BİRLİK MAHALLESİ - SAKURA -

7. BÖLÜM - KAÇMAK VE KAYBETMEK

Ben geldimmmmm.

Biliyorum geciktim baya ve bunun için özür dilerim. Bölümü yetiştirmeyi çok istedim ama cidden hiç içime sinmedi yazdıklarım. Bu bölümün birkaç yerini bile isteyerek yazdığım söylenemez. O yüzden atamadım geçen hafta. Bunun için tekrar özür dilerim. Öbür bölümü yazmaya başlıyorum ve ne zaman atarım bilmiyorum. Bu aralar ciddi anlamda yoğunum. Bu yoğunluk bir bahane değil biliyorum ama cidden vakit bulsam emin olun yazacağım.

Ayrıca bir kurgu var aklımda. BM gibi uzun olmasa da 2-3 bin kelimelik bölümler yazmak istiyorum. Bunun için haber vereceğim. Daha doğrusu sizlerin seçim yapmasını istiyorum. Üç kurgu, üç tanıtım ve seçilen bir kitap.

Neyse fazla konuştum. Yıldızı doldurmayı, bol bol yorumlar yapmayı ve kitap hakkında bilgi almak için hesabımı (Mavi_isilti) takip etmeyi unutmayın lütfen..

Gecikme için tekrar özür dilerim. Önümüzde ki hafta ya kadar kitaplar için bir duyuru paylaşacağım.

Görüşmek üzere kendinize dikkat edin.

Sizleri seviyorum Çakıl... ❤️

BÖLÜM GÜNÜ: CUMARTESİ

BÖLÜM SAATİ: 20-22 ARASI

***

7. BÖLÜM- KAÇMAK VE KAYBETMEK

Kaçmaktan yorulmuştum. Hayatım boyunca sürekli bir şeylerden kaçmış ve sürekli kovalanmıştım.

Kaçmak benim seçimim olabilirdi ama hiçbir zaman isteyerek kaçmamıştım.

Ben on yaşındayken bu eve geldiğimizde her şey normal olsun istemiştim. Annem benimle ilgilensin, babamın en sevdiği kişi ben olayım, ağabeyimi en çok ben seveyim... Olmuştu olmasına da ne annem benimle ilgilenmişti ne de babamın en sevdiği kişi ben olmuştum. İstediğim şeylerden sadece birisi gerçekleşmişti. Ağabeyimi en çok ben sevmiştim. Ama o da beni bırakınca bir daha ne ismi ne de kendisi ile ilgili hiçbir şeyi göz önünde bulundurmamıştım. O beni bırakıp giderken geride bıraktığı enkazdan bir haberdi ve beni düşünmemişti.

Bense onu tamamen hayatımdan silmiştim. Zor olmamıştı. Zor olmaması da benim elimdeydi. Onu bir zamanlar her şeyden çok severken şuan görsem tanımayacak duruma gelmiştim. Ve bir zamanlar onun bana yaptığını yapıp ondan kaçmıştım.

İlk kaçışım değildi. Evinde huzur olmayan hiç kimse o evde durmak istemez, sürekli bir yerele gitmek isterdi. Kendisine bir meşgale bulup sürekli onu yapmak isterdi. Bende öyle yapmıştım.

O evden kaçmak için okulu sevmiştim. Kurslarımı, derslerimi ve okulla ilgili olan her şeyi...

İlk kaçışım her zaman okuldu benim. O evden kaçıp sığındığım yer...

İkinci kaçışım ise sekiz sene önceydi. O adam öldükten sonra bir daha durmak istememiştim bu evde. Durmak için bir sebebim bile yoktu ki.

Bu evde mutlu olduğum tek bir anım yoktu benim. Mutluluktan çok kavga gürültü vardı hep.

O gün gecenin bir yarısı bu evden kaçtığımda arkamda bir zamanlar onun beni bıraktığı gibi bırakmıştım ağabeyimi.