Paint Of The Enchanted Nights (Marchero Series #1)

CHAPTER THREE

Ang mga sumunod na pangyayari ay hindi ko na matandaan, nagising na lamang ako nang naramdaman kong ang pagtigil nang sasakyan. Dumilat ako at napansin na ang aking ulo ko ay nasa balikat n'ya, Napatayo agad ako at inayos ang aking postura.

Tinignan ko siya ng masama pero ang gago ay tinignan lamang ako na parang inosente pa!

"Can you please move? I hate when our skin is touching."pagsusungit kong sabi sa kanya para hindi ako mailang sa nagawa ko kanina, pero ang mas kinagulat ko ay ang paglapit n'ya ng mukha sa akin.

"Are you scared of me or scared of the emotion that is growing in your chest?" sabay tingin sa dibdib ko at nginisihan pa ako, tinaasan ko siya ng kilay sa sinabe niya.

"Excuse me? You're such a pervert, Tumabi ka nga!" tinulak ko s'ya sa inis at lumayo naman siya pero tumatawa sa reaksyon ko.

"I know you find me attractive, who doesn't?" yabang niyang sabi sakin. Ang yabang talaga.

"Me, Myself and I" sabi ko at ngumiting peke at lumingon sa labas.

I find him attractive, oo sa looks pero sa ugali? Tangina masusuka ako!

Binuksan niya ang pinto ng sasakyan at hahawakan niya sana ang braso ko ngunit winasiwas ko iyon.

"Kaya kong lumabas mag-isa, huwag mo ako hawakan, nandidiri ako sa 'yo." Malamig kong tugon. Nagtiim bagang lamang siya sa sinabi ko. Tumingin ako sa pintuan ng bahay niya, magarbo ito at napakalaki. It looks like a Palace actually. Napansin kong nakatingin siya sa akin kaya tinignan ko siya.

"Ano papakita mo lang ba 'yang pinto niyo sa akin? Iuwi mo na ako kung ganoon, sawa na ang mata ko sa mga ganyan." Wika ko at iniwas ang tingin sa kanya, Nagulat ako ng hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papasok sa loob. Hindi na ako nagpumiglas ng Makita ko ang mga helper nila na nag-aantay sa pagpasok naming. Nakakahiya naman diba na mageskandalo ako? Hindi ako nahihiya para sa kanya pero nahihiya ako sa iiwan kong marka rito kapag umalis na ako. I want them to know that I'm nice. Afterall, hindi naman sila ang kaaway ko kundi itong tangang 'to na hawak ang kamay ko.

Pagkapasok naming ay mas lalo akong namangha dahil puno ito ng mga painting, may isa rin na painting nila sa pinagitna ng mansion na ito. 6 sila at may isang matanda na nakaupo sa wheelchair, pare-pareho silang nakangiti at mukha pa silang bata roon.

Napalingon ako ng may nagsalita sa likod ko, ang bodyguard niya. Napatingin ako sa hawak nito at ang painting ko magsasalita n asana ako ngunit pinisil niya ang kamay ko ng mahigpit kaya napaigik ako.

"Sir, saan ko po ilalagay ang painting na ito?" tanong nito nakatingin saming dalawa.

"Sa master bedroom mo ilagay at hintayin mo ako sa office, may iuutos pa ako sayo." sabay tulak sakin para makaupo ulit.

Napatingin siya sa matandang babae at sinenyasan ito lumabas kasama ang mga bodyguard, lumabas naman ang mga ito bitbit ang painting ko. Pagkasarado nila ng pinto ay agad na nagsalita si Emmanuel.

"Now I'm going to ask you for one last time, name the price of that painting or you will never leave this Marchero's property." Pagbabanta niya habang nakatingin sa akin ng mariin.

Tumayo ako para sagutin ang tanong niya.

"It's useless,dumbass. Kinuha mo na nga yung painting ko ng walang pahintulot ko, diba sabi ko it's not for sale? but still kinuha mo pa ako pati painting ko at pagbabantaan ako ngayon?" sigaw ko sa kanya sabay hila sa pulsuhan ko para makawala sa kanya, kanina niya pa hawak ang kamay at braso ko at napapansin kong nagsisimula na itong mamula.

