Chapter 33 - BAFFLED

16 2 0
                                    

Brianna's POV
Days have passed at dahil sa pag aaral ko ay hindi ko na masyado nakakasama pag free time ang mga kaibigan ko pero si Khai, sinamahan niya akong mag-aral even though I don't like that set up dahil feeling ko'y hindi ako makakapag-aral ng ayos pag may kasama akong mag-aral pero si Khai 'yun eh, matatanggihan ko ba siya? Matatanggihan ko ba ang crush ko? Nandito kami ngayon sa kwarto ko dahil ayaw ko naman siyang dalhin sa hospital namin, baka kung ano pang isipin ni daddy.

"Bunny nga pala may, sasabihin ako sa 'yo," nakangiti niyang sabi sa 'kin habang sinasarado ang librong binabasa niya. I raised my gaze from my book as I raised a brow to him.

"Ano naman iyon?" Tanong ko.

"Feeling ko kami na ni Tolcrush," nakangiti niyang pahayag. I can see that he is truly happy with it. I remain in my serious face.

Like I care, Khai.

"Feeling? So hindi mo sure?" Tanong ko.

"She just kissed my lips last week." He smiled. My mouth widened and for a minute, I was speechless. I don't know what to say, 'yun ang kinakatakot ko, ang mangyari ang araw na iyon, ang araw na magustuhan ng bestfriend ko ang gusto ko.

"O-ok." That's the only word I've said. Binalik ko na ang tingin ko sa libro. The aircon is turned on but I can feel my sweat from my forehead.

"Bri, ok ka lang?" He observed me. Iniangat pa niya ang tingin ko pero tumungo pa din ako.

"Ahhh.. Khairo, let's just study tommorow, I just remember that I need to do something," palusot ko. I dragged Khairo through the door.

"Bye." I waved my hands as I shut the door letting him outside my room. My heart beat so fast. Tachycardia, my heart beats greater that 100 beats. I'm stress right now. I took a deep breath. Napa face palm nalang ako. Hanggang kailan ba ako magiging ganito? Hanggang kailan ba ako magiging duwag na aminin ang nararamdaman ko para kay Khai?

"Bunny, okay ka lang ba?" I heard khai knocked on my door but I just ignored him. I went to my bed and fixed my things. I feel lazy to study now.

Agad kong tinawagan si Hope. I want her to help me. Gusto kong ilabas sa kanya lahat ng sama ng loob ko.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Pagpasok ko sa resto nina Hope ay agad ko na siyang nakita. Wala masyadong tao ngayon. We sat on a vacant seat for two. There are two bottles of soju and a shot glass on the table.

"You were already prepared for this ha?" I smirked.

"Halata naman kasi 'yung problema mo eh so I thought, mas masasabi mo sa 'kin ang lahat ng hinanakit mo pag nag soju ka." Paliwanag niya. Umupo na kaming dalawa. Andito kami sa labas ng resto. It's afternoon so we didn't mind the sun hitting our skin besides, there is a big umbrella type on top of this table.

"Hindi ka ba pagagalitan ng magulang mo pag ininom mo 'yan?" Natatawa ko pang tanong sa kanya.

"Ano ako 10 years old? Of course not, I just turned 18 remember?" Binuksan na niya ang soju niya at agad naglagay sa shot glass.

"Now tell me, what happened to you? Problems about family? Friends?" She doesn't have any idea that it's about love. I opened the soju in front of me and put a little on the wine glass. The alcohol percentage on this is high and because of that, it's very bitter.

"Actually, it's about love, Hope," I said. Hope's eyes widened muntik pa nga niya maibuga ang soju nang marinig niya 'yung sinabi ko.

"Ohh really." Sabi niya nalang.

PhiliaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon