De Stille Strijd (Flikken Maastricht)

Broos, Breekbaar, Bier en Burgers

12 weken in Brazilië

-------FLASHBACK-------

Met grote passen stapt Wolfs de villa in. Eva rent achter hem aan. 'Wolfs...' Hij lijkt haar niet te horen. 'Wólfs!' Haar toon is dringender dan daarnet. Hij draait zich om. 'Ik laat die klootzak hier niet mee wegkomen, Eva.' Hij loopt verder en komt, naast Chris, tot stilstand in de eetkamer. 'Wat gaan we met hem doen?' Vraagt hij aan zijn vriend. Chris haalt zijn schouders op. Inmiddels is Eva ook gearriveerd in de ruimte. 'Wat is het plan?' Het blijft stil bij beide heren. 'Er is geen plan.' Zegt Chris dan. Eva draait haar hoofd naar Wolfs toe. 'Geen plan? Jij zou toch met Chris een plan bedenken?' Hij knikt en tuit zijn lippen dan. 'Ik kon niets anders bedenken dan die klootzak een kogel door zijn kop te schieten.' Chris kijkt Eva aan. 'Ik heb hem erop gewezen dat dat niet de bedoeling was.' Eva knikt naar Chris, uit dank. 'Ik weet wel iets.' Zegt Eva dan. 'Help me.'

De twee mannen tillen het lamlendige lichaam van Bols uit de stoel. Hij mompelt wat en zucht nog één keer Eva's naam, of iets dat er op lijkt. Ze dragen hem naar een kamertje. Het kamertje waar Eva weken lang in heeft verbleven. Ze leggen hem op het bed neer. De man is inmiddels buiten westen. De polsen van Bols worden vastgemaakt aan de metalen ketting die nog steeds aan het bed bevestigd zit. Wolfs kijkt om zich heen. De woede in zijn lichaam wakkert steeds meer aan bij het beter bekijken van de ruimte. De gedachte dat Eva in dat bed heeft gelegen en weken lang in de nabijheid van Bols is geweest, maakt hem gek. Eva kijkt naar de man naast haar en ze pakt zijn hand vast. Ze knipoogt naar hem wanneer hij haar ook aankijkt.

Met z'n drieën lopen ze terug naar de eetkamer. Eva staat stil wanneer ze het grote schilderij ziet hangen. Het doek hangt boven de stoel waar Bols altijd plaatsnam tijdens het eten. Ze laat Wolfs' hand los en loopt er naartoe. Chris en Wolfs kijken elkaar aan. Ze loopt langs de tafel en staat stil. Ze schuift de ring met enige moeite van haar vinger. Ze legt de ring op tafel. Dan vervolgt ze haar weg naar het grote doek. Ze spuugt al het speeksel, dat ze in haar mond heeft verzameld, richting het hoofd van Bols. Ze blijft staan en kijkt met een vuile, minachtende blik naar de speeksel die langzamerhand naar beneden druipt. 'Kom je, Eef?' Klinkt het even later. Ze veegt een traan weg. Met de twee heren loopt de het pand uit. Haar spullen laat ze hier. Alles wat er in de villa achterblijft is niet van haar. Het is van Bols.

