Chapter 29 - CAMPING : 3 HOURS OF AWEARY ACTIVITIES

20 2 8
                                    

Cassandra's POV
One week na ang nakalipas nang matapos ang pagkaka-confine ni Eprumtt, Burial ng lolo ni Hope, Pagkamatay ng lola ni Agatha, paglabas ng ospital ni Alamid dahil sa pagkakalason sa kanya at paglabas na rin ni Cath. See, that events happened at the same time. Mrs. Welson is I think in her good mood today. I hate to say this but, she's blooming.

"Everyone, kindly listen. We will be having a camping." She announced happily. No one cares about it. Actually, no one got excited about it. Mrs. Welson cleared her throat and she immediately changed her expression. She became serious this time.

"This is only for Section A but Gharid Osmeña and BH5 will be there also." Biglang nag ingay ang klase. What? Bakit may biglang saling pusa? Suddenly, someone raised his hand to ask a question.

"Mrs. Welson, bakit kailangan kasali 'yung Gharid at BH5?" Mrs. Welson smirked.

"Kahit camping ang magaganap, hindi kayo sa tent matutulog. That place that were heading was forbidding the campers to sleep there, that's why Osmeña Hotels sponsored you to sleep and be comfortable in their hotel." She replied.

"Ano naman po ang kinalaman ni Gharid doon?" Tanong pa ng kaklase naming lalake.

"Yun lang ang hiningi nilang kapalit that Gharid will join us." She answered with a smile.

"How about BH5? Bakit kasama sila?" I asked.

Why? May karapatan naman akong magtanong ah, bakit parang pinapatay na ako ng mga kaibigan ko sa mga tingin nila? Right, hindi ko pa pala nasasabi sakanila na may cancer si Andrei, na meron siyang Brain cancer.

"They were asked to make a song about your camping, section A." Mrs. Welson answered.

"Your next class will come soon. I'll answer all your questions later. Goodbye."

By that, she left the room. Nakaalis na kaya si Andrei tulad ng sinabi ng kapatid niya? Kung kailangan nilang gumawa ng kanta, kasama kaya siya? I want to see him so badly. I want to hug him like before. I have no contact with him. I missed him so much.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Catherine's POV
Two weeks later at ngayon nandito kami sa isang parang gubat. Walang may alam kung bakit may pagantong padahak ang Morrison High kahit si Agatha, walang alam.

We are all wearing our jogging pants and PE shirt and white rubber shoes. May panukalan din kasi dito na white shoes lang pag PE uniform ang suot.

Baliw nalang ang gustong mag school uniform sa gantong mga gawain. We are asked to form a straight line but of course, no one wants to listen. Kanya-kanyang tropa ang kasama ng mga estudyante and of course, I'm with my friends.

Ang dami naming natatapakan na twigs at branches ng puno dito and the grass scattered here as we let ourselves be pierced by the grass tips.

"Wala man lang bang nagtatabas dito?" Napatingin kami kay Sandra na nilalakihan ang mga hakbang.

"I'm about to ask that," sabi pa ni Astral.

"Bakit kasi kailangan dito pa?" Kitang-kita ko ang pagiinarte ni Natasha.

"This is incredible, it will trigger my skin allergy." Reklamo naman ni Eprumtt.

"Seryoso ka ba Agatha, wala kang alam sa camping na 'to? Bakit di mo man lang itinanong?" Tanong ni Hope.

"Guys, I really don't know. In fact, if I know something about this, you guys are the first one to know that." Napairap pa si Agatha nang sagutin niya iyon.

"It doesn't feel good. Parang hindi ko gusto mag stay dito." I hugged myself. Malapit na mag gabi at nakakatakot ang lugar na ito.

"By the way Eprumtt, na ayos mo na ba 'yung ginawa sa'yo ng Gharid na 'yon?" Bri asked.

PhiliaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon