BTD Series 2 : Catching That Stubborn Princess (Completed)✔️

Chapter 13

It Takes time to
Heal

I'm still dumbfounded of what my dad said yesterday, And I'm still thinking about it hanggang sa makarating ako sa bahay nila Mom at Ashy.

What the hell is that old man thinking!?

He actually decided to come here in the Philippines to take me, my mom and ashy With him.

Huminga ako nang malalim saka ko ipinark ang kotse ko malapit sa bahay nila ashy.

Come on akira get a hold of yourself.

Stick with The plan, Magpapakita ka sakanila tell them the truth saka ka tatakas at aalis para di ka mapakasal sa prinsepeng di mo kilala.

It will end up leaving everything again but I need yo do this For the sake of my happiness.

I was about to open the engine again nang mapansin ko ang isang black limousine na nakaparada sa gilid ng bahay nila ashy.

Oh, God No.

I'm too late, Dad Is here.

Damn it!

Dali-dali akong umalis sa Lugar at Nag drive pabalik sa Condo this is the worst. I tried calling Tania pero di ko siya matawagan I know that, that old man has something to do with this.

Bumaba ako kaagad nang kotse saka ako pumasok sa loob ng building kung nasaan ang Condo ko.

Nakahinga ako nang maluwag nang makitang walang mga naka suit na mga bodyguards na nakabantay sa pinto ng Condo ko.

Buti nalang talaga I have my second option, of course I know that when this happens maiipit ako lalo na at wala na si tania sa tabi ko.

I have my passport last month ko lang pinagawa, I also have extra budget na iniipon ko para makapagsimula ng panibagong negosyo sa pupuntuhan ko.

Agad akong nag-impake ng mga gamit ko para maasikaso ko na ang flight ko.

Maybe I'll just ask for someone's help para makaalis ako kaagad.

Nang matapos akong mag-impake dala ang maleta ko lumabas na ako ng Condo at bumaba ng building. I was about to enter my car when someone grab my wrist.

"Love."

"Ivan?"

"Love, can we talk?" He's eyes was begging.

"Wala na tayong dapat pagusapan pa Ivan, We're done." Matalim na sabi ko saka tinanggal ang kamay niya sa pahkakahawak sakin.

"Love please, Let's talk I'm sorry, I-I promise you hindi na mauulit. Please akira Come back to me." Pagmamakaawa niya.

"And you expect me to believe your bullshits? If I were you aalis nalang ako, because I have more important things to do than to Mendel with some assholes like you." Walang hanang sabi ko at tuluyan nang sumakay sa kotse.

"Please, akira I love you." He almost cried.

"You love me?" Natatawang sabi ko.

"If you really love me hindi ka sana nangbabae nung tayo pa, and Ivan let me give you an advice Pahalagahan mo habang nandyan pa dahil pag ang babae nawalan ng pake, Kahit lumuha ka pa ng dugo di mo na maibabalik yung dati." Huling sabi ko bago tuluyang umalis.

Napahinga ako nang malalim habang nagmamaneho palabas ng parking lot. This day so far is my most stressful day ever.

Nasa parking lot na ako ng airport nang maisipan kong humingi nang tulong sa isang taong matagal ko nang di nakakausap.

Nakaupo lang ako sa loob ng kotse at naghinhintay na sagutin niya ang tawag ko.

"What do you want?" Malamig na boses ang sunalubong sakin nang sagutin niya ang tawag ko.

Hindi na nakapagtatakang binansagan siyang Cold Prince ng Mga tao.

He's really cold as an Ice.

"I need your help with something." Pormal na sabi ko.

"Spill." Walang ganang Tanong niya.

"I need to get in greece now. Can you let me borrow one of your private planes?" Lakas loob kong tanong.

"Okay." Walang gana niyang sagot.

Okay? Okay na!? Hindi manlang siya magagalit or tatangi?

"Sure!?" Gulat na tanong ko.

"Yeah." Malamig na sabi niya.

"Oh God, Thanks! I'm at the airport now." Di makaniwalang sabi ko.

"Just get inside I'll call my staff's. Don't thank me this is not for free." Walang ganang sabi niya saka ako pinatayan nang tawag.

Alam kong sakanya ang airline na to But I'm more surprised that he agreed for me to borrow his plane.

Sabagay mayayaman naman ata ang Mga membro ng Band Of the Dragons.

Lumabas ako kaagad ng kotse pero hinintay ko muna ang taong bibili ng sasakyan ko.

Yes, I sell it Wala na din namang gagamit dito pag umalis ako, Pabor na din para madagdagan ko ang perang dali ko papunta sa greece.

I also ask zero to take care of my Café through text kahit di pa siya nagrerepoy alam kong mababssa niya pa din yun.

And come to think of it halos hindi ko na siya naalala simula nang malaman kong pupunta si Dad dito para kunin kami.

But now na naalala ko siya para bigla ko siyang namiss. I want to deny it, but I can't I feel bad na aalis ako at iiwan nalang siya bigla.

There's a part of me na ayaw umalis.

But what Can I do? I can't let my father take control of life anymore, Not anymore. Gusto kong mabuhay dahil sa pinili kong desisyon, ayoko nang may dumikta sa mga dapat na gawin ko.

Ayokong sila ang pumili nang taong mamahalin ko.

Nasa ganun pa din akong paiisip nang may kumatok sa salamin nang kotse ko.

"Ako po yung nakabili nang kotse ma'am." Sabi nang babae matapos kong ibaba ang salamin ng kotse.

"Oh, Hi I'm akira." Nakangiting sabi ko bago bumaba ng sasakyan.

Matapos kong maibenta ang sasakyan ko pumasok na ako sa airport. And A girl approach me.

"Hi ma'am I'm Roap, I'll be the one accompanying you from your trip to greece." Nakangiting sabi niya saka ako tinulungan sa maleta ko.

Napahinga ako nang malalim habang nakatingin sa syudad.

What will happen after this?

Tanong ko sa isip ko.

"Ma'am do you need anything?" Tanong ni Roap.

Nakangiti lang ako nang maliit habang umiiling sakanya.

"Tayong dalawa lang ba nandito?" Tanong oo skanya dahil mukhang kami lang ang nasa eroplano.

"Pati pilots po." Magalang niyang sagot sa tanong ko.

Sabagay this plane is indeed a high class halata naman sa laki palang.

I really miss him.

And again I'm thinking about him.

Ewan ko ba hindi na siya maalis sa sistema ko at hindi ko alam kung bakit.

Yes, I do know how and when was it when your in love but this feeling, this longing, I never felt it before from a guy. Sa mommy ko siguro Oo pero sa lalaki hindi pa.

I don't know why I'm feeling this way towards him.

But what ever am I feeling right now that will be the end because,

I won't be seeing him again.