I'm The Mafia's Man(BxB Series#1✔)

Chapter 22

Nathan

TATLONG buwan na ang lumipas mula noong mawala ang parehong taong mahalaga sa akin sa parehong araw.

Matagal tagal bago ako nakalimutan sa nangyari,nangingilid ang luha sa mata ko.Hindi ko talaga mapigilan ang hirap kasing tanggapin.

Pumupunta ako sa bar kapag walang activities sa school tyaka malapit na din naman kaming magtapos.

Pinunasan ko ang gilid ng mata ko at tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan ni Raven,"are you sure na ikaw nalang ang mag-grocery?."

"Oo huwag mo akong alalahanin and I'm sure hinihintay ka na din ni Lewis,"ani ko kay Raven matagal ko nang alam ang namamagitan sa kanilang dalawa pero hindi lang ako nagsasalita dahil ayokong makialam sa pagmamahalan nila.

Kung buhay pa sana si Andrew ide sana magtatagal din kami katulad sa relasyon nila Raven at Lewis.

"Raven,pwede bang dumaan muna tayo sa sementeryo?,"tinagilid ni Raven ang ulo nya para tignan ako and I know his reading my mind right now.

"Sigurado ka ba?,"may pag-alinlangan sa mukha ni Raven.

"Gusto ko lang syang makita ngayong araw and besides malalagpasan din naman natin ang sementeryo magtataxi nalang ako papunta sa market."

Raven didn't speak araw araw akong nagpupunta sa sementeryo para bisitahin ang puntod ni Andrew.Hindi ko alam kung saan inilibing ang katawan ni Oddessy dahil hindi kami sinabihan ng magulang nya.

Ilang oras lang ay huminto ang kotse ni Raven sa isang gilid,lumabas ako at kinuha ang bulaklak sa backseat.

Tuluyan na akong nagpaalam kay Raven hinintay ko munang mawala sa paningin ko ang sasakyan ni Raven bago tinahak ang daan papunta sa puntod ni Andrew.

Umupo ako at ipinatong ang bulaklak sa lapida ni Andrew,"I miss you Andrew,"I kissed my palm and put it on the top of the ground tulad ng lagi kong ginagawa.

"Malapit na ang graduation day Andrew sayang hindi natin maabot ang parehong pangarap na inasam natin dati."

"Pero huwag kang mag-alala sisikipin kong tuparin yun alang-alang sa pangarap mo."

"Pasensya na ulit sana mapatawad mo ako,"I was teary eyed,pero hindi naman ako humagulhol.Sinisisi ko parin ang sarili ko sa nangyari kay Andrew.

Umihip ang malamig na hangin na dumampi sa pisnge ko na animo'y may nakahawak na kamay sa pisnge ko.

"You're too dramatic,"napatingala ako sa nagsalita apat na lalaki ang nakatayo sa harap ko nakasuot sila ng formal suit.Isa ba sa kanila ang nagsalita?nakasimangot na tinapunan ko sila ng tingin, pero maya maya lang isa-isa silang tumabi, and there in front of me stand a man.

He has a black, yet long hair na tila bumabagay sa singkit, at mala-chinito niyang mata. He owned the most deepest blue eyes that I’d ever seen in my life. His lips are reddish in color, but they appeared more manly while in that straight firm line habang magkasalubong at nagbabaga ang kaniyang mga kilay. Ang tindig at hulma niya ay tila ba’y nagsusumigaw ng labus na perpeksyon. Hindi ko maiwasang hindi manliit habang ang mga tingin niya’y nakapukol sa aking direksyon

"Wala kang pakialam kung masyado akong madrama and who the hell are you?,"kakaiba ang aura na tinataglay nya.

Ngumiti lang sya,yung ngiti na parang may motibo,"I'm your future husband,"he smirked,fuck?.

Dahil sa subrang pagkakatitig sa kanya hindi ko napansin na umalia na yung kasama nya at kaming dalawa lang ang natira.

Pinagpag ko ang sarili ko pagkatayo ko,"I don't have time to play with you dude."