önceden okuduklarınızı unutun ve lütfen okuyun açıklmadaki gibi basit değil. Normal ve sakin bi hayat yaşayan 17 yaşındaki ay' ın geçmişin kötülüklerinden annesi tarafından korunan 18 yaşına girmeden 1 hafta önce yurt dışında gizemli bir şekilde...
Adım ay annem bana bu ismi gece'nin zifiri karanlığında ay gibi parlak bir umut ışığını anımsatan yüzüm olduğu için koyduğunu söylemişti.Üniversiteye başlayacaktım sınav için hazırlanıyordum.bir ay sonra 18 yaşıma girecektim çok heycan vericiydi ama annem 18 yaşıma gireceğimden hiçte memnnun değildi,ne zaman doğum günümü hatırlatsam ya sadece tebessüm edip geçiyor ya da direk konu değiştiriyordu.Artık sabrım taşmıştı
" 18 yaşıma girmeden ölmemi mi istiyorsun anne neden böyle umursamassın ben senle acımı değil mutluluğumu paylaşıyorum anne neden? " bu kadar tepki vermende ki sorun ne kızım " dedi derim bir nefes aldı
Hayatım boyunca anneme hiç bu kadar sert ve ağır konuşmamıştım.Annem söylediklerimi duyduğunda korku dolu gözlerle bana baka kaldı hızlı hızlı nefes alıyordu,kalbinin o hızlı atışını bile duyuyor gibiydim bana gizemli bir şekilde;
" Çok mu öğrenmek istiyorsun gel o zaman." kolumdan tutup yatak odasına götürdü
Önüme kocaman bir kitap koymuştu
"Bunu oku Ay işte o zaman her şeyi öğreneceksin doğum günü hediyeni bir ay önceden vermiş oldum "Anne bu kitabın adı bile yok"
"Adını sen koy"
"Teşekkür ederim anneciğim doğum günüm için bu kadar zahmete girip güzel ve sağlam bir şaka hazırlamışşın.Kitap için teşekkür ama bu kadar büyük ve uzun bir kitabı okumak için zamanım yok."
"Şaka falan değil"
"Anne.....?"
"Madem okumayacaksın benim söylemem gerek ya da kendin çözmelesiin"
İşte o anda kapı çaldı babam gelmişti üvey babam yani öz babam kimdi nerdeydi hiç bilmiyordum sorduğumda ise cevapsız kalmıştım. O günden sonra bir daha bu konu hakkında konuşmadık ben kitabın ilk bir kaç sayfasını okudum ama hiç bir şey anlamadım.Şaka olduğunu bir kez daha düşündüm ama annemin o ciddiyeti ve korkusu o kadar gerçekçiydi ki ben bile kendimden korkar olmuştum .Aynaya bakmaya bile cesaretim yoktu herşeyi yaşanmamış sayarak unutmak istedim ama olmuyordu bir şeyler eksikti ve bilmediklerim, bu eksiği tamamlıyacak gibi geliyordu.Belki de sadece merak'tı ama bu konu hakkında duyabileceklerim hakkında annemle konuşmaya bile cesaret
Bu gün beni o kadar çok yormuştu ki yatağa yattığım gibi uyudum, gözlerimi açtığımda kapkaranlık bir yerdeyim yavaş yavaş yürümeye başladım nereye doğru gidersem sadece durduğum yer aydınlanıyordu sesler gelmeye başladı, ürkütücü seslerdir, bu sesler ve hızla yükselmeye başladı, bana doğru koşan bir şey vardı ve birden karşıma çıktı. Korkudan bağırdım ama o şey bana dokunmadı ışığına giremedi. Birden kendimi dağın tepesinde Ay'ın ışığı'nın karşısında buldum her yandan sesler geliyordu karışık ama sakin sanki bir şeyler söylemek istiyorlardı ne söylemek istiyorlardı ne..... bir anda boynundaki büyük ve yanıcı acıyla uyandım. Annem panikle yanıma gelip elimle boynumu tuttuğumu gördü ne olduğunu biliyormuş gibi bir bakışı vardı. tedirgin ve gergindi ne kadar çok belli etmemek istesede baya baya belliydi bişeyler olduğu.Yavaşca elimi boynumdan çektiğimde annem aniden yanımda kalktı ve gözleri korku ile doldu ben de korktum ve sinirlendim direk aynaya bakmaya gittim aynanın karşına geçtiğimde baka kaldım boynumda yarım Ay dövmesi vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
