Hayat
gecenin karanlığında
boyumuzu aşan mısırlarla dolu
bir tarlanın ortasında
kendimizi bulmakla başlıyor
Ne başı belli ne sonu
Koşturup duruyoruz içinde
Bazen durup ben neden buradayım diyoruz
Bazen sadece kafamızı kaldırıp göğe bakıyoruz
Büyüyoruz koştukça
Mısırların yerini başaklar alıyor
Altın sarısı başaklar
Bazen dikenli çalılar
Ama ne olursa olsun koşmaya devam ediyoruz
Mevsimler değişiyor
Kışın üşüyor ilkbaharda hapşırıyoruz
Bazen önümüzü göremiyoruz yaz yağmurunda
Yeri geliyor sonbaharda ölümü görüyoruz
Eskisi kadar hızlı koşamadığımızı fark ediyoruz zamanla
Durup dinlenmeye ihtiyacımız var gibi hissediyoruz
Ama koşmaya devam ediyoruz
En sonunda duruyoruz
Hayat denilen uçsuz bucaksız tarlanın ortasına kendimizi sırt üstü bırakıyoruz
Yıldızlara son kez bakıp gözlerimizi kapatıyoruz