-------HEDEN-------

Op haar blote voeten loopt ze richting de man op de handdoek. 'Hier.' Ze geeft hem een biertje aan. Desperados. Ze ploft naast de man neer. Hij neemt direct een slok en drukt daarna zijn flesje in het zachte zand. Hij gaat op zijn rug liggen. Eva gaat op haar zijde naast hem liggen en legt haar hoofd op zijn borst. Hij streelt met zijn handen door haar haren en zij sluit haar ogen. Op de achtergrond is het geluid van de golven en van pratende mensen hoorbaar. Eva's gedachten nemen de vrije loop. Ze grinnikt. 'Hmm?' Klinkt het naast haar. 'Ik had nooit gedacht dat ik op mijn drieëndertigste zwanger zou zijn.' Wolfs gaat terug rechtop zitten. Eva doet dit ook. Ze kijken elkaar aan. Hij wrijft over haar bovenbeen en gunt haar een begripvolle blik. 'Het is zo raar gelopen allemaal...' Gaat ze verder. 'Ja.' Zucht hij. Even kijkt hij weg om moed te verzamelen. Dan kijkt hij weer in haar ogen. 'Waarom heb je me eigenlijk in het restaurantje niet gezegd dat je zwanger was? Van mij.' Ze slikt. Ze voelt zich emotioneel worden. 'Jij weet net zo goed als ik dat je dan een wilde west actie was begonnen. Ik wilde je gewoon niet ongerust maken.' 'Ik was al ongerust.' 'Dat weet ik...' Ze legt haar hand op die van hem en knijpt er zachtjes in. 'Hoe wist je het?' 'Ik had de ochtend voordat Bols me meenam een test gedaan in de Ponti.' Hij knikt. 'Heb je nooit geprobeerd om te vluchten uit de villa?' Ze knikt. 'Jawel, maar toen ik betrapt werd door Bols...' Hij knikt. Dit ligt nog steeds gevoelig bij haar. Hij weet wat er is gebeurd met Denise, maar verder dan dat waren ze tot op de dag van vandaag niet gekomen. 'Daarna...' - ze doelt op de gebeurtenis betreft Denise - 'Daarna dreigde hij me te slaan met zijn riem. Ik kon niet anders dan mezelf en ons kind beschermen.' Hij knikt nogmaals. Een euforisch gevoel stroomt door zijn lichaam bij de woorden "ons kind". 'Dat begrijp ik, Eva. En toen?' 'Toen... Ja, toen heb ik het nooit meer geprobeerd. Die man was overal toe in staat. Ik was zo bang dat hij-  Ik wilde niet nog een keer een miskraam meemaken. Hij liet me denken dat jij dood zou zijn... Ik- Ik wist niet wat ik moest. Waar ik heen kon.' Inmiddels rollen er twee tranen over haar beide wangen. Hij strijkt ze weg en drukt een kus op haar slaap. Met zijn hand begeleidt hij haar hoofd naar zijn borst. Ze slaat haar armen om hem heen en slaakt een diepe zucht. 'Ik kon niet geloven dat jij het was.' Zegt de man naast haar. 'Ik hoorde de bami-bestelling en ik-  Ik durfde niet te gaan kijken. Ik zou mezelf teleurstellen. Ik ben zo lang naar je op zoek geweest en elke ochtend ging ik vol goede moed de deur uit, in de hoop je ergens tegen te komen of ergens een signaal van je te ontvangen. Toen Chris zei dat hij je zag staan...' Ze maakt zich los uit de omhelzing en knikt. Wolfs en Eva hebben samen het plan bedacht in de wc's. Chris zou infiltreren als kok. Matthijs. Met haar vingers kriebelt ze door zijn stoppelige baard. 'Hoe heb je dat eigenlijk aangepakt met dat eten?' Vraagt ze met een nieuwsgierige stem. Ze trekt haar hand weer terug. Wolfs grinnikt. 'Weet jij nog die ene zaak die wij jaren geleden hebben gedaan in Maastricht? Over die kok met die kogelvis?' Ze knikt hevig. Die kon ze zich maar al te goed herinneren. En de sushi ook... 'Ik ben met Chris naar de zwarte markt geweest en daar hebben we zo'n vis gekocht. We hebben een saus gemaakt van de geslachtsdelen.' Er gaat een lampje branden bij Eva. Genius. Hij schraapt zijn keel. 'Ik ben zo blij dat we nooit meer iets hebben vernomen van Bols. Zou hij dood zijn?' Ze haalt haar schouders op. 'Ik ben zo blij dat ik je toen gevonden heb.' Zijn stem klinkt broos. Breekbaar. Ze buigt voorover en drukt een kus op zijn lippen. Op het moment dat Wolfs zijn mond opent en Eva haar tong bij hem naar binnen brengt, wordt de pret verstoort door het individu die naast de handdoek staat. Wolfs en Eva kijken beide op. Ze zien Fleur op hen aflopen. Ze gaat naast het kind staan. Eva strekt haar armen uit. 'Kom je bij mama liggen?' Het kind knikt en kruipt tussen haar benen. Ze slaat haar armen liefdevol om het kind heen en snuift de geur op die het met zich mee draagt. 'Kijk eens wat ik heb!' Wolfs draait zich om en kijkt naar het kleine, gezellige strandtentje, genaamd: Beer and Burgers. Zijn goede vriend Chris loopt met drie borden uit het gebouw. Hij zet de houten planken - die als borden dienen - neer op de handdoek. Hij loopt weer terug naar binnen en zet nog eenzelfde plank naast de andere drie neer. Fleur heeft inmiddels ook plaats genomen op een handdoek naast die van Eva en Wolfs. Chris gaat bij Fleur zitten. Met z'n vijven zitten ze in een soort kring. Chris wijst naar één plank. 'Dit is de Vega-burger.' Fleur knikt en pakt de burger op. Wolfs en Chris pakken beide een hamburger en beginnen te eten. Eva knikt naar het mensje in haar armen. 'Ik eet straks wel.' Fluistert ze. Het is in slaap gevallen. 'Maar dan is het koud...' Zegt Wolfs wanneer zijn mond leeg is. 'Ik eet straks wel wat anders.' Ineens beweegt de persoon in Eva's armen. Het wijst naar de plank met de overige hamburger. Wolfs breekt een stukje brood af en stopt het in de hand van het vragende kind. Het kauwt vrolijk. 'Wil je iets anders? Ik kan wel wat voor je maken?' Biedt Chris aan. Ze schudt haar hoofd. 'Nee, dank je. Ik maak zo zelf wel iets. Eén ding is in ieder geval zeker: ik eet nooit meer vis.'