Fearless Fierce (On-Going)

Chapter 1

anger

verb

: a strong feeling of
being upset or annoyed because
of something wrong or bad

: the feeling that makes someone
want to hurt other people, to shout, etc. : the feeling of being angry

***
Sapphire's POV

"Here she is again."

"Marinig ka niya!" Someone hissed.

"Edi sapakin niya ako."

Lumapit ako sa isang student at sinampal ito.

"Gusto mong sampalin ulit kita?!" Mataray kong tanong.

"Sapakin hindi sampalin." Sagot ng babae at talagang namimilosopo siya?

Sinampal ko ulit siya ngayon pero iba na siya dahil mas malakas ito.

"Gusto mo pa huh?" I sarcastically asked. Talagang iniinis ako ng babaeng ito. Sinisira ang magandang morning ko. Siya lang naman kasi ang queen bee sa school at lagi ko na ding nakaka-cat fight. Hindi naman na bago sa mga estudyante ito lalo't nagiging palaban na din itong babaeng ito, ang kapal ng mukha hindi ba?

Well that was me actually, siguro everyday ko pa ngang pinepeste ang mga students who's making bad gossips at me. I'm not afraid of everybody in the campus, kahit school mean girls pa ang makaaway ko ay guguluhin ko talaga.

Pagpasok ko ng classroom ay nakita kong tahimik ang lahat. Probably making a way at me. This is my usual routine at sanay na ako sa ganitong pang-araw-araw nilang ginagawa sa akin. Special treatment? Yes they are treating me like a queen. A fearless queen.

"Goodmorning seatmate!" Bati ko sa katabi kong nerd. Lagi ko siyang kinukulit at pino-poke, ito namang si Mr. Nerd ayaw niya! Kaya minsan nasosobrahan ko ay napapaiyak ko siya, ewan ko din ba kung sinong babae sa amin.

"G-goodmorning." Nauutal na bati niya.

As usual naka-eyeglass nanaman
siya, "May sira ba yang mata mo?" Pangloloko ko at hindi niya ako sinagot.

"Tss! Bwiset ka! Hindi ka pa sumasagot." Inirapan ko siya at halata pa din sa kanya ang pagkatakot.

He's Harsel Vasquez. That nerd that I really want to bully everyday, siguro? Ang galing kasing umiyak grabe! Akala mo naman sasaktan ko ng sobra.

Well, back to reality, I really really hate him. Ang ganda ipakain sa kanya ang sangkaterbang libro na araw araw niyang binabasa sa school.

Nagsimula akong maging aggressive na magalit nung bata pa ako, sabi ni mama, pigilan ko daw ito pero hindi ko magawa. Nung araw na malapit ko nang mapatay ang kapatid kong babae, nagalit sila ng sobra. Nagalit ako sa kapatid ko dahil sinabunutan niya ako nang dahil lang sa bunso ako at ako ang laging pinag-bibigyan sa lahat ng bagay.

Doon na sumabog ang galit ko at itinulak ko siya sa hagdanan. Hindi ko na alam ang gagawin ko nang araw na iyon dahil nakita nila mama ang ginawa ko, dumugo ang ulo ni ate at dahil soon ay itinakbo siya sa ospital.

Our family is blaming me for what have I done to me eldest sister, nakaranas ako ng sadness pero ang nangigibabaw pa din ay galit.

Galit ako sa pananakit ng papa ko sa akin dahil sa ginawa ko sa ate ko. Paano ko maaalala iyon? I was just 4 years old that time!

Then, the doctor said I have an Intermittent Explosive Disorder,

A person with intermittent explosive disorder (IED) has repeated episodes of aggressive, impulsive, or violent behavior. They may overreact to situations with angry outbursts that are out of proportion to the situation.

Episodes last less than 30 minutes and come on without warning. People with the disorder may feel irritable and angry most of the time. (Credits to Google)

Pwede ko siyang mapigilan kung pagmamahal ng aking pamilya ay maibibigay sa akin pero lalo lang siyang lumalala.

My parents? Haha! They're not concerned at me.

Sabi ko nga, mamamatay din lang naman ako sa sakit na ito so they don't need to worry about my funeral expenses.

"Ms. Alonzo." Tawag sa akin ng aking guro, you know my teachers in my school treat me as their own child. Hindi ko na nga din alamkung sinong totoong magulang ko.

"Yes ma'am?" Magalang kong tanong. Hindi naman kasi sila ang nagbubuntungan ko ng galit maliban nalang kung mga kaklase ko or ibang students.

"Your grades are falling. Meron nanaman bang family problems?" Tanong ni ma'am sabay pakita ng mga scores ko. Oh, I failed again. Yumuko ako at tinanggap ang papel.

"You see, you need to have a tutor." Napatingin naman ako kay ma'am na may nagtatanong look. At sino naman ang pwedeng maging tutor ko? Knowing na bubulihin ko lang sila or total opposite. Magpapasalamat nalang ako sa pagmamalasakit ng teacher ko sa akin. 

"Sino po ba?" Tanong ko ulit habang hindi pa inaalis ang tingin ko sa grades ko. Ipapakita ko kaya ito kila mama? Sigurado naman na hindi sila magiging proud, baka nga magalit pa  sila instead na i-comfort ako. You know them already right?

"Let's just say that he's one of your classmate." Ma'am just gave me a clue of him. I didn't protested and listened to the lessons. I'm actually grade conscious, ewan ko lang talaga kung anong nangyayari sa grades ko. 

"Mamayang hapon kayo magme-meet ng tutor mo okay?" I nodded my head at ma'am. 

Sinulyapan ko nalang ang katabi kong nagbabasa na naman ng libro, he's really an avid fan of books. "Hey." Kinalabit ko siya para makita niya ako pero hindi man lang siya sumulyap sa akin kahit quick glance lang. Ganun na ba siya katakot sa akin?

"Harsel, takot ka ba sa akin?" Seryosong tanong ko na ikina-nginig niya.

"Sorry, I'm just busy." Sabay tingin na sa akin na ikinatakot ko, he's cool but nerd. Sabi ko nga.

"Did I scared you?" Sabay ngiti. Ugh he's weird! Ngingiti nalang basta-basta.

"N-no! I need to go to the study room." Kinuha ko na ang mga gamit ko at dali-dali nang umalis. That place is awkward.

Habang hinihintay ang matagal kong tutor ay nag-imagine muna ako kung sino siya and-- 

"Sorry I'm late." Nagulat nalang ako nang si Harsel ang makita ko sa harapan ko.

"I-ikaw?" Tanong ko na may pagka-gulat pa din.

"Yes, I'm your tutor. Sapphire."