Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER TWENTY FIVE

Nasa hospital kami ngayon dahil sa monthly check up ng anak kong si Lincoln Clyde Marchero. I still used his dad's last name, after all my child deserve his recognition. It's been two year since

Manuel and I saw each other. I blocked all the things na makakapagpaalala sa akin sa kanya. I'm with Gwyneth and I confessed at her as soon as we landed in Italy. The bitch cried for two hours straight, cursing Manuel and being sorry for not being with me when I'm all alone. I told her that it is not her responsibility to be with me all the time and what matters is she's with me through this all.

Manuel never tried to reconnect with me, huli na yung sa hotel. I spend two more months in Manila before and decided to hide my pregnancy to my family. Nagpalipat ako sa department sa italy and told my parents about it. hindi sila sana sasaang-ayon ngunit alam nila isa sa mga pangarap ko na magtrabaho sa italy bilang isang pintor. I told them it's my dream but part of me knows it is an escape to make me lose my feelings for Manuel. Naaalala ko siya sa pilipinas at naiistress ako roon.

Naisip ko rin iyon na dapat kinausap ko siya habang nagpapalamig ako pero unti unti rin akong nawalan ng pag asa dahil hindi ko na maramdaman ang presensiya niya. I even think he's tired of my childish side or he realized that i'm not worth of his time.

Sometimes memories are the worst form of torture. I tried not to fall in love with him, I really did but the more you tried to stop your feelings, the more it will grew. It will not just stop as if it has a button in it. hindi ganoon iyon.

Hinahanap hanap ko siya tuwing gabi at hindi kumpleto ang gabi ko noon na hindi umiiyak at nag i-imagine na kasama ko siya imbis si Gwyneth. I crave his presence but I can't satisfy that craving because I left. Gwyneth is always on my side when I was pregnant. Kasama ko siya sa check up at mga pag aalburoto ko and even though she's busy, she'll make time for me.

"Look at her," someone whispered, lumabas si gwy sa dahil may tumatawag daw dito at nasa loob kami ni cocon.

"She was so happy, and I fooled her, she's always on the verge of tears and I haven't seen her smile since the day when i left her." I heard a man's voice.

"Tell her I'm sorry, okay? I'm sorry for hurting her."

"I will," Gwyneth says. "but for the record? you didn't fool her. you're not that powerful to make her a fool."

Naririnig ko ang usapan nila dahil hindi masyado nasarado ni Gwyneth ang pinto ng kwarto.

Lumingon ako ulit sa doktora na kinakausap ako tungkol sa gamot ng anak ko.

Narinig kong bumakas ang pinto ng kwarto, pumasok si Gwyneth na kinakabahan.

"Are you d-done?" she asked.

"Just waiting for the prescription." wika ko at ngumiti ng kimi sa kanya.

"Are you done with your calls? Papasok ka pa ba mamaya sa office ninyo?" tanong at umiling siya bilang sagot sa aking tanong.

"Sasamahan ko kayo ni Lincoln sa condo para naman hindi ka mapagod kakabantay sa inaanak ko."

Nginitian ko naman siya. she became a big part of my motherhood. she knows my physical pain while carrying my child, my cravings, my pain, and everything. Nagsilbing magulang siya sakin,

I'm so lucky that she's my best friend.

Nilingon ko ang anak kong nakahiga sa kama habang natutulog dahil sa sobrang pag iyak kasi kinuhanan siya ng dugo para sa dengue. Dengue outbreak kasi rito sa Italy at required icheck ang mga dugo ng bata upang malaman kung may sakit ba ito o wala.

Kinakabahan ako dahil dengue is dangerous. Iyong kalaro ko noon ay nadengue at nagkritikal. thousands of negative are trying to break into my skulls but I tried my best to remain calm and positive.

"The result is negative, Ms. Rue. I think it is his tooth that causes him fever. I will prescribe medicine for Lincoln and just buy it, okay?" Mrs. Ling told me and smiled, assuring me that my baby is fine. she knows i'm worried sick kaya sobrang gaan ng pakiramdam ko na hindi iyon dengue.

