Anthonia Daisy Stark

Bölüm 7

~Daisy~

Tony: nasıl yani?
Daisy: dün Ward geldi. Ve beni New Avengers için istediklerini söyledi. Aynı zamanda S.H.I.E.L.D ajanı olmak içinde.
Tony: Sen ne düşünüyorsun?
Daisy: Açıkcası emin değilim.
Tony: Sen bilirsin diyeceğim.
Daisy: Sanırım kabul edeceğim.
Tony: Dediğim gibi sen bilirsin.

°°Akşam 5 Suları Daisy'nin Evi°°

Tony derin bir nefes aldı. Konuyu değiştireceği kesindi ve onu rahatsız eden bir konu olduğu belliydi.

Tony: Ben nasıl başlasam bilemiyorum açıkcası.
Bak senden haberim olsaydı kesinlikle her anında yanında olurdum. Her ne olursa olsun hemde.
Ben bunlar için çok fazla pişmanlık duyuyorum ve bundan sonraki tüm zamanda senin yanında olmak, durmak istiyorum. Her baba-kız gibi bizimde birlikte olduğumuz zamanlar olsun istiyorum. Benim babam bana iyi bir baba olmadı ama ben olmak için elimden geleni yapacağım bundan emin ol.
Daisy: Bu konuda seni suçladığımı söyleyemem.
Sonuçta bizi ayıran kişi annem oldu. Yani burda senin pek bir suçun yok bence. Sadece birbirimize alışmak için biraz zaman gerekiyor.

Bir süre daha konuştuktan sonra işi olduğunu söyleyip gitmişti. Açıkcası benimde işime gelmişti çünkü gece boyunca nanotek ile uğraşmıştım.

Daisy: Phoenix, değerleri normal seviyede değil mi?
Phoenix: Evet patron tam istediğiniz gibi.
Daisy: Pekala o zaman deneyelim.

Siyah bilekliği alıp taktım. Üstüne iki kere tıklatınca kostümüm üstümde belirdi.

Phoenix: Başardınız efendim.
Daisy: Evet! Sonunda!

°°2 Saat Sonra°°

Phoenix: Patron, bilinmeyen bir numaradan mesaj geldi.
Daisy: Kimden?
Phoenix: Bulamıyorum çok iyi korunmuş.
Daisy: Mesajı aç.

Önümde beliren holograma bakınca çok kötü oldum.

Daisy: Phoenix onlara hemen cevap ver. Oraya gidiyorum.

Hızlıca gönderdikleri konuma gittim. Etraf karanlıktı aniden boynumda hissettiğim acıyla gözüm karadı.

°°2 Saat Sonra Avengers Kulesi°°
~Tony~

Jarvis: Patron bir mesajınız var.
Tony: Jarvis şuan birşey konuşuyoruz.
Jarvis: Efendim ama önemli.
Tony: Jarvis şuan olmaz dedim!
Jarvis: Üzgünüm efendim.

°°1 Saat Sonra°°
~Daisy~
Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerdeydim.
Etrafımda silahlı adamlar vardı. Acemi oldukları kesindi. Önümdeki adamsa onun önündeki ekran ile konuluyordu.

Aaron: Uyuyan prensesde uyanmış.

Yanıma gelip suratıma yumruk geçirdi.
Tabi bu hareketi beklemediğim için dişim yanağımın içini kesmişti ve kanıyordu. Tabii patlayan dudağımı unutmamak lazım.
Kafamı geri atarak saçlarımı geri attım.
Suratıma tekrar yumruk yedim. Bu seferde kaşım patlamıştı.

Tony: SİKİCEM BELANI GERİZEKALI! BIRAK ONU!
ORUSPU ÇOCUĞU! ELİME BİR GEÇSEN ÖLMEK İÇİN YALVARICAKSIN.
Daisy: Bana bak pişman olucağın şeyler yapıyorsun. Yerinde olsam dikkat ederdim.
Aaron: Aa öyle mi?
Daisy: Aynen öyle.

