BTD Series 2 : Catching That Stubborn Princess (Completed)✔️

Chapter 9

Quote Of the Day

Be yourself, An original is better than a copy.

"Star city?" Kunot noong sabi ko.

"Come on. You'll have fun in here." Sabi niya saka sinuot ang mask na itim at nagsuot ng cap.

"Ang daming tao baka dumugin tayo." Alanganing sabi ko.

"Nah, Trust me." Sabi niya saka lumabas at pinagbuksan ako ng pinto.

Inilahad niya ang kamay niya.
Nagalangan naman ako nang makita kong madami talagang tao.

"Trust me, the moment you hold my hand. I won't ever let you go."   He said sincerely.

I have a sight before taking his hand. Kahit hindi ko makita ang mga labi niya kitang kitang ko sa mga mata niya na nakangiti siya.

Medyo malayo pa kami mula sa perya medyo tago ang pinag parkan niya ng kotse.

May mga konting taong napapadaan sa pwesto kung nasaan kami.

"Are you sure na hindi ka makikilala jan?" Tanong ko sakanya nang magsimula na kaming maglakad.

Buti nalang talaga shirt at pants ang sinuot ko ngayon sa trabaho.

Wala ako sa mood mag-ayos.

"Bakit sa dinami dami nang lugar dito pa napili mo?" Tanong ko nang makapasok kami sa loob ng star city.

Madaming mga tao nagsasayahan nanunuod ng mga rides at palabas.

I don't want to ask that question either but you see masyadong crowded dito para sakanya.

"No questions let's just enjoy princess." Sabi niya saka ako hinila sa bump car.

"What are we doing here?" Tanong ko.

"You said you wanted to escape." Simpleng sabi niya.

Pumila kami saka bumili nang ticket.

"Hop in." Sabi niya nang makasakay siya sa isang bump car.

"Tig isa tayo?" Tanong ko tumango naman siya.

This is not my first time in this place pumupunta kami noon dito nung college.

"Okay, let's do this." Sabi ko saka sumakay.

——

"That was fun." Natatawang sabi niya nang matapos kami sa bump car.

"Yeah It was fun not until you started bumping me." Naiinis na sabi ko sakanya.

Natawa naman siyang inakbayan ako.

Kinurot ko naman siya sa tagiliran na ikinatawa lang nang loko.

"So, Guess what's next." Sabi niya.

"What?"

"Ferris wheel here we come." Hyper na sabi niya.

"Wait!" Pigil ko sakanya.

"What?" Tanong niya.

"I'm not really good at high places." Nahihiyang sabi ko.

"your scared?" Curious na sabi niya.

"Of course not!" Tanggi ko.

"Really?" Kunot noong tanong niya.

Alanganin akong tumango.

"You sure your okay?" Tanong niya nang makasakay kami sa Ferris wheel.

"Y-Yeah." Utal na sabi ko saka napakapit sa upuan.

"You know you can tell me if your scared." Sabi niya saka matahang hinwakan ang kamay ko.

Agad ko naman itong tinabig.

"No! A princess can never be scared of anything." Mahigpit ang kapit ko sa bakal sa tabi ng upuan saka napalunok nang magsimula nang gumalaw ang kinauupuan namin.

"Everyone has a weakness, princess." Napatingin ako sa kanya habang mahigpit pa din ang kapit sa upuan.

"Life is so unfair that's why we have weaknesses yet we need to cover it so people won't think that we are weak." Mapait na sabi ko.

"Yeah sure thing you can say that, but life is like a photography we develop from negative." Sabi niya saka tumabi sakin.

"We were born to be real not to be perfect in our life." Sabi niya naramdaman ko nalang ang braso na naka-akbay sakin.

"Open your eyes princess." Sabi niya.

"No, ayoko." Umiiling na sabi ko.

"Come on, I asure you that you will thank me after this." Sabi niya.

Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko.

"Look princess." Sabi niya saka tinuro ang buong syudad.

"Wow." Komento ko it's almost sunset the scenery was very beautiful I almost can't take my eyes off it.

"Told you, you'll like it." Sabi niya saka ngumiti ngayon ko lang napansin na wala na siyang mask.

"Your deep blue Eyes are beautiful." Wala sa loob na sabi ko.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang simpleng pagmula nang tenga niya.

Napahawak din siya sa batok niya at umiwas ng tingin.

Cute.

"Why are you helping me?" Tanong ko sakanya.

"Hindi naman to basta tulong lang may kapalit to diba?" Nakangiting sabi niya.

Food hayss patay gutom talaga.

Tumingin nalang ako ulit sa magandang tanawin.

——

"Here." Abot niya sakin ng Tubig at burger.

"Thanks." Sabi ko saka ngumiti.

"Tired?" Tanong niya.

"A bit." Halos subukan na kasi namin ang lahat ng rides maliban sa mga rides that includes heights.

"Okay kana jan?" Tanong niya sakin.

Ang pagkain ko ang tinutukoy niya.

Tumango naman ako. Nakaupo kami sa bench dito sa park umalis na malapit sa star city.

Nagtaka ako nang naglakad siya patungo sa isang bata na nangangalkal ng basura.

"Hey kid." Tawag pansin niya sa bata.

Tatakbo sana ang bata nang pigilan ito ni zero.

"Ito oh pagkain gusto mo?" Tanong niya sa bata saka binigay ang isang plastic na pagkain na binili niya.

Napangiti naman ako Though he's a bully sometimes he's really kind.

Ngumiti naman ang bata at dahan-dahang inabot ang plastic.

Gusto ko sanang pakinggan ang sasabihin ni niya sa bata pero humina ang boses ng mga ito habang naguusap.

Napangiti nalang ako nang pabalik na siya sa pwesto ko pero may tunatakbong babae na nakabangga sakanya.

Tinulungan ni zero na makatayo ang babae pero natanggal ang mask niya.

"Oh My god! ZERO HOLLÈNTH!WAHHHHHH!" Sigaw ng babae na nakaagaw nang atensyon ng iba pang tao na nasa park.

Sinubukan niyang patahimikin ang babae pero tili lang ito nang tili napatayo ako sa upuan ko.

Tumakbo siya sa Gawi ko akala ko kukunin niya ako pero parang bumagal ang oras nang lampasan niya ako at magisang tumakbo.

Then he's words suddenly cross inside my mind.

"Trust me, the moment you Hold my hand, I will never let you go."