Gradeschool ako,
noong ako'y may nakilala.
Pangalan niya'y Marie,
Isang mahiyain ngunit mabait na babae.
Noong una,
siya'y hindi ako binigyang pansin.
Ngunit sadyang ako ay makulit.
Paglipas ng ilang araw,
Akin na rin siyang napilit.
Akala ko mahiyain siyang talaga,
Ngunit may tinatago rin palang kulit.
Madalas na kaming magkasama,
Sa lahat ng bagay magkasundo kaming dalawa.
Hapon noong ipakilala ko siya sa inyo ni tatay.
Masaya kayo dahil sa wakas ako'y
nagkaroon ng karamay.
Totoong karamay na sana panghabang-buhay;
At hindi bibitaw sa aking mga kamay.
Nagagalak mo siyang niyakag patungo
sa ating hapag-kainan.
Masaya tayong kumakain habang
nagkukuwentuhan.
Mayamaya lang, may nahulog na luha
sa iyong mga mata.
Nagtanong pa kaming dalawa kung
ano ang problema.
Ang sabi mo, "wala, sadyang ako'y natutuwa."
Nasa isip ko, bakit lagi ka na lang
naiiyak tuwing ako'y maligaya?
Pero hindi ko ipagkakaila na ang mga
luhang iyon ay may kasamang saya.
YOU ARE READING
A Mother's Care
PoesíaHI! This is a story in a way of short poems. This contains Tagalog or English poems. Dinededicate ko po ito sa lahat ng mga nanay, sana po ay ma-appreciate niyo po. This is my first work and I hope that you'll enjoy reading it.