"Thank you so much, Mrs. Ling!" I told her and caress cocon's hair. he's sucking his thumb while sleeping.

My baby Cocon looks exactly a younger version of Manuel. Masasabi ko lang na ang nakuha niya ay ang maalon kong buhok at bahagyang natural na pagkabrown noon pero ang green na mata ni Manuel, ang ilong nitong prominenteng matangos at ang mapula nitong labi ay gayang gaya ng kay Manuel.

Kapag tinititigan ko ito habang natutulog ay mas lalo kong hindi mapigilan maisip si Manuel.
Nagpaalam na kami sa doktora at binuhat ko si Cocon habang natutulog. dumaan kami sa isang pharmacy para bumili ng niresetang gamot niya.

Habang nasa elevator kami ni Gwyneth ay may katawagan siya, hindi ko siya pinapansin dahil nakatuon ang pansin ko sa anak ko.

"I'll just call you back." rinig kong sabi ni Gwyneth at tumingin sakin, she rolled her eyes ng magtama ang paningin namin kaya napatawa ako.

"I will cook lunch, what do you want?" she asked.

"Anything will do." sagot ko at bumukas ang pinto ng elevator at naglakad sa hallway papunta sa condo namin.

"Ang gwapo talaga ng inaanak ko,sigurado akong maraming mapapaiyak yan." biro niya habang binubuksan ang pinto ng condo.

"Ayoko muna siyang lumaki, para walang mapaiyak." ani ko at napatawa kami,

Pagkapasok ay agad akong dumiretso sa kwarto namin mag ina, dalawa ang kwarto ng condo namin kaya okay na rin para sa amin tatlo. Nilapag ko si Cocon sa higaan at inalis ang kanyang sapatos. Hinalikan ko siya sa noo.

Kumain kami ng lunch kasabay naman noon ang paggising ni Cocon sinabay ko siya sa pagkain namin at tinimplahan din ng gatas.

Matapos nito ay tinapos ko ang natitirang trabaho habang nasa hita ko si Cocon at naglalaro.

Hindi na rin ako nakapagfocus at nilaro na lamang siya.

"Wag ka munang lalaki anak, ha?"

Tumingin ito sakin at bumungisngis.
pinisil ko ang pisngi nito at tinignan ang mata na nakakapagpapaalala sa akin ng kanyang ama.

Si Gwyneth naman ay lumabas dahil may gagawin daw ngunit kanina pa siya umalis kaya medyo nag aalala na rin ako. Tinawagan ko siya pero nagriring lang kaya inisip ko na busy ito so

I decided to just message her.

Nakatulog naman si Cocon dahil sa paglalaro kaya nilagay ko siya sa crib habang ginagawa ko ulit ang mga trabaho ko.

Nang may malakas na kumatok sa pinto, nagulat ako doon kaya natabig ko aking phone. Kinuha ko iyon at sinulyapan muna ang anak na natutulog pa rin bago pumunta sa pinto.

Wala bang susing dala si Gwyneth? Siguro ay lasing yon at tinamad magbukas ng pinto.

Habang naglalakad ako papunta sa pinto ay mas lalong lumalakas ang pagkatok sa pintuan.

"Sandali lang Gwyneth, magigising si Cocon."
wika ko habang hawak ang doorknob at binuksan iyon ngunit hindi si Gwyneth ang nasa harap ng pintuan ko.

Nahulog ko ulit ang cellphone ko at napaatras.

Napalunok ako ng humakbang siya at hawakan ang pintuan, para makapasok.

"Can we talk?" he asked.

"W-why are you here?" nauutal kong tanong sa kanya.

"I'm here for baby, and especially for my baby boy." he emphasized my child's gender.

How? how did he know that our child is a boy?

Did he follow me? Bigla ko naman sinarado ang pinto sa taranta. Shit! Ano gagawin ko?

Napamura ako ng kumalabog ulit ang pinto. Lumapit muna ako sa kwarto at tinignan si Cocon kung natutulog ito at nang makita na mahimbing pa rin ang pagkakatulog ay lumabas na ako para harapin siya.

