiçeklerle dolu evin önüne tekrar iki tane çiçek buketi bıraktıktan sonra tam merdivenlerden inmiş arabaya doğru ilerlerken yoldan gelen Anthea'nın babasını görür.
"Hiçbir yere gitmiyorum. Lütfen bunu Anthea'ya söyleyin."dedikten sonra arabasına bindi ve oradan uzaklaştı.

Jaehyun tamir ettiği arabasının kaputunu kapattığında karşısında Anthea'yı görür.
Hızla yanına gider ama ne bir şey yapıyor ne de bir şey diyordu. Bu sessizliği Anthea bozdu.
"Çok özür dilerim. Sana daha önce söylemem gerekirdi."
"Sana çok şey yaptırdım-"
"Eğer yaptığın bir şey varsa o da, beni daha uzun süre sağlıklı tuttun."
"Korkuyor musun?"
"Ölümden mi?"
Jaehyun üstünde ki baskıdan dolayı etrafına baktı ne konuşabilecek gücü vardı ne de ona bir şey söyleyebilecek.
Anthea hızla Jaehyun'un yanına yaklaştı.
"Hey,gülümse biraz."diyerek sırıttı ona.
"Komik değil."ikisi de birbirlerinin gözyaşlarının akmasına şahit olmamak için bir süre alınlarını birbirlerine yasladılar.
"Seninle olamamaktan korkuyorum."
"Bebeğim,bu asla olmayacak."dedikten sonra sıkıca sardı kollarını Jaehyun sanki biraz gevşetse bir kelebek misali uçup gidecekmiş gibi...
"Ben burada olacağım."

Jaehyun gözlüklerini takmış koltukta dergisini inceleyen annesine yaklaştı.
"Anne...Bir ricada bulunabilir miyim?"
Saatler boyu annesiyle yorucu bir şekilde dans etti Jaehyun. Bir kez de olsa Anthea ile mucizevi bir an yaşamak istiyordu.
Şimdi ise o an gerçekleşiyordu. Anthea'nın narin elleri kendi ellerinin üstünde yavaş ve sakin adımlarla bir o yana bir bu yana sallanıyorlardı. İkisi de memnundu bu andan.

Dans etmektir, aşk. Dansın bedenleri bütünleştirmesidir, hareket ettikçe hızlanan kalp atışlarıdır. Aynı duyguyu tek bedende olarak hissetmektir, aşk...