Ngumisi siya at nilapit ang mukha n'ya sa akin, sobrang lapit n'ya at amoy ko ang pabango n'ya. Tinitingnan niya ang labi ko at natukso akong basain iyon dahil nanunuyo, narinig ko s'yang napamura ng mahina at nanghina ako ng hawakan niya mukha ko at i-aangat ang baba ko.

"Yes, it's useless, but playing with you isn't. Tutal you are playing with fire mula pa kanina pagbibigyan kita. I will get the painting without your approval and I will get you, Avella." ngumiti siya sakin ng nakakaloko at binitawan ang baba ko, napauwang ang labi ko at umiwas ako ng tingin sa kanya.

"So anong balak mong gawin sakin dito? ibabahay? Uuwi na ako kung ganon kasama ang painting ko baka hindi mo natatandaan may sarili buhay yung iniistorbo mo Mr Emmanuel Marchero." sabi ko sa kanya habang naniningkit ang mata at tinulak siya. Nakakainis napakaarogante niya at hindi marunong umintindi.

"Let me buy your painting then. Para makaalis kana rito. Iniistorbo mo rin ako, sana alam mo 'yun." Wika niya na kinamaang ko. Teka, ako pa yung nakakaistorbo? Siraulo na ata 'to, eh.

"Stupid kaba?" This is kidnapping, pwede kita idemanda sa mga ginagawa mo sakin." banta ko sa kanya.

"Who will believe you? When, I'm the authority itself. Gagawa lang ako ng fake news na isa ka sa mga kafling ko and we just caught up to a little fight and everything is settled."nakangiti pa sya habang sinasabi iyon.

I hate him so much. Gusto kong maiyak sa galit at pagkairita sa kanya.

"Napakasama mo! Isa kang stupid mother fucker." sigaw ko sa kanya.

Tumawa s'ya ng malakas. sira na talaga ang ulo nito. "You are really indeed different, Avella." nakangiting niya sabi sakin.

Ngumisi ako. "Sinasabi mo sa akin 'yan para ano? So, you can fuck or bed me? Sorry to pop up your bubble, Marchero. You are not my type and It makes me puke when I'm thinking of you." I said and immediately regret it when I look at him.

His eyes turned into slits and he took one step forward to me, he touches his jaw as if he's going to do something wrong.

The ammusement in his eyes while staring at me is gone and all I can see is nothing. I saw how his jaw clenched.

He pulled me closer to him and place his face on my neck, I can feel him smelling my neck and I don't know why he groaned. Nanginig lamang ako ng marinig iyon, hindi pa nakakatulong na naamoy ko ang pabango niya, Shit. I don't know what's wrong with me, actually. I can give the painting to him upang matapos na but my fucking pride won't let me. Isa pa, the painting is very important to me, The painting is very close to me kaya hindi ko rin ito kayang ibigay nalang lalo pa sa tulad niya.

Humiwalay din siya sa akin ng higpitan ko ang pagkahawak ko sa damit niya. Nakaramdam ata.

"Gusto pa sana kita makausap ng matagal but I have an appointment kaya let's meet at dinner later." hinawi niya ang buhok ko at hinalikan ako sa pisngi at lumabas ng sala.

Napadilat na lamang ako ng marinig ko ang pagsarado ng pinto, nanghina akong napaupo sa mabilis na pangyayari, ang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa mga binitawan niyang salita. Akala ko sasaktan niya na ako dahil sa mga nasabi at ginawa ko sa kanya.

Nang mahimasmasan ako ay tumakbo ako sa pinto at hinawakan ang doorknob, pinihit ko ito ngunit nawalan ng pag-asa ng maalaman na nakalock ito. Kinalabog ko ang pinto at sumigaw na buksan ito, tinatawag ko siya pero wala naman akong naririnig na papalapit sa pinto.

Napatingin ako sa paligid na maari sanang pagtakasan, lumapit ako sa bintana at agad natakot ng Makita na mataas ang pagbabagsakan ko kapag tumalon ako roon. Patay ako dahil ang mga bakod doon ay gawa na bakal na matatalim. Sinilip ko rin ang mga damitan kung may mga secret doors ngunit wala talaga. Napaupo na lamang ako sa higaan at napabuntong hininga.

"Humanda ka sa akin mamaya, Emmanuel." Minutawi ko sa hangin habang nakatingin ng masama sa pintong pinaglabasan niya kanina.



Xoxo, Arabella