Çıkardığım kelepçeyi hızlıca boğazına dolayarak bayılttım. Altı tane adam vardı. Basit.
Yerde kalkana benzer birşey vardı ne alaka ise.
Kalkanın ucuna bastırınca karşıdaki adamın suratına geldi. Kalkanı tekrar elime aldım kendime siper ettim çünkü karşıdaki aptallar ateş ediyordu. Öne doğru ilerledim bana vurmaya başlamıştı. Karnına yumruk attım. Hızlıca ayaklarımı boynuna dolayıp kırılmasını sağladım.
Hızlıca eğildim ve iki salak birbirine ateş etti.
Kaldı iki. Birinin erkekliğine sağlam bir tekme geçirdim. İki büklüm olurken suratını diz kapağıma geçirdim. Yere düşerken silahını aldım ve kalan adamı vurdum. O sırada Aaron uyanmıştı. Ayağa kalkıp kaçmaya çalışırken tutup ittim onu.

Daisy: Sana pişman olucaksın demiştim.
Aaron: Özür dilerim ne olur bırak beni.
Daisy: Acıma duygusu nedir bilir misin?
Aaron: E-evet.
Daisy: O duygu yıllar önce alındı işte. Ki şuan ben yapmasam bile Tony'nin neler yapacağını bilemezsin.
Aaro: Pislik Stark'lar öldür beni gitsin.

Tam kafasından vurduktan sonra odadan çıktım.
Uzun uğraşlar sonucu depodanda çıkmıştım.
Çıktığımda bahçeye bir zırh inmişti. Bu kesinlikle Tony Stark değildi (!) zırhdan çıkıp hızlıca bana sarıldı. Bunu beklemiyordum. Şaşırmıştım.
Benden ayrılıp hasar kontrolü yaptı. Gözleri karnıma gelince gözleri şaşkınlıkla açıldı. Bende bakınca karnımdan vurulduğumu gördüm.

Daisy: Önem-
Tony: Hemen kuleye gidiyoruz.

Tabii o sırada bir jett iniş yapmıştı.

Nat: Bir daha beni dinlemezsen o kıçına tekmeyi basacağım Stark!

Beni görünce gözleri kocaman oldu.
Şirin olan bir gülümseme gönderdim.
Sinirle soludu. O sırada diğerleri gelmişti.

Nat: Tanrım! Siz Stark'ların hepsi aynı olmak zorunda mı?!

Tony'le aynı anda göz devirmiştik.

Steve: Jete geçelim orada dikiş atarız.
Tony: Hayır kulede daha sağlıklı bir şekilde yaparız.
Daisy: Bakın ne diyeceğim. Kendi evime gitsem ve kendim yapsam?
Tony: Hayır.
Daisy: Ama-
Tony: Hayır dedim!

Gözlerimi devirip ayağa kalktım.
Ve ona yaklaşıp gözlerimi kıstım.

Daisy: Sana bir öneri Stark. Bir daha bana emir verme. Kimse bana emir veremez. Ben istersem kendim yaparım.

Tam ağzını açıp birşey diyecekken Steve bizi böldü.

Steve: Çok önemli kavganızı özür dileyerek bölüyorum, acaba sussanızda şu lanet jete mi binsek?!
Tony: Diline dikkat et Rogers.

İkisinede gözlerimi devirip jete bindim.
Clint pilot koltuğunda oturuyordu. Beni görünce gülümsedi. Bende ona içten bir gülümseme gönderdim. Nat yanıma geldi. Elinde yardım çantası vardı.

Daisy: Hadi ama! Sadece küçük bir mermi!

Beni çekiştirerek oturaklardan birine oturtturdu.
Kafasını kaldırıp bana bakınca tişörtümü çıkardım. Sonuçta içimde sporcu atleti vardı.
Mentollü bezi alıp yaraya bastırınca kafamı geri attım.

Nat: Mermi derine girmiş. Hemen çıkarmamız gerekiyor.
Clint: Kuleye geldik hallederiz.

İçeri girdiğimizde hepimizi şok eden ve Tony'i kızdıran o cümleyi duyduk.

Pietro ve Peter: Bu kızdan alabiliyor muyuz?

Hellöö yine ben.
Sizce Daisy kolay mı affetti Tony'i?
Böyle yapma sebebimi söyleyeyim.
Sonuçta ayrılma sebepleri Daisy'nin annesiydi Tony'nin haberi yoktu. O yüzden birazda hızlandırdım. Ve artıdan biran önce Odinsonları dahil etmek istiyorum onunda etkisi var biraz.
Umarım beğenirsiniz 💞