No Matter

1

Agad kong naramdaman ang pagkirot ng ulo pagkabangon ko para patayin ang alarm clock. Masyado kasi akong napuyat kagabi kanonood ng movies. I took the chance to do so because I didn't have much works to finish. That was for the first time after 2 months of overloaded schoolwork. Teachers would always serve hectic and complicated paperworks on the table and we, students, have no choice but to take them.

Lumabas ako ng kwarto pagkatapos maghilamos at dumeretso sa kusina para magluto ng agahan. I have no one to depend on. I decided to move out from our house almost 2 years ago to find an apartment. Avoiding hassle and slowly learning how to become an independent woman were my reasons but there was much more than that. I did not want to lock myself from a suffocating box. I started my first year on senior high school by my own. Dormitory lang dapat ang tutuluyan ko pero pinilit ni mama ang apartment. She said the latter was safer than dorms. Hindi ko na lang pinilit dahil alam kong hindi rin naman ako pakikinggan.

After finishing my breakfast, I washed the dishes immediately. I decided to take a bath and head to our school's library to review some topics. I was only 5 minutes away from school and to my surprise, the library was filled with students. Inilibot ko ang paningin sa kabuuan ng lugar para maghanap ng mauupuan nang may bahagyang tumulak sa akin.

"What the hell, miss? Pumunta ka ba rito para tumunganga riyan? Kung oo, pwede sa sulok na lang? Nakaharang ka kasi sa daraanan."

Mariin akong napapikit sa nakakairitang boses na narinig ko. Huminga ako nang malalim at ibinuga ang hangin bago tumingin sa kaniya. Isang babaeng kailangan ng punishment dahil sa kulay pink niyang buhok at sobrang liit na skirt. Ang kapal din ng kolorete niya sa mukha.

"What? Nagagandahan ka sa akin?" Tinaasan niya ako ng kilay at mataray ang kaniyang pagsasalita. Umagang umaga, ayokong masira ang araw ko. Kahit gustong gusto kong ipamukha sa kaniyang hindi niya pagmamayari ang lugar na to, hindi na lang ako tumugon at tumabi ng kaunti.

Pinasadahan kong muli ng tingin ang library at dumaragdag lang sa malapit nang uminit na ulo ko ang makita ang ibang estudyanteng habol lang ay aircon. Nakikipagkwentuhan lang sila't pilit na hinihinaan ang mga tawa. May iba rin naman na alam kong sa una lang magaling. Sa una lang bibisita sa silid aklatan para magaral pero pag naglaon ay dadaan daanan na lamang ito.

"Hypocrites," I said, shaking my head.

"Anong sabi mo?!"

Kunot noo akong napatingin sa pinanggalingan ng boses at nakita ang babae kanina. Akala ko nakalayo na siya? Tsk. She was also probably looking for vacant seats. Lumapit sa akin ang matapobreng babae at madiin na hinawakan ako sa braso. Bumaon ang mahahaba niyang kuko kaya tinignan ko iyon at pagkatapos ay tinapunan ko siya ng tingin. What is wrong with this girl? Lalong nagsalubong ang kilay ko nang higitin niya ako palabas ng library.

"Look, miss, hindi ako naghahanap ng gulo pero hindi ko alam kung anong problema mo sa akin. Are you actually calling me hypocrites? Porke sinabihan kitang tumabi sa dinaraanan ko?" Wala siyang sinayang na segundo. Agad niyang ibinuka ang labi niyang pumuputok sa sobrang pula para sabihin ang mga salitang 'yan.

I smiled sweetly, making her more irritated. "Nakatingin ba ako sa'yo nung sabihin ko 'yun?" I asked her, looking straight in her eyes. Mabagal ang banggit ko sa bawat salita. Kalmado pero may diin. I know it's not worth my energy to argue with this woman. Kinuha ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko at tinanggal iyon. "Don't you dare land your filthy long nails on my skin. Now answer my question." Nakita ko kung paano niya nilunok ang sariling laway at umiwas ng tingin. "Hindi, pero! Pero.. alam kong ako yun. Sino bang sasabihan mo ng hypocrites maliban sa akin ha?!" Natawa ako sa sinabi niya. Nagbibiro ba 'to?