Nakita ko naman agad na nakatingin siya sa akin, galit. Pinagmasdan ko siya at hindi maiwasan tumingin sa mata niya.

"Bakit nandito ka?" tanong ko sa kanya.

"To get both of my babies back," he said without breaking our eye contacts. Umiwas ako ng tingin.

"Hindi ako nakikibiruan—"

"Sino ba nagsabing nagbibiro ako, Avella? I want you and Lincoln back." he said, bakas ang pagiging seryoso sa tono at ekspresyon.

"After 2 fucking years, Manuel? bakit ngayon lang? Malay mo rin kung ikaw ang ama-"

"I've checked it earlier dahil alam kong irarason mo sa akin 'yan. Lincoln and I are 99.9 percent blood relative, baby." he said at pinakita sa akin ang blood result ng dugo nila at ni Cocon. Shit, saan niya nakuha 'to?

Napaisip ko ang dugo na kinuha kay Cocon kanina? No fucking way? Damn!

"Sawa kana ba sa bachelor life mo at ginugulo mo kaming mag ina? Hindi ko ilalayo sayo si Cocon at hahayaan kita gawin ang responsibility mo. No need to take me back in your life. Stop your bullshit." mahina ngunit mariin kong sabi sa kanya.

"Tapos kana ba magsalita? Let me fucking talk."

Hinila niya ako at tinulak ng marahan sa pintuan. Napahilig ako roon at hinarang niya ang isa niyang kamay sa gilid ko at tinaas niya ang baba ko habang tinitignan niya ang mata ko.

"God, I missed you so much." he uttered mindlessly. I know he thinks na iniisip niya iyon pero nasasabi niya. he had the habit to talk his mind especially when complimenting me.

I didn't point it out at tinignan lang din siya, he cleared his throat before talking.

"You told me to leave you and I did. I give you the fucking space that you want but I don't let my guards off. You have Gwyn as my eyes to look for you and to our baby. I give you space because you needed it. I fool you. I did a mistake before and I'm really sorry for causing you pain. Let's start again please." he pleaded.

"Give me a chance to prove to you that I learned from my mistake before. I promise to not waste your the last chance you will give to me." he added and I saw gentleness as he caressed my cheeks.

"Iiwan mo ang pagiging single mo para lang samin mag ina? Nababaliw kana ata." naguguluhan tanong ko sa kanya.

"Who said I'm single? We are in a relationship, Avella. We never broke up and I'm celibate for 2 years that means I don't have any girl if your pretty mind can't still figure it out." he said and I can see that he is teasing me.

"but—"

Wala akong masabi sa lahat ng sinabi niya sa akin. Eto lang naman inaantay ko, ang explanation niya pero I still can't think properly. It is too absorbing.

"I don't take buts here, baby. I want my two babies back again. Are we clear?"
Tumango ako sa sinabi niya at niyakap niya ako ng mahigpit. Sinagot ko rin ang yakap niya at naramdaman ko ang ngiti niya sa balikat ko.

"Now let's seal this with a kiss," he said as he closed the distance of our face and give me a longing kiss.

My tears finally fall as I start to kiss him back.

I also have a fault and not only him. I learned too. We have grown apart but still, we grew up. I know what to do now.

To love him and to stay beside him, I may not totally understand everything now but we will talk again and settle our lost communication once again. I love him, I love Emmanuel Marchero. My heart still beats for him. ika nga nila, Kapag galit ka minsan naiisip mong wala na yung pag ibig pero once mawala yung galit mo mangingibabaw parin yung pagmamahal kasi kaya ka naman talaga nagagalit ang isang tao dahil nagmamahal siya.

Nagulat kami ng may marinig na malakas na atungal ng bata na umiiyak, Nagkatingin kami at ngumiti siya. Binuksan ko ang pinto at pumasok kami.

Si Cocon umiiyak, hinahanap ako, kami. It is time to let him see his child.
Ano kaya ang magiging reaksyon niya kapag nakita ang mata niya na kaparehas ng kay Cocon?

Napangiti ako sa naiisip.

Xoxo, Arabella