Ben geldimmmmm. Yine upuzun bir bölümle geldimmmm. Normalde bölümleri iki part şeklinde yükleyecektim ama vazgeçtim. O yüzden tek bölüm şeklinde ve hafta da bir bölüm olacak şekilde gelecek bölümler.
BÖLÜM GÜNÜMÜZ: CUMARTESİ
BÖLÜM SAATİ: 20-22 ARASI OLACAK.
Yeni Korkut'umuzu getirdim size:)))
Profilimi takip etmeyi unutmayın lütfennnnnn: Mavi_isilti
Neyssss. Konuyu uzatmadan gidiyorum ama;
Sol alttaki ⭐'ı doldurmayı ve bol bol 🗯️ yapmayı unutmayın lütfennnnnn.
Keyifli okumalar dilerim❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi: Korkut Atasoy❤️
♪♪♪♪♪
2. Bölüm– Özgürlüğün İlk Adımı
Dünya küçük derken haklıymış sanırım önce ki insanlar. Cidden dünya küçükmüş. Bu söz şuan daha anlamlı gelmişti gözüme. Normal bir sözden çok bir gerçeklik vardı. Öyle birisinin ortaya atıp bıraktığı bir söz değildi. Bu ve bunun gibi bir çok cümle ya da söz aslında altında binlerce anlam barındırıyordu. Sadece anlamayı bilen, o cümlenin arkasını görmeye çalışana gözüküyordu.
"Siz nereden tanışıyorsunuz?"
Yavuz'un sesi ile gözlerimi ona çevirirken onun buradaki kişileri tanıması garip gelmemişti. Neredeyse bir yıldır o evde yaşıyordu ve tanışma ihtimalleri oldukça yüksekti. Ama benim asıl garibime giden başkaydı. Yavuz yakın olmadığı kişilere, her ne kadar bir yıldır tanışıyor olsalar bile, bu kadar yakın olmazdı. Bir samimiyet olurdu ama benimle konuştuğu gibi kimseyle konuşmazdı. Ve konuştuğu kişi hepsinden çok Korkut'tu sanırım.
"Asıl siz nereden tanışıyorsunuz?" diyen kız sesi ile oraya döndüğüm de siyah saçlı kıza takıldı gözlerim. Yeşil gözleri merakla parlarken gözleri ben ve Yavuz arasında gidip geliyordu.
"Ender benim çocukluk arkadaşım," dedi Yavuz. "Aynı zamanda kardeşim."
Hepsinin ağzından birkaç şaşkınlık belirtisi çıkarken bu kadar fazla şaşırmaları garip gelmişti. Ne yani biz arkadaş olamaz mıydık? Buradan bunu mu çıkartmam gerekiyordu.
Oturduğu yerden kalkan Korkut ile tekrar ona döndüğüm de yavaş adımlarla yanıma geldi ve elini geçen günkü gibi uzatarak alnıma dokundu.
"Siktir!"
Bu hali gülmeme sebep olurken elini itekledim.
"Gerçeğim ben. Hayal falan görmüyorsun."
Yavuz ve ben onun bu haline gülerken Mavi Korkut'un yanına adımladı ve geriye doğru ittirdi. Onun itmesi ile kendine gelen Korkut gözlerini kırpıştırırken eğildiğim yerden kalktım.
