BTD Series 2 : Catching That Stubborn Princess (Completed)✔️

Chapter 28

Quote for the day
Self love is not selfish, You cannot truely love another not until you know how to love yourself.

"So, why did you treat me out zeke?" Naniningkit ang matang tanong ko kay zeke.

Masyadong kuripot ang lalaking to para yayain akong kumain sa labas, halos dalawang taon din kaming magkasama kaya alam ko ang hikahok ng bituka nang lalaking to, thought mahirap siyang basahin nang basta-basta I know that something is off.

"Chill baby girl." Natatawang sabi niya saka tinawag ang waiter.

Pero hindi ako natinag at hindi pa din ako umimik para makita niyang hindi kapanipaniwala para sakin ang sinasabi niya. Nakahalukipkip lang ao at nakataas ang kilay na tinitignan siya hanggang sa maka-alis ang waiter.

He took a deep breath before talking again. "This is partly a celebration for my complete mission to you, and for your comeback."

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Comeback? "You mean babalik na tayo!?" Masayang sabi ko alanganin naman siyang tumango.

finally! after two years of hiding and training I can finally see my family, and I can finally see him.

"You don't look happy." Tanong ko nang mapansing hindi siya masaya.

"I am happy, It's just that I don't really know what those old mans up to and why is he doing this." Mas lalong nangunot ang noo ko nang hindi ko maintindihan ang ibang sinabi niya.

"Are you okay zeke? may sakit kaba? or do you want me to take you in the hospital?" Sunod-sunod na tanong ko.

"I'm fine, let's eat." Sabi niya hindi ko naman namalayan na meron na pala ang order ni zeke.

Masaya kaming kumain na dalawa, panay din kasi ang patawa niya habang kumakain kami pasinin ba naman niya lahat ng taong nakapo sa medyo malayo sa upuan namin. Lahat siguro ng nakakakita samin iisiping mag boyfriend kami, but we know better zeke knows na mahal ko ang kapatid niya.

Kaya walang pag-asang maging kami.

Nang makauwi kami sa bahay galing dinner umalis si zeke pero binilin niya na kukunin niya kami kinaumagahan pra makabalik na kami sa Netherlands.

Nandito kasi kami sa pilipinas, Actaully nakakapagtataka na hindi manlang kami natunon ni zero thought pabalik-balik naman siya dito.

Zeke told me na may tumutulong sakanya na nakakataas sa organisasyon nila para hindi malaman nang lahat kung nasaan kami ni zeke, and I can say na napakagaling nang taong tumutulong sakanya imagine hiding the three of us for two years without even anyone noticing it.

Pinuntahan ko agad ang silid namin ni Alastair nakita ko siyang natutulog sa crib niya, he even smile a little as if He's in a wonderland, napangiti ako at lumapit sakanya saka siya dahan-dahang binuhat at inilapag sa gitna nang malaking kama.

Mas komportable kasi akong matulog na katabi ang anak ko, parang kasama ko na din si zero, I don't have any reasons to deny the fact that I love him.

But I also want to hear his reasons, I'm positive that i will understand him perfectly because I love him.

Nilagyan ko nang bibliya ang tabi ni Alastair bago ako pumasok sa banyo at mabilisang naghaft bath. I'm not a religious type of person, pero ito kasi lagi ang bilin ni nanay ursula kapag iiwan kong magisa si baby, baka daw kasi laruin nang hindi nakikita ang anak ko.

Natakot naman ako kahit simpleng pamahiin lang yun kailangan ko paring respetuhin at sundin, wala namang mawawala kung gagawin ko.

Nang matapos ako agad akong nagbihis at tumabi sa mahimbing pa din ang tulog na anak ko.

Ano kayang magiging reaksyon nya pag sinabi kong may anak na kami? For sure matutuwa siya, I mean who wouldn't want a blessing right. Not to mention na kamukhang-kamukha niya pa ang anak ko.

nakakatampo nga minsan, ako nagdala ng siyam na buwan nahirapan akong naglihi, naglabor saka manganak tapos ang makukuha lang sakin mata!? But all in all nagpapasalamat na din ako dahil siya ang kamukha nang anak namin, Hindi na kasi maipagkakaila na anak niya si Alaitaír.

___________

Nagising ako dahil sa iyak ni baby, Mukhang gutom na siya dahil masakit na ang dibdib ko, Nag breast feed muna ako bago ko siya tinimplahan ng gatas sa botlle niya.

He's turning one year old next month kaya napakasaya ko, biruin mo nasa tiyan ko lang siya dati ngayon mag-iisang taon na ang baby ko, and I don't want my baby to celebrate his first birthday na nagtatago kami.

Kaya naman nang sinabi ni zeke kagabi na makakauwi na kami I was overjoyed, atleast ngayon I'm not the same akira that they know before, I can say that when Alaitaír, my baby came ito my life, I became more matured and less Stubborn hindi na ako self centered na laging sarili ang iniisip.

And ofcourse my baby's daddy Zero, He may not be that honest with me on our first encounter, but he was the one who tamed my stubborness, I don't regret that I gave in, because if I didn't baka wala na ngayon ang baby ko na nasa tabi ko.

Napangiti ako, Beyond everything my baby is indeed my savior, If i was the same akira as before baka hanggang ngayon galit pa ako kay zero at tania sa mga ginawa nila sakin, those Lying and manipulations, but I know everything happens for a reason by now, and all thanks to my miracle blessing.

"Good morning nay." Bati ko kay nanay ursula nang makitang pumasok siya sa kwarto.

"Magandang Umaga din, Maligo kana at kumain mahaba pa ang biyahe mamaya, ako na munang bahala kay baby." Malambing na sabi niya saka lumapit kay baby.

Nakangiti naman akong tumango at nagpunta sa banyo para maligo.

Pababa na ako nang hagdan nang makarinig ako nang katok mula sa pinto. Sa paga-akalang si zeke yun agad akong pumunta sa pintuan para pagbuksan ang kumakatok.

Nagulat ako nang ibang Mukha at naka-face mask ang lalaki ang sumalubong sakin nang buksan ko ang pinto nang Bahay kung saan kami nakatira.

I compost myself in Figthing mode dahil baka kalaban ang nasa harap ko, but I was taken aback nang lumitaw si zeke sa likod nito na nakangiti.

"Baby girl, Meet Sean Tyrone Montreal The one who's helping us."