Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER ELEVEN

I'm still in this falls I don't remember the name. I'm doing floating technique but I know, I look like more of a dead person floating in the river. Nakadapa kasi akong nagpapalutang lutang dahil mas sanay ako ng ganoon kaysa nakaharap ang mukha ko sa ulap, mas gusto ko idilat ang mata ko sa tubig dahil wala lang. I find it more peaceful.

"Ma'am Avella?!" sigaw ng kung sino man, hindi ko sana papansin kasi I'm enjoying my me time pero nagulat ako ng may humila sa akin at hinarap sa kanya, bumungad sa akin ang nag-aalalang si Leslie, nagulat pa ako ng umiyak siya.

What the fuck?

"Why are you fucking crying?" I asked still confuse about the situation until it hits me. Damn! Oo nga pala, I look like a dead person floating, akala niya siguro patay na ako.

"I'm sorry, Leslie. Hindi kita narinig, I was busy enjoying myself in the water, floating in the way I want." I said and lied a little. How would I tell her that I purposely ignore her, ayoko magalit siya sa akin.

"Huwag nalang po sana maulit, Ma'am. May nagprank din po kasi sa akin ng ganyan dati at hindi siya marunong lumangoy talaga. Natakot lang po ako, pasensi—"

"Don't say sorry. Tara na at paulan na rin, sa mansion nalang tayo mag-usap. Gutom na rin ako." ngumiti ako sa kanya at pareho na kaming umahon.

Pagkadating namin sa Mansion ay hindi ko pa rin talaga mapigilan hindi mamangha sa pagkakaayos nito. Para kasi talagang hindi simpleng mayaman yung mga nakatira rito. I mean, more like a royal blood thingy. I can't put it in any words but the interior of the house screams power and authority something.

Dumiretso kami sa kusina at inaya ko nanaman ang mga helper nila na kumain kasabay ko, nagsipagkwentuhan kami at for the first time that I came here, I smiled and laugh because of them. Masaya sila kasama at hindi ako tinuturing na amo which I don't like kasi the way they perceive "amo", it's like bowing and like exaggerately respecting them which I find very much uncomfortable.

"Masaya kaming narito kayo, Ma'am. Lagi ho kasi malungkot dito noon tapos hindi talaga parang tahanan ito, para nga ho kaming binayaran lang upang maglinis ng bahay." Jelai said, one of the helper in this mansion.

"Is that your work naman talaga?" I asked innocently na ikinatawa nila,

"Kasama po iyon, Ma'am pero isa rin sa kontrata na alagaan ang mga amo namin pero wala naman pong halos kaya para rin kaming walang pinagsisilbihan kundi ito lang pong bahay na hindi naman buhay." she said before smiling at me.

Ohh! They think amo nila ako dahil sa trato sa akin ni Emmanuel. Hindi ko na binalak pang itama iyon at nginitian na lamang sila. Nagpaalam na akong maliligo sa taas. Sumunod naman si Leslie dahil may aayusin daw sa kwarto ko.

"Ma'am? si Sir, ho, may mga bago raw biniling damit sa closet niyo, gusto niyo po ba ayusin ko na?" she asked and looking at me asking for permission. Tumango naman ako habang nakatingin ano susuotin ko, nakita ko ang mga dala niya ay mga lagayan na nakalagay ang tatak.

Victoria Secret.

Mabilis pa sa speed na tumakbo ako kay Leslie at hinablot sa kanya. No fucking way, I will let her see those lingerie that Emmanuel bought to me! Baka ano pa isipin nito. Ilang beses kong minura sa utak si Emmanuel bago nginitian si Leslie.

"Ako na palang bahala rito, sige na tatawagin nalang kita if I needed some help. Thank you!" I said cheerfully. Tumango naman ito at agad ding umalis.

Nakita ko ang mga binili niya at puro silk at velvet ang tipo ng tela noon. I decided to wear the pink and black above need sleeveless sleepwear dahil komportable iyon para sa akin.

I took a shower and do my thing. My bed seduced me and who am I to refuse? I also want to sleep because I did a lot of things today. Kinatulugan ko rin ang pag-iisip ng mga bagay na gagawin ko upang makaalis dito.