ÖLÜMSÜZ HAYATLAR

MUTLUYDUM

Kayla'nın Ağzından

Yıllar sonra öz babamın karşıma çıkmasına mı yanayım bir yandan aşık olduğum sandığım adamın bana yaşattığı hayal kırıklığına mı! Bana aşık olduğunu söylüyor birde aman ne güzel. Salağa bak sen ya. İlk önce ona inandım beni kaçırdı. Şimdi ona inanmadım bana inan diyor. Gerçekten kafası bozuk bu çocuğun.

- Kayla hanım babanız sizi görmek istiyor.

- İyi tamam görmek istesin ne yapayım!

- Benimle lütfen gelir misiniz?

- Kapıyı kapat ve çık odadan.

- Kayla hanım lütfen ben mahçup oluyorum babanıza.

- Seninle hiç bir yere gelmeyeceğim.

- Hanım efendi lütfen benimle gelin yoksa sizi zorla götüreceğim.

Kolundan sürükleye sürükleye götürmesi senaryosunu kafamda oluşturunca isteyerek gitmenin daha mantıklı olacağına karar verdim. Ve o adamın yanına gidip peşinden aşağıya indim.

Aşağıya indim ve bilin bakalım beni kim bekliyordu. Sevgili Babacığım tabiki.

- Hoşgeldin kızım.

- Bir kere anlaşalım ben senin kızın değilim. Bana kızım falan diyemezsin sen.

- Tamam anlıyorum seni. Otur şuraya artık sana gerçekleri anlatma vaktim geldi.

- Senin söylediğin hiç bir şeye inanmıyorum. Bırak beni artık.

- Otur dedim şuraya Kayla.

Maalesef biraz sert çıkışmıştı oturmak zorunda kaldım.

- Hangi yalanları zırvalayacaksın acaba.

- Bak sana her şeyi en baştan anlatacağım. Annenle üniversitesi yıllarında tanıştık ilimizde birbirimize deliler gibi aşıktık. Sonra bir gün annen hamile olduğunu söyledi. Yaşadığım şokun altında ezildim.

Dayanamadım ve burda sözünü keserek bir şeyler söyledim.

- Ya bırak ya şokun altında ezilmişmiş sen ona korktum deme de.

- Evet belki korktum ama senden değil sizi koruyamamaktan korktum.

- Eee sonra noldu klâsik hikâyemi?

- O zamanlar yani annenin hamile olduğunu öğrendiğim zamanlar para biriktirmeye başladım. Annenin babası yani senin deden izin vermiyordu annenle evlenmeme bende sizi kaçıracaktım. Ama olmadı ne kadar biriktirsem de yetmedi. Bir gün kumara başladım. Bir sürü para kaybettim. Adamlar peşime düştü annen kaç kendi canını kurtar dedi. Yapacak başka çarem...
Derken yine sözünü kestim.

- Kalmadı ve kaçtın çünkü sen tam bir korkaksın. Ya da adam değilsin adam olmuş olsaydın sevgine sahip çıkardın ve ya sevdiğin kadını hamile bırakıp çekip gitmezdin.

- Tamam kızım çok haklısın bunların hiç birini yapmamam gerekiyordu ama oldu işte çok özür dilerim affedebilecek misin beni?

- Senin affını kabul etmiyorum. Bir baba çocuğunu yetimhanede yıllarca arayıp sormaz mı benim bir kızım vardı nereler de neler yapıyor diye!

- Hikayenin geri kalanını dinlemek ister misin?

- Anlat anlat nasıl bir aşağılık olduğunu bir kez daha duyayım.

- Sonra ben de beni kimsenin bulamayacağı bir yere gittim. Orada işleri büyüttüm derken bu sürede sen doğmuşsun annenle sen doğana kadar neredeyse her gün konuştuk ama sen doğduktan sonra annen beni aramamaya başladı aylar önce öğrendim ki seni bir yetimhaneye bırakıp çekip gitmiş. Sonra bende seni bulmaya çalıştım buldum da. Geri kalanını biliyorsun zaten.

Demek annemde bana katlanamayıp çekip gitmiş ha. Beni neden hem annem hem babam sevmemiş neden.

- Öyle mi? Demek hem anne hem babadan yüzüm gülmemiş ha! Allah sizi kahretsin siz nasıl insanlarsınız! Bir daha sakın, sakın benim yanıma bile yaklaşma! Sen benim hiç bir şeyim değilsin. Anladın mı? Bide bunca şeye rağmen benden af diliyorsun sen nasıl bir insansın ya nasıl nasıl!

Bütün kinimi kustum. Artık yaptıklarına dayanamıyordum. O adamın bir şey söylemesine izin vermeden yanından çekip gittim. Tam merdivenlere yönelirken daire kapısının açık olduğunu farkettim. Hiç düşünmeden kapıdan çıktım. Ağlayarak nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum.

Çaresizce, boynum ilk defa dik yürüyordum. Yıllarca hep aynada kendime bakardım çirkin miyim diye, ailem beni bu yüzden mi terk etti beni yoksa diye düşünürdüm ve boynum hep büküktü. Ama ilk defa ailemin beni kabul etmesinin sebebi benim yüzümden olmadığını öğrendim ve boynum dikti. Hem üzülürken hem de mutlu oluyordum. Hiç bir şeyin benim yüzünden olmadığını öğrendim ve mutluydum.

İlgilendirmez! İnsanların yaptıkları hatalar sizinle ilgili olabilir ama siz suçlu değilsiniz. Bırakın o insanlar sizden af dilesin boşverin. Artık o insanlar Sizi İLGİLENDİRMEZ...

-------------------------------

Selam Canlarım
Artık kitabı bitiriyorum tabi bu bölümde değil bir sonraki bölümde. Peki neden mi bitiriyorum. Artık başka bir kitaba başladım. Ve ikisini bir arada ilerletmeye çalışınca ikisinden biri muhakkak kötü oldu. Bunun için ilk kitabım olan ÖLÜMSÜZ HAYATLAR kitabını bitirmeye karar verdim. Umarım kitabı bitirmeme çok fazla üzülmemişsinizdir. Diğer kitabıma biraz kafamı toparladıktan sonra başlayacağım ama şu an tarih veremem. Selam ve saygılarımla.