BTS 2: Behind those Smiles

Chapter 53: Man to Man Talk

Athena POV.

"Tino," I called his name.

Umupo ako sa harap niya upang pantayan ang height niya. He is still in shock. Hindi ko maipinta ang nararamdaman niya. He then look at me. He seems like he wanted to say something pero hindi ko 'yon makuha.

"Anak, I want you to meet someone," malumanay na sabi ko.

I can see in him na maraming tanong ang nasa isip niya. I hold his both hands. I caressed them.

"Son," tawag ni Chriss.

I can see happiness in his eyes. Ganoon din si Mister and Missis Yoo, they are happy to see Tino. Tumayo ako at pumunta sa likuran ng anak ko.

"Tino, this is your ..."

"Why did you left us?" He said.

Nagulat ako sa tanong ng anak ko. I saw tears falling from his eyes. Nakikita ko at nararamdaman ko ang sakit sa kanya. Kusa nang tumulo ang mga luha na nasa mata ko. Nasasaktan ako para sa anak ko, dahil sa sakit na nararamdaman niya.

"Tino," tawag ni Mom sa kanya.

Pinunasan ko ang mga luha ko. Ipinaharap ko si Tino sa akin na hanggang ngayon na walang tigil sa pag-iyak.

"Tino, anak."

"Ipapamigay mo na ako right? Sa mga taong nanakit sa atin?"

Huminga ako ng malalim. Pinunasan ko ang mga luhang tumutulo sa mga mata niya. I hugged him so tight. I can't live without my son.

"Anak hindi ka ipamimigay ni Mommy. I love you, right?"

"Then why they're here? I did not expect this, Mom," tanong ng anak ko habang nahikbi.

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya.

"Do you still remember when I asked you kung saan mo gusto mag celebrate ng birthday mo?"

Tumango naman soya bilang sagot. I caressed his both cheek.

"From that moment, alam ko ang reason mo why you wanted to celebrate your birthday in the Philippines, dahil gusto mo anak makita ang daddy mo."

"Mom ..."

Patuloy lang ako sa pagsasalita. Hindi ako sanay na nakikitang nasasaktan ang anak ko.

"Hindi galit si Mommy, anak. Nag decide akong bumalik dito dahil gusto kong maging masaya ang anak ko, na gusto ko na ibang environment naman ang ma-experience mo. Naiintindihan din kita sa kagustuhan mong pumunta sa Pilipinas dahil may mga ilang katanungan ang nasa isip mo. Mommy understand you, Tino kaya pumayag ako na dito ganapin ang kaarawan mo rito."

"Mommy, sorry," he cried aloud.

He jumped on to me again and hugged me.

"Hindi mo kailangan mag sorry, anak. Ako dapat ang mag sorry dahil hinayaan kitang hindi mo makilala ang dad mo ng personal. Hinayaan ko ang sarili ko maging selfish pero kahit ganon, nagpapasalamat ako sayo Tino dahil inintindi mo ako. That you understand the whole story between me and your dad. Oo, nasaktan ako because of him but I assure you that he'll never hurt you."