Under Pink Skies (Villamor Cousins Series #1)

Chapter 25

"Hindi pa rumerehistro sa iyo ang mga nangyayari kaya hindi mo pa naaalala."

Dra. Ocampo said and supported her weight by putting her elbows on the table.

"But eventually, your memories will get back. Just tell me if you feel aching especially in your head. May mga cases din naman na maalala mo ang mga lost memories by a dream so, tell me also if ganon, okay?"she said and wrote something on her paper.

Ngumiti ako at hinawakan ang strap ng aking bag, "Yes po, doctora. May I ask that if I'll dream my lost memories, there's a possibility that my head will ache?"

She stopped and looked at me with smiley face. Inayos niya ang kaniyang salamin at nilagay ang iilang hibla ng buhok sa likod ng kaniyang tenga bago sumagot.

"No, hija. Mapapanaginipan at maaalala mo lang ang memorya mo pero hindi sasakit ang ulo mo. Don't force yourself to remember, hija, just let it be."she answered and continued writing on her paper while remain smiling.

I hope I can remember my memories through my dream for me to not suffer from headache. I sighed and shrugged. No one knows.

After she told me so many things about medicines and prevention from headaches, I bid my goodbyes and thanked her for having me today.

Wala akong flight ngayong araw dahil rest day. I took this oppurtunity to visit a doctor since my head was aching, frequently.

Dumiretso ako sa kung saan ko pinark ang Audi ni Sheen. I borrowed her car earlier so I wouldn't bother her work. She declined first but eventually, she agreed.

I clicked the car keys and glided inside the driver's seat. Pinaandar ko iyon at pinaharurot papunta sa condo ni Kaye.

I was busy driving when my phone rang because of a call. Kinuha ko iyon sa loob ng bag na nakatingin pa din sa dinadaanan.

"Hello? Can I hang up? I'm driving kasi..."ani ko at niliko ang manibela sa kanan.

"Saan ka na? Punta ka dito. May sopresa si Tito Zy sa 'yo."Sheen's voice enveloped my ears. Pinroseso ko muna ang sinabi niya at saka ngisi ngising pinatakbo ng matulin ang sasakyan.

I turned off the call and grinned. Ano kayang sopresa ni Daddy sa akin? Is it a condo?

After 29 minutes of driving, I parked Sheen's car at the parking lot of Kaye's condo. Nilock ko muna ang sasakyan bago pumanhik papasok sa building.

"Mamaya na daw'ng 4 pm ibigay ni Tito, Xy. Wag kang excited."ani Jean at ngumisi. Umirap ako at umupo sa couch na katabi ng sa kaniya.

"So kumusta kayo ni green eyed man?"excited na tanong ni Sheen sa akin na nilapit pa ang mukha sa akin.

Sinandal ko ang ulo ko sa backrest ng upuan at minasahe and noo.

"Pwedeng hindi mo muna siya banggitin sa araw na ito, Sheen? Tumitindig balahibo ko, eh."ani ko at minasahe ulit ang noo dahil kumikirot na naman ang ulo ko.

Binigyan ako ni Hale ng tubig at kinuha ang gamot sa bag ko. I immediately drank it and closed my eyes. Huminga ako ng malalim at minulat ang mata at ngumiti.

"Masakit pa ba?"tanong ni Hale kaya tinanguan ko siya. She smiled and sat beside Sheen.

"Bakit sumasakit ang ulo mo? May naalala ka ba?"nag aalalang tanong ni Kaye at hinawakan ako sa braso. I just smiled to assure them that I'm fine and sighed heavily.

"Wala, eh. Ang sabi ng doktor, hindi pa daw rumerehistro sa akin ang mga nangyayari kaya hindi ko pa naalala ang mga dapat maalala."ani ko at bumuntong hininga.

Sabay sabay silang bumuntong hininga dahil sa sinabi ko. I don't know if it's a sigh in relief or sigh in disappointment.

"Wag mong ipilit ang sarili mo, Xy. Let your mind register the memories you have lost."ani Hale at bumuntong hininga.

"Dito ka nalang kay Kaye magpacheck up next time, Xy, para siguradong safe. Hindi na kita pahihiramin ng sasakyan sa susunod dahil baka maano ka pa. Paano kung sasakit nalang ang ulo mo bigla, at balutin ng kadiliman ang mga mata mo? Edi, car crash accident na naman?"ani Sheen at napameywang.

Kumunot agad ang noo ko sa sinabi niya. Na naman? What did she mean by that? Did I crashed into something that's why I'm at the hospital when I woke up?

The sting hits my head again but I can still handle. Sinamaan ng tingin ni Kaye si Sheen.

"I'm not a psychologyst to check on her. I'm a surgeon."asik ni Kaye at umirap kay Sheen bago binaling sa akin ang tingin.

"But please be careful, Xy, okay? Accidents are inevitable so, drive safely."ani Jean sa gilid ko at ngumiti.

The pain in my head got lessen so I can manage to smile. Nakakuyom ang aking panga dahil sa kumirot kirot kong ulo kanina.

After their exhortations, sermons and advice for me, Daddy arrived at around 4:15 pm. Humalik kami isa isa sa kaniyang pisngi at niyakap siya.

Sheen asked him where's the present he told us. Piniringan ako ni Daddy para daw mas maexcite ako. And yes! I am excited as hell!

My cousins accompanied me towards the lift. Ngisi ngisi akong sumunod sa kanila habang nakahawak sa kanilang mga kamay at hindi na makapaghintay.

Nang tumunog ang lift ay agad din nila akong inalalayan palabas. I am so excited that I couldn't wait to get off the handkerchief of me.

Marinig kong nagsinghapan ang mga pinsan ko nang nasa parking lot na kami.

"What? Ano yun? Ba't kayo nagsinghapan?"I'm excited that even my statements almost screamed.

Dahan dahang hinubad ni Kaye ang aking piring sa mata at excited na tumingin sa kung saan ang regalo na sinasabi nila. My smile widened when I saw a BMW car but held my head when it ached.

Agad dumalo ang lahat sa akin, nag-aalala. Kitang kita ko kung paano nawasak ang salamin sa harapan at pumunta sa akin lahat.

I was there! Full of blood and didn't know what to do! My head hit the steering wheel that it caused so much bleeding.

Nanginginig ang kamay ko at ang buong katawan ko sa naaalala. My tears burst and it made my knees wobbled.

"Xy? Are you okay? Answer me!"rinig kong nag-aalalang sabi ni Hale at niyugyog ang balikat ko.

But before I could answer, I fall down to the ground and darkness enveloped my sight.

—

xoxo