Under Pink Skies (Villamor Cousins Series #1)

Chapter 24

"So you mean my father gave me this?"

He sighed in a tone of disappointment after I asked that question. He shook his head as an answer and continued walking.

We are now heading to the mall so we could buy something for our family. Bibili din ako ng chocolates pangpasalubong sa mga pinsan ko at mga damit naman sa kanila Mommy at Daddy.

Kumunot ang noo ko at inisip na pinaglalaruan niya lang ako dito. What if my father did gave me this? But he couldn't answer because he don't know me? What if, right?

"Are you making fun of me?"baling ko sa kaniya. He smiled and then again, shook his head, looking at me.

Ayan na naman ang titig ni creepy guy. Inirapan ko siya at lumayo sa kaniya, tila nagtatampo.

He chuckled and pulled me towards him that made me shock and want to punch him straight on his face.

"Para kang nagtatampong girlfriend."pang aasar niya na kaagad umakyat sa ulo ko at nagpainit noon kaya sinapak ko siya. He just laughed and let me do whatever I want, even if it hurts his body.

Umirap akong muli, "Tell me nga kung sino ang nagbigay niyan!"sigaw ko na agad ikinahalakhak niya.

Wait? Why am I being pabebe and clingy? Bwesit, I hate this! Yuck!

"Hindi pwede, sasakit lang ang ulo mo. Dadating ang panahon na magkukusa na bumalik ang mga memorya mo."aniya at hinawakan ako sa palapulsuhan at hinila papasok sa loob ng mall na nagpakabog ng matindi sa aking dibdib.

I'm wondering why he knew that I have an amnesia and I have a feeling that maybe... he's part of my past? Pero bakit hindi sumasakit ang ulo ko kapag makikita siya? Kung sumasakit man, bakit hindi agad rumerehistro sa akin ang mga memorya noon na kailangan kong malaman? Is that still normal?

I just shook my head so I could stop thinking and when I realized that the creepy man was holding my hand, I immediately get it off of him and just walked behind him. I heard him sigh and let me be.

Narealize ko din na naging bata ako pagdating sa kaniya. Naging close ko lang naman siya dahil siya nalang ang kasama ko tuwing may lakad ako.

"Eto? Gusto mo ba neto?"he asked while holding a black dress. Nanlalaking mata ko siyang tinignan at hinawakan ang black dress na siguradong tamang tama sa aking katawan.

A memory flashed that made me hold my head in so much pain it caused. Pinilit kong inisip ang memorya na iyon.

I was at the bar, kissing with someone... he brought me inside a cubicle and... kissed me there. But my question is, who's the man I'm with? His face was blurred.

When the creepy man noticed me suffering from a headache, he immediately went to me and asked me where I put my medicines.

"N-Nasa bag ko. B-Bilis!"ani ko nang naramdamang nangingitim na ang gilid ng aking mata at unti unti iyong bumabalot sa akin.

He quickly got my medicine and my water from the bag then I immediately took it and drink it. Pinikit ko ang mata ko para mawala ang itim na nararamdaman at bigla nalang nakaramdam ng init nang bigla akong niyakap ni green creepy eyed man.

When the medicine effected in my system, I immediately opened my eyes. Nilayo ko kaagad ang sarili ko sa kaniya nang uminit ang pisngi ko sa ginawa niya kanina.

He smiled but didn't reached his eyes, "Anong naalala mo? Tell me,"aniya at tumingin sa akin.

I avoided his gaze in so much blush but I still anwered his question.

"Nandoon daw ako sa bar with someone... We k-kissed inside the b-bathroom c-cubicle and t-that's it."naiilang kong sagot. He lifted his brow and smiled.

Naiilang ako na baka i-judge niya ako na nakikipaghalikan sa mga taong hindi ko kilala. But when he smiled like an abnormal being, I immediately glared at him.

"Sino naman yung kahalikan mo?"tanong niya. Iniwasan kong isipin muli iyon dahil baka sumakit na naman ang ulo ko kaya nagkibit balikat nalang ako.

Ngumisi ulit siya kaya sinamaan ko siya ng tingin. I knew he would judge me by just his look! I knew it!

"Don't judge me. I was like that in my high school days. Iniiwasan ko ding isipin kung ganoon din ba ako sa college days ko dahil baka sakit lang ang dulot noon sa akin."ani ko at sinamaan ulit siya ng tingin.

Kumunot ang noo niya, "Paano mo nasabing hinuhusgahan kita? I'm innocent!"aniya at ngumisi.

Tinaas ko ang kilay ko at umirap, "Paano? Just by looking at your reaction, that's all."ani ko at iniwan siya para pumili ng mga masusuot ni Daddy sa men section.

Humabol din agad siya na seryoso ngayon. Umirap ako nang tumabi siya at hinayaan nalang. It's useless if I'll force him to stay away from me 'cause he won't.

"Don't trust reaction and trust their eyes. Nakita mo ba ang sinasabi ng mata ko?"tanong niya kaya pairap ulit akong tumingin sa kaniya. Tinaas ko ang kilay ko at naghintay sa idugtong niya.

Ngumisi siya, "Are you ready?"tanong niya na nagpairap muli sa akin. Huminga ako ng malalim at pinahinahon ang sarili.

"Sasabihin ko sa tamang panahon."he said and left me there.

Halos umuusok na ang ilong at tenga ko sa sobrang pagkabwesit. Bwesit talaga yung kinginang yun!

Padabog akong lumapit sa kaniya at sinapak siya. Umaray agad siya sa lakas ng pagkasapak ko sa kaniyang balikat at hinimas himas iyon.

"Why did you do that?"he questioned and caressed his arm, again. I smirked mockingly at him and tapped his shoulder.

"Sasabihin ko sa tamang panahon."I mockingly said and smiled.

Natatawa agad ako sa mukha niya kaya bumalik ako sa kung saan niya ako iniwan.

I felt better that I hit him on his shoulder. Nakangisi akong bumalik sa men section at pumili na hindi pa din mawala ang ngisi.

I felt better... No. Satisfied!

—

xoxo