RSGB (the FAYZ) Düzenleniyor

UYANIŞ

Bölüm şarkısı: Really Slow Motion, Gender

Yıldızlar bulutların arkasına saklnamıştı o gece.Gecenin karanlık gökyüzünü kaplayan bulutlar dünyaya gelecek her türlü iyiliği Karanlık gelecek her türlü kötülüğü saklar gibiydi. Buna rağmen o an gökyüzüne bakan bir insan,dünyaya yaklaşan radyoaktif beyaz gök cisimini görebilirdi. Cisim ışık hızıyla yeryüzüne doğru ilerliyordu.Sonunda büyük bir şiddetle yeryüzüne çarptı. Bunu farketmeyen insanlar gelecekte nasıl bir tehlikeyle karşılaşacaklarından habersizdi. Bir zaman olmuş olan tekrarlanacaktı.
Olmuştu,işte! Sonunda diye düşündü Gaia buz mavisi gözlerini aynı onunki gibi mavi gökyüzüne dikerken. Yıllar sonra yeniden hayata dönmenin verdiği şevkle gülümsüyordu. Aklında ise tek bir kelime dönüp duruyordu;intikam! İnsanın tüylerini ürpertecek kadar intikam isteğiyle dolmuştu.O çocuklar yaptıklarının bedelini ödeyecekler diye düşündü.Onlara yapacaklarını düşünürken dudakları sinsi bir gülümsemeyle kıvrıldı. Ondan kurtulduklarını sanmışlardı. Çok zavallılar diye düşündü Gaia. Onlara kendini bir kez daha hatırlatmanın vakti gelmişti, geç bile kaldım diye düşündü. Artık harekete geçme vaktiydi.Karanlık o akşam dünyada yeniden doğacaktı.
Sadece ne kadar kabul etmek istemese de birazcık daha zamana ihtiyacı vardı, birazcık daha zaman. İçi sabırsızlıkla doldu. Kendini yeni bir beden bulduktan sonra yapacaklarını düşünerek sakinleştirdi. Önce kendine bir beden bulacak sonra kölelerini yaratacaktı. Sonra da sıra çocuklara gelecekti. Ondan sonra? diye düşündü. Ondan sonra sıra bütün dünyada diye kendini cevapladı ve artık içinden gelen gülme hissini bastıramayarak tiz sesiyle kulakları tırmalayan korkunç bir kahkaha patlattı.
Tabi onun gücünü yeniden kazanması çocukların da gücünü yeniden kazanması demekti. Ama Gaia bunu sorun etmiyordu. Zaten dağıldılar diye düşündü."Artık teker teker avlayabilirim onları. Savunmasızlar."Ve gözlerini gökyüzüne dikti.
"Bitti sandılar, bitmedi" dedi boğuk sesiyle."Her şey yeni başlıyor." Artık öldürdüğü insanları (güçleri olanlardan bazıları) yeniden diriltmeliydi. Yapacak çok işi vardı.
Gökyüzünde aklındaki felaket senaryolarını oynatırken aynı yıldızsız gökyüzünün altında en büyük korkusunun da yeniden doğduğundan habersizdi;Nemesis.

Nemesis, asıl adıyla Küçük Pete, karanlığın içinde uyandı. İlk gördüğü şey bulutlu bir gökyüzüydu. Kalkıp etrafına baktı.
En son hatırladığı şey Gaia'yla savaşırken ikisinin de birbirlerini yakıp yok oluşlarıydı. Aradan ne kadar zaman geçtiğine dair hiçbir fikri yoktu. Ama bir şekilde geri gelmişti ve artık otistik değildi. Ama geri gelmesinin ne demek olduğunu biliyordu.
Herkesin hayatı tehlikedeydi. Çünkü o yaratık geri gelmişti. Gaia'nı doğmasıyla birlikte Pete'de yeniden doğmuştu.
Yeniden savaş başlayacaktı.
Hepsi Gaia'ya boyun eğecekti.
Dünya onun egemenliğine girecekti.
Kurtuluş yolu. Belki de sadece tek bir kurtuluş yolu. Eğer onları bir araya getirebilirse...Belki de bunu başarabilirlerdi. Hala bir şansları vardı o zaman. Harekete geçmeliydi. Gaia kendisini bulmadan ve insan katletmeye başlamadan önce diğerlerine ulaşmalıydı. Belki ablası, Astrid'e ulaşmayı deneyebilirdi. Ama vazgeçti. Ablasını ürkütmek istemiyordu.
Başka nasıl ulaşabilirdi? Eğer gücü olsaydı... Belki de kendisi yeniden doğduğu için güçleri de geri gelmiştir. Bu düşüncenin verdiği umutla ellerini uzattı ve...
Aniden ellerinden çıkan ölümcül yıldırım ağacın dalında masum bir şekilde onu izleyen bir kuşa hızla çarptı. Kuşun olduğu yerden artık dumanlar çıkıyordu. Pete üzülerek kuşun artık olmadığı dala baktı. "Belki ruhu oradadır."diye düşündü. Sonra kendi kendine ''Merak etme küçük kuş, öldüğüne değecek.'' diye fısıldadı. Sonra insan üstü hızıyla hemen oradan uzaklaştı.

NOT: BU HİKAYEYİ @olisvelly ile BERABER YAZIYORUM:)
Vote ve yorum unutmayın lütfennğğğ. Şimdiden teşekkürler:)😊