1. BÖLÜM - GERİ DÖNÜŞ

1.9K 84 58
                                    

Ben geldimmm.

Kitabımızın yeni hali ile karşınızdayım :)

Daha önce de belirttiğim gibi eklemeler yaptım sadece...

Hesabımı takip etmeyi unutmayın: Mavi_isilti

Lafı uzatmadan çekiliyorum aradan ama sol alttaki ⭐'ı doldurmayı ve bol bol 🗯️ yapmayı unutmayınnnnn.

Keyifli okumalar dilerim..

Multi: Ender Ayza Soylu❤️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Multi: Ender Ayza Soylu❤️

♪♪♪♪♪

Temmuz, 2000

Küçük kız elinde ki bebeğine bakarken yanında defterlerine bakan ağabeyine kaydı gözleri. Küçük dudakları defterleri gördüğü an büzülürken ağabeyine fark ettirmeden kendine yakın olan deftere doğru uzandı. O da bir şeyler çizmek istiyordu. Ağabeyi yapabiliyorsa o da yapabilirdi öyle değil mi? Ve yapacaktı da.

Kenarından tuttuğu defteri yavaş yavaş kendine doğru çekerken gözleri ağabeyine kaydı. Çekik gözlerini ona dikmiş bakan ağabeyi ile gözleri büyürken ucundan tuttuğu defteri bırakarak iki eli ile de sıkı sıkı kucağındaki bebeği tuttu. Bebeklerden hoşlanmazdı. Hatta nefret bile ederdi ama bütün oyuncakları kız bebeklerinden oluşuyordu. Ağabeyi gibi arabaları yoktu ya da uzun çomak gibi olan o şeylerden. Neydi adı? Çomak? Hayır hayır, kılıç. Evet kılıç.

Kızların oynadıkları bebeklerden değil de ağabeyinin oynadığı oyuncaklardan istiyordu ve kılıç! Ağabeyine alındığı günden beri çok istemişti ama anne ve babası onu dinlemiyordu. O da ağabeyi izin verdikçe oynayabiliyordu. Ve dadıları görmediği zamanlar.

"Ne yapıyorsun sen?" dediğini işitti ağabeyinin. "Neden defterimi çekiyorsun?"

Sözleri her ne kadar sert çıksa da kardeşi onun biriciğiydi. Küçük miniği, sarışın güzeli.

"Ağabey," dedi tekrar ağabeyine dönerken. "Bende senin gibi çizmek istiyorum onları. Bana da onlardan verir misin?"

Yeşil gözlerini kocaman açmış ağabeyine bakarken güldü küçük çocuk. Çekik gözleri güldüğü için daha da kısılırken uzanarak kardeşinin yüzüne doğru düşen sarı saçlarına dokundu.

"Küçük miniğim neden bana söylemedin?" dedi yüzünde ki gülümseme ile. "Ben sana kalem ve kağıt verirdim," duraksadı ve dudaklarının arasından küçük bir kıkırtı çıkmasına izin verdi. "Hem onlar çizilmek için değiller."

Küçük kızın gözleri merakla parladı. Nasıl çizilmek için değildi ki? Ağabeyi onların üstünü hep çiziyordu. Kendisi de onun gibi çizecekti. Öyle değil mi?

BİRLİK MAHALLESİ - SAKURA -Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin