Aşk 101 2. Sezon

Bölüm 8 ✨

Uzun bir aradan sonra merhabalar. Son iki bölüm hariç yorumlarımız çok iyiydi. Bölümlerde 50-60 yorum oluyordu. Fakat 6. bölümde 22/ 7. bölümde 20küsür yorum var. Üzüldüm açıkçası. Durum böyle olduğunda pek yazasım da gelmedi. Tüm yorumlara yanıt veriyorum, samimi bir şekilde konuşuyoruz aslında ama neden olduğuna anlam veremedim.

Ve ilk defa bölüme şarkı koydum. Beğenilirse daha da koyabilirim. Şarkıyı açacağınız yerde yazacağım. Şimdi açmayın o zaman açın bence. Tabii siz bilirsiniz. 🥰

Neyse şişirmeyeyim kafanızı. Yorum yapanlara çok çok teşekkürlerimi sunarım. İyi okumalar 💜
——————————

"Ne oldu biliyor musun Işık? Sıçtım, sıçtım net."
"Ne oldu lan söylesenize açık açık ne sıçtım falan?"
"Sinan kes."
"Kerem, tamam lütfen."
"Eda, söyle hadi güzelim. Bir şey var besbelli deminden beri söylemiyorsun."

Eda dolan gözlerini ellerinin arkasına saklayarak, güçlü göründü ve konuştu.
"Ben, bu sefer-"
"Ne?"
"Bu sefer?"
"Lan bi susun da anlatsın!"
"Tamam, burada anlatmayayım. Daha sonra."
"Çıkışta kesin bir yere gidiyoruz o zaman."
Eda bir mazeret öne sürmeyerek reddini açıkladı.
"Ben gelemem."
"Ne?"
"Eda her şey tamam da sen gelmezsen kim anlatacak güzel kardeşim?"
"Ya gelemem diyorsam gelemem işte uzatmayın daraldım."
"Kankalar gerilmeyin. Bu işin yarını da var. Fındık?"
"Olur."
"Alırım."

—Flashback—
"Eda, güzelim öncelikle söylediğimde sakin olmanı istiyorum tamam mı?"
"Ne konuşuyoruz anlamadım ki apar topar?"
"Eda?"
"Tamam Burcu, hocam yani. Sakinim."
"Ailenle ilgili bir konu ve ailen benim konuşmamı istedi. Yani gerçekten dediğin gibi apar topar oldu ve bu konuyu sana benim açıklamam ne kadar doğru bilmiyorum ama..."
"Lütfen söyleyin artık ne olabilir ki en fazla."
"Tamam."
Burcu, derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.
"Aile-"
Tam o sırada kapının ardında biri görüldü. Eda gelen kişiye bakıp kendi kendine konuştu.
"Bok Nejdet."

"Hoca Hanım öğrenci zili çaldı."
"Tamam hocam gönderiyorum iki dakikaya. Teşekkürler."
Nejdet kapıyı kapatarak dışarıya adımladığında Burcu Eda'ya dönerek konuşmasına devam etti.
"Şimdi Eda, aile bireylerin bir karar almış. O da.."
Burcu yutkundu.
"O da okumaya yurt dışında devam etmen."
Burcu, pat diye söylemesinden pişman bir şekilde Eda'nın yüzüne baktı. Eda duraksadı.
"Ne?"
"Eda biliyorum canım istemiyorsun-"
"Bir dakika ya. Ben bu okulun düzenine ayak uydurmuşken kendi kendilerine böyle bir karar mı almışlar?"

Eda'nın gitmek istememesindeki neden tabiki okul düzeni değildi. Yalnızca Kerem, Osman, Sinan ve Işık içindi. Oturduğu sıradan inerek konuşmasına devam etti.

"Ayrıca üstüne üstlük bunu size mi söylettiler yani? Bencil bir hareket. Tamamen bencil!"
"Güzelim sadece seni düşünüyorlar. Daha iyi bir eğitim alman için."
"Hocam, neyin ne olduğunu gayet iyi anlayabilecek bir yaştayım. Uzatmanın size de bana da faydası yok. Saolun."
"Ben.."
Sonrasında Burcu uzatmamaya karar verdi.
"Tamam. Ben üzerime düşeni yaptım. Gerisini ailen ile halledersiniz."

Eda başını sallayarak kapıya yöneldi. 'Üzerine düşen mi gerçekten Burcu?' diye aklından geçirmeden edemedi. Ona göre Burcu'ya hiçbir şey düşmezdi. Ailesinin bu mevzuyu Burcu'ya söyletmesi konusunu da mantığına uydurabilmiş değildi. Yurt dışında okumaya devam etme olayın gerçekleşebilme ihtimali bile nefesinin daralmasına yetmişti. Ona danışmadan böyle bir karar almalarından ziyade, bunu ona ailesinin değil de Burcu'nun söylemesi daha çok koymuştu. Sinirle kapı kulbunu çektiğinde, kapıya yaslanmış olan Kerem geriye doğru düşer gibi oldu ve toparlandı.