Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER EIGHT

I'm so embarassed.

I don't think I can look at Magui without feeling like a shit after throwing her knowing looks. I know to myself that the way I look at her kanina is judging her. I was too cold pa. Napabuntong hininga ako.

"What's the matter?" he asked and looks at me worriedly. Umiling ako at nagpatuloy lang sa paglalakad.

Namasyal pa rin kami kahit talagang ayoko na, he forced me to go with him dahil kung hindi ay sa kwarto ko nalang daw kami mamamalagi. I will never give him the satisfaction of being with me, tiyak aasarahin niya lamang ako at pasimpleng iinsultuhin.

"Nasaan ang mga tauhan mo? hindi ko sila napansin ngayon." kuryosong tanong ko sa kanya habang sinusundan siya papalabas ng Mansion.

I saw the gold carved of Hacienda Napoles in the upper part of main gate while the mansion door had Marchero in gold plate.

"Bakit balak mo bang tumakas?" pabalang niyang sagot sa tanong ko.

"Bakit papayag ka ba na tumakas ako?" balik ko rin na sagot sa kanya habang pinagsalikop ang dalawa kong braso malapit sa aking dibdib.

This bastard thinks no one can talked back to him but he is very much unlucky that I was born.

Tila para pa siyang tangang bata na nangingiti sa pagsagot sagot ko sa kanya.

"Not a chance baby, not a fucking chance." napatingin ako sa ginawa niyang pag-ayos ng buhok kong nagugulo sa lakas ng hangin. Hinawakan niya ang balikat ko at pinaharap sa aking likuran, tututol na sana ako sa pagkahawak niya sa akin pero napatigil ako.

Napakaganda.

Napakaganda ng pinagmamasdan ko ngayon. Sa paligid ng mansion ay malawak na taniman ng mga iba't ibang halaman na kay ganda ng pagkakatubo. May taniman rin ng iba't ibang prutas na ang dulo'y hindi niya maabot ng tanaw. Ganoon din kalawak ang taniman ng iba't ibang puno maliban sa Narra. Marami pa na mga nakatanim na hindi na n'ya mapangalanan.

"Do you want to harvest some mangoes later?" tanong niya kaya binalingan ko siya saglit upang tumango. Binalik ko ang tingin sa tanawin sa aking harapan at ngumiti.

Totoong mayaman si Emmanuel, Maliban pa sa negosyo daw nito sa ibang bansa na kung anuman ay hindi nito pinagkaabalang sabihin sakin. Maging si Leslie ay walang ibinigay na impormasyon, hindi rin naman ako interesado sa buhay niya at maging sunud-sunuran lamang sa sinasabi niya upang makaalis ako rito.

"Ito ang pinagkakaabalahan ko kapag umuuwi ako dito sa Bataan at kasama ka na rin doon." sabi niya sa akin sabay ngiti.

"Nasa Constancia tayo?" manghang sagot ko at napalingon ulit sa paligid.

"Yeah, dito ako nagkaroon ng kaalaman sa mga bagay bagay sa mundo kasama ang mga pinsan ko." tinalikuran ako at nagsimulang maglakad papunta sa isang malaking warehouse.

"Where is your cousin then? I never see them at the mansion. " tanong ko sa kanya.

"We have our own life to live and future to do with. " sagot nya lamang sa akin.

"hmmm, okay. " ngumiti nalang ako at nag-sight-seeing muli sa mga tanawin.

"Come here baby, I'll show you my favorite place." hinawakan niya ang kamay ko para makasabay siya sa paglalakad.

"Eh bakit mo ko dinala dito?" nakakunot kong tanong sa kanya at binalingan ng tingin ang pinto ng warehouse na sinasabi niya.

Huwag niyang sasabihin na pagtatrabahuhin niya ako rito at talagang sasapakin ko uli siya.

"Anong tunay mong habol sakin? kahit anong isip ko wala akong makitang rason para dalhin mo ako dito. Hindi ako mayaman, malayong malayo rin ako sa tipo mo—"