De Stille Strijd (Flikken Maastricht)

Lucky Number Seven

12 weken in Brazilië

Sinds het akkefietje met Bols en de kok is het hem tot op heden niet gelukt om een fatsoenlijke vervanger te regelen. Regelmatig had hij een kandidaat over de vloer gehad. Eva mocht daar niet bij aanwezig zijn. De potentiële koks mochten niet weten van haar bestaan. Niet voordat Bols er zeker van was dat hij de persoon in kwestie kon vertrouwen. Er gingen hele procedures aan vooraf. Vandaag was de laatste kandidaat aan de beurt. Eva wordt, zoals altijd, in de slaapkamer gehouden. De spierbundel blijft bij haar. Hij doet niets. Vanaf een afstand houdt hij haar in de gaten. Ze is begonnen aan een boek. Een of ander romantisch kots-verhaal. Ze leest de letters maar het verhaal komt niet bij haar binnen. Sinds de openbaring van haar zwangerschap is het gedrag van Bols omgeslagen als een blad van een boom. Sinds dien mag ze in de luxe slaapkamer slapen en gebruik maken van alle faciliteiten die de villa te bieden heeft. Ze is blij met meer bewegingsvrijheid. Zijn houding ten opzichte van haar is veranderd. Hij is zorgzamer, voor zover dat kan. Het mag haar aan niets ontbreken. Ook de spierbundel had haar sinds dien met geen vinger meer aangeraakt.

Na het gebruikelijke klassieke uurtje aan het einde van de middag, staat de man in de stoel op. 'We gaan uit eten.' Eva kijkt verbaasd op. 'Uit eten? Samen?' Hij knikt. 'Ja, met z'n drieën.' Hij knipoogt en steekt zijn hand uit om Eva uit de bank te begeleiden. Vrij soepel komt ze van de bank af, zonder zijn hulp. Een rilling loopt over haar lijf wanneer hij over haar rug strijkt. 'Kijk maar wat ik op bed heb gelegd. Ik wacht hier op je.' Niet veel later komt ze terug in een lange, strakke, zwarte jurk. Haar buik komt er iets in uit, maar niet veel. De jurk is hoog gesloten. De man helpt haar in een jasje en pakt haar hand vast. Sinds haar aankomst is ze nog nooit buiten de tuin van de villa geweest. 'We gaan er een leuke avond van maken, Ada, dat beloof ik je.' Samen verlaten ze het pand. Achter zich hoort Eva een geluid. Ze kan niet goed peilen wat het is. 'Hij blijft straks buiten wachten.' Zegt de heer Bols wanneer Eva zich omdraait. De spierbundel. Ook hij is weer van de partij. Tijdens de autorit laat Bols zijn ideeën los over de kinderkamer, de naam van het kind en duizenden andere onderwerpen betreft de baby. Eva kan niks anders dan uit de geblindeerde ramen naar buiten kijken en zich in te beelden dat ze alleen in het voertuig bevindt. Ze humt af en toe wat wanneer hij iets aan haar vraagt. De auto komt tot stilstand. Kinderslot. Serieus? Eva kijkt naar Bols. Zijn portier wordt als eerst geopend door de chauffeur - ook wel bekend als de spierbundel - en vervolgens opent Bols haar portier. Hij grijpt haar hand haastig vast. Ze voelt zijn klamme handen. Hij is zenuwachtig. Samen lopen ze het kleine, lokale restaurantje binnen.

Het is niet druk. Er zijn hier en daar een paar tafels bezet. 'Ik heb gereserveerd onder de naam Wulff.' Zegt de man in het Portugees tegen één van de personeelsleden na het verwelkomen van het tweetal . 'Oh ja,' Gaat de man verder. 'Ik had gebeld voor het speciale gerecht.' Het meisje kijkt naar de reserveringslijst en knikt. 'Ja hoor. De keuken weet ervan. Ik zal het gerecht meevragen als het tweede gerecht ook bekend is.' Zegt ze vriendelijk. Daarna begeleidt het meisje de gasten naar de tafel. Bols schuift de stoel voor Eva naar achteren. Wanneer ze plaats heeft genomen schuift hij de stoel voor haar aan. Zelf neemt hij ook plaats, tegenover de vrouw in de zwarte jurk. 'Het is nog vroeg.' Zegt hij wanneer ze voor de zoveelste keer om zich heen kijkt. 'Ah... Oké. Waar ging dat net over?' Snel verzint de man iets. 'Over de tafel. Ik had gevraagd of we een rustig plekje konden krijgen.' Eva knikt. De ruimte is niet chique, wel gezellig. Er branden kaarsen op ieder tafeltje en de stoelen zitten niet verkeerd. De rode kleur is prominent in het gebouw aanwezig. Oog voor detail is er echter niet. 'Er komen veel lokale bewoners eten, ziet u. Ik dacht-' Hij wordt onderbroken. 'Je.' Hij herpakt zichzelf. 'Excuseer. Ik dacht: dat is weer eens iets anders. Ik hoop dat je het niet erg vindt.' Ze schudt haar hoofd. Een meisje loopt op het tafeltje af. Het is hetzelfde meisje van net. Ze begroet de twee nogmaals en in Portugees. Eva haakt al snel af en krijgt niet mee wat er besproken wordt. Ze besluit een blik te werpen op de menukaart, waar ze met één hand doorheen bladert. Haar andere hand laat ze op haar buik rusten en wrijft er overheen. Niet veel later zet het meisje een karaf water en een glas malbec op tafel. Het water schenkt ze eerst in voor Eva, daarna voor Bols. Het glas wijn staat naast zijn waterglas. Hij heft zijn glas omhoog. 'Proost.' Zegt hij. Ze knikt en neemt een slok uit haar eigen glas, zonder het eerst tegen die van hem te tikken. Hij kijkt haar met een semi teleurgestelde blik aan, maar besluit het er bij te laten. Met een zucht sluit Eva de menukaart. De man tegenover haar is druk aan het zoeken en hij lijkt een afweging te maken tussen bepaalde gerechten. Hij mompelt zacht in zichzelf. Een aantal minuten later zwaait hij naar het bedienend personeel. Het meisje van net loopt op de tafel af. Bols bestelt zijn hoofdgerecht. Wanneer hij klaar is met het doorgeven, kijkt hij naar Eva. Net op het moment dat Eva iets wil zeggen, geeft Bols haar bestelling aan het meisje door. Eva verstaat er niks van en ze kijkt Bols met een arrogante blik aan. 'Ik heb een keuze gemaakt voor je. Je gaat het heerlijk vinden.' Na het opnemen van tafel zeven loopt het meisje richting de keuken. 'De tafel die bami wil zit op tafel zeven. Het andere hoofdgerecht is moqueca de Camarão. De beide hoofdgerechten mogen gelijk mee. Ze nemen geen voorgerecht.' Roept ze in het Engels door de keuken. Vandaag was het de beurt aan Wolfs om samen met zijn vriend Chris de keuken te draaien. Bij het woord bami laat Wolfs zijn mes uit zijn handen op de werkbank vallen. Het geluid van metaal op metaal galmt door de kleine ruimte en Chris kijkt hem verontwaardigd aan. Hij slikt even. 'Eva at altijd bami. Sorry.' Zegt hij dan. Chris knikt. 'Het is oké. We gaan voor deze gast gewoon bami maken.' Chris knipoogt naar zijn dierbare vriend en Wolfs gaat meteen aan de slag.