Adopted by one direction

You just gotta pray

Snows P.O.V
Chodziłam po mieście przez około pół godziny, aby oczyścić umysł.
Nie wierzę, że Louis mi to zrobił.
Wiem, że nie miał tego na myśli, ale powinien był pomyśleć, zanim to zrobił.
Zadzwoniłam do Noel i zastanawiałam się, czy moglibyśmy się spotkać w parku niedaleko Walmart.
Ale powiedziała, że ​​musi jechać na Florydę na Święto Dziękczynienia.
Zapomniałam.
Święto Dziękczynienia było za tydzień. Zadzwoniłam również do Autumn, ale poszła z mamą do centrum handlowego.
Julianna nie mogła, bo była ze swoim chłopakiem.
Scar nie mogła, bo miała grypę, Daniel musiał iść na trening futbolowy, a mój chłopak Jason miał swoją rodzinę na święto dziękczynienia.
Westchnęłam, siedząc na ulicy.
Rozejrzałam się dookoła, próbując wymyślić, co zrobić, aby oczyścić umysł.
Zauważyłam kościół, do którego chodziłam z mamą i tatą, kiedy byłam mała.
Przebiegłam przez ulicę do kościoła. Chodziłam po całym kościele.
To przypomniało mi dobre wspomnienia, które tworzyły łzy.
Usiadłam przy jednej z ławek i zaczęłam modlić się do Boga o swoje życie. Przepraszałam za wszystkie moje grzechy, prosiłam o pomoc i że potrzebowałam Boga w moim życiu.
I zdecydowanie modliłam się za Louisa. Chcę, żeby wiedział, że zrobił coś bardzo złego.
Po skończeniu siedziałam tam przez chwilę i myślałam o całym moim życiu.
Czułam obecność na sankcji, odwróciłam się i zobaczyłam mężczyznę stojącego w drzwiach.
„Jesteś za młoda, żeby być tu sama. O tej porze nocy kręcą się źli ludzie". Mówi, spacerując po kościele.
„Nie chce być niegrzeczna, ale kim jesteś?" Zapytałam grzecznie , jak tylko mogłam. Mężczyzna się uśmiechnął.
„Nie chodzisz często do kościoła, czyż nie?" Siada obok mnie w ławce.
„Hm, nie bardzo. Byłam zajęty, ale czemu pytasz?" Mężczyzna wydał z siebie krótki chichot.
„Jestem pastorem tego kościoła". Uniosłam brwi. Westchnąłem.
Pastor patrzył na mnie przez chwilę.
„Coś mi mówi, że jesteś tu z jakiegoś powodu." Mówi.
„Cóż, od dłuższego czasu walczę o życie i właśnie zdecydowałam, że potrzebuję boga". Spojrzałam na sufit, starając się nie płakać. Mogę powiedzieć, że pastor się na mnie gapił.
„Nie musisz ze mną o tym rozmawiać, jeśli nie chcesz, ale naprawdę dobrze jest czasem się wygadać". On ma rację.
Trzymałam wszystkie te złe rzeczy w mojej głowie i nie wypuszczałam tego z siebie. Pokiwałam głową na tak.
„Cóż, wszystko zaczęło się, gdy miałam sześć lat.
Ten facet o imieniu George zabił moją rodzinę, ponieważ z jakiegoś powodu chciał mnie, a ja tak się boję, że wciąż mnie ściga. Dorastałam w domu opieki dla dziewcząt przez całe życie i byłam bardzo zmartwiona, ja wciąż jestem zmartwiona.
Cały czas mam koszmary, bo myślę, że on wciąż mnie chce.
Potem mój adoptowany ojciec Louis, cóż, jeśli nie wiesz, jest z brytyjskiego boy bandu, One Direction. Nadał mi  granice, zasady i kary.
Nienawidziłam ich na początku, ale nauczyłam się, że czasami na to zasługuję. Ciełam się, ponieważ myślałam, że morderstwo mojej rodziny jest moją winą.
I w ogóle nie jadłam.
Zaczęłam znów jeść, ale rzeczy między mną a Louisem popsuły się i zrobił coś naprawdę złego. " Wzdycham i zakrywam twarz dłońmi.
„Obudziłam się dziś rano i pomyślałam, że zabawnie byłoby zrobić dowcip Louisowi. Więc ja i jego przyjaciel Harry nałożyliśmy na niego bitą śmietanę i napisałam przegrany na jego czole". Uśmiechnęłam się na to. „Kiedy Louis się dowiedział, powiedział, że zamierza się zemścić. Więc kiedy ja i Harry poszliśmy do kuchni, by zrobić Louisowi kawę, zobaczyliśmy go na ziemi z zamkniętymi oczami, nie poruszającego się. I pomyślałam przez chwilę. ‚ on nie żyje? '.
Ale nabrał nas i jestem na niego taka zły, ponieważ myślałam, że on umrze, a gdyby to zrobił, nie przeżyłabym następnego dnia. " Głos mi się załamał.
Płakałam, szlochałam i szlochałam, aż oczy mi wyschły. Pastor czekał aż się uspokoję. "Co powinnam zrobić?" Pociągnęłam nosem. Pastor bez wahania odpowiedział: „Musisz mu wybaczyć".
Moje barwi zmarszczyły się.
„D-dlaczego? Zranił mnie. Dlaczego powinnam mu teraz wybaczyć?"
Pastor uśmiechnął się.
„Snow, musisz wiedzieć, że za każdym razem, gdy robisz złe rzeczy i prosisz o przebaczenie grzechów, Bóg zawsze ci wybaczy. I nawet jeśli nienawidzisz tej osoby lub jesteś na nią zły, musisz im wybaczyć .
Tak Bóg chce, abyś zrobiła ". Odpowiedział. Myślałam przez chwilę.
„Dobra, zrobię to". Uśmiechnęłam się i podziękowałam mu.
Kiedy wrócę do domu, wybaczę Louisowi.