Dora'nın Ağzından
(10 Yıl Sonra)- Aşkım hadi kahvaltı hazır. Gel artık sofraya. Barıııış hadi uyan artık.
- Yaa yakamoz güzelim 5 dakika daha.
Derken Barış beni kucağına alıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Sonra beraber yataktan kalktık. Çok mutluydum ama bir tarafım hep eksikti işte. Kayla'dab 10 yıldan beri haber yoktu. Bir ara hayatımın hiç düzenleyeceğini falan zannediyordum. Ama sonra Alkın'la kaçma ihtimali aklımı işgal edince üzülmekten bıktım ve mutlu olmaya karar verdim.
3 ay önce Barış ile evlendik. Ve okulumu bitirdim aynı şekilde Barış'ta bitirdi ve ikimizde hayalimizin peşinden gittik ve doktor olduk. Ve size hayatınızın her ne şekilde başlamış olursa olsun hayata 1-0 başlamış bile olursanız olun hayat sandığımız kadar kötü değil. İnanın buna ve böyle yaşayın.
- Ooo karıcığım bana diyorsun ama sen gelmiyorsun hadi bak bekliyorum.
Çayı alıp evin bahçesine çıktım. Güzel çiçeklerimin kokusunu içime çekerken çaydanlığı masaya koyuyordum.
- Eee nasılsın bakalım. Daha ayılmış görünüyorsun.
- Senin güzelliğin ayılttı beni.
- Romantizm ilacını almışsın bakıyorum da.
Derken 32 diş sırıtıyorduk. O sırada kapı çaldı.
- Dur sen otur ben bakarım.
Dedim ve kapıya yöneldim. Kapıyı açtım ve ya ham buyurun derken karşımda Kayla'yı gördüm. Şok oldum. Şok. 10 yıl tam 10 yıl boyunca görmediğim kişi şuan karşımda duruyordu. Ben şoku atlatana kadar Barış yanıma geldi ve Kayla bana sarıldı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Kızsam mı yoksa bunları unutup sarılsam mı bilemedim. Ve o an kollarım Kayla'nın sırtını buldu. Sımsıkı sarıldım ona. Hiç bırakmak istercesine sımsıkı sarıldım. Ve o an içimdeki boşluk doldu. Çok huzurluydum. Çok mutluydum. Hemde çok....
----------------
Merhaba Canlarım
Bunu son kez yazıyorum buraya. Artık mutlu son. Çok sevindim Dora ve Kayla'nın mutlu olmasına. Siz de sevinmişsinizdir bence. Son kez diyorum bu kitap için oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın hadi öptümmm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMSÜZ HAYATLAR
Fiksi RemajaBundan yıllar yıllar önceydi, o zamanlar üniversitedeydik. Ben ve Kayla İzmir Ege Üniversitesinde okuyorduk. Aynı evi aynı hayatı paylaşıyorduk. İkimizinde annesi ve babası yoktu. Sizin anlayacağınız kimsesizdik ve yetimhanede kalıyorduk. Hayalimiz...