Fearless Fierce (On-Going)

Chapter 5

annoyance

noun
an·noy·ance

: slight anger : the feeling of being
annoyed

: something that causes feelings of
slight anger or irritation

: a source of annoyance

***

Ang talim ng titig ni Harsel sa akin pero kalaunan ay ngumiti siya na parang nag-so-sorry sa ginawa ni Kiara sa akin.

Hindi kayang magalit ni Harsel sa akin? Hindi ko din alam pero never pa siyang nagalit in my entire life. Hindi naman kasi kami close noon.

"Bakit hindi ka nagalit? Ano ba iyan Harsel akala ko ba't ililigtas mo ako sa mga bully?"

Ano daw? Bully? Pambubu-bully ba iyon?

"Kasi Kiara, si Sapphire yung tinuturuan ko. Ako yung tutor niya, hindi naman pwedeng pagalitan ko siya atsaka ikaw naman kasing nauna. Nag ehem lang naman yung tao." Paliwanag niya kaya napasimangot si Kiara at sinamaan ako ng tingin.

Tumaas ang kilay ko. I never encountered a girl na may attitude na ganito. Nag-iinarte, galit na galit gustong manakit.

"Kahit na ako pa din mas nangingibabaw dito! Friends tayo diba?"

Ang tigas nga naman ng lahi nito. Talo niya pa ang 4-year old Sapphire na may (IED). Hindi naman ako ganyan, every 30-minutes ako naiirita or naiinis sa isang bagay. Para akong mortal monster dito. Pero pinipigilan ko, dapat. Kaya every 30-minutes ay umiinom ako ng tubig. Buti na lang talaga at katabi ko ang bintana na nahahanginan palagi.

Harsel looked at her in disbelief look. Probably annoyed na katulad ko pero hindi naman si Harsel ako. Gagawin niya siguro ay patatawarin na lang sa isipan ang psycho friend niya. Napadami na ba ang pam-ba-bash ko sa kanya? Nakakairita lang kasi.

"Y-yeah we are."

Itinuro ako ni Kiara saka napatingin si Harsel sa akin. "Hmmp! Basta mamaya sabay tayong mag-lunch okay?"

I just rolled my eyes at ibinaling ang tingin sa guro naming umalis lang saglit. Kaya pala maingay yang Kiara na yan kasi wala ng guro. Buti at hindi pa kami nahuli kanina. Sigurado na sampal nanaman ang aabutin ko sa bahay kapag nakarating kila mama ito.

"Sapphire?"

Narinig ko ang boses ni Cayris na tumatawag sa akin kaya napatingin ako sa kanya na may nagtatanong na look. "Bakit?"

Lumaki ang ngiti sa kanyang mga mata, "Sabay tayo lunch!"

Tinignan ko ang baon kong sandwich at tubig sa bag ko. Ever in my life hindi ko naranasan na binibigyan ako ng perang baon sa school. Nagbabaon ako on my own kung walang nakakakita sa bahay. Sanay na kasi silang nakikitang wala akong makain. Kaya eto ako ngayon, buti na lang at hindi ako masyadong pumapayat.

"Sandwich lang kasi baon ko." Mahinang wika ko kay Cayris kaya lumungkot ang mga mata niya.

"Oh my, ilibre na lang kita. Wala ka bang baon na kahit rice lang?"

Ngumiti ako ng mapait. "Wala."

Nakita ko sa mga mata niya ang awa sa akin kaya hindi na ako tumingin sa kanya. Ayaw kong umiyak, lalo na dito sa classroom. Nang magsimula ulit akong mairita dahil sa discussion ni ma'am ay kinuha ko ang tumbler ko at ininom ang malamig na tubig. Ka-
kalma ako dito diba?

Huminga ako ng malalim tsaka tumingin na muli sa tinuturo ng guro namin. Kumalma ka Sapphire, alang-alang sa pag-aaral mo.

Matapos ang ilang oras na paghihintay ay lunch na. Sumabay na ako kay Cayris dahil bago ko pa siya maging kaibigan ay wala akong kasabay kumain ng lunch at recess dito sa school. Ang akala kasi nila nakakatakot ako, mainam na din iyon dahil makakapanakit pa ako ng tao.