My life in university academy

Chapter 28

alexandria rhian perez?

Alexandra's P.O.V

"DAD ipangako n'yo sakin na Kakayanin mo ang lahat ha?magiging maayos rin kayo pagkatapos mo operahan.ipangako n'yo na mabubuhay kayo ng matagal dad...."tuloy tuloy ang pag-agos ng mga luha sakin pero hindi ko na lang ito pinansin

"Ang pangako hindi dapat napapako"hinaplos niya ang pisngi ko sabay ngiti."Magiging matatag ako para sa inyo hindi ko kaya na iawanin kayo.mabubuhay pa ako ng matagal tandaan mo"

Napasinghot na lang ako at tsaka tinurokan siya.bitawan niya ang kamay ko at ipinikit ang mga mata niya.ngayon araw na ito ngayon ooperahan si daddy.yun nakaraan na araw yun inutasan nila ako bumili ng pagkain ay hindi ako bumili dahil palihim akong nakikinig sa kanila sa labas

Ang sabi ng doctor kaunti lang daw ang nabubuhay sa pagpalit ng puso kasi yun iba raw hindi na kinakaya kaya na mamatay na takot ako dahil mga 50/50 raw ang positibong kayanin ni dad.Nagkunwari akong hindi ko na rinig ang lahat.

"Diyan lang po kayo mga ma'am"

Nakita ko ang pag bugtong hininga ni mom halatang nag-aalala siya kung magiging successful ang pag-oopera

"Alam mo anak hindi ko kakayanin pag na wala ang daddy mo.dalawang beses ng na wala sakin ang mga mahal ko sa buhay ayoko na pati siya mawala hindi ko talaga kakayanin"

Naaawa na ako kay mom hindi ako sanay na ganyan siya.dalawang beses ng na wala sa kanya ang mga mahal niya sa buhay alam kong yun isa si kuya alex pero sino yun isa?

"Si kuya alex yun isa diba?sino naman yun isa?"natanong ko na lang bigla kaya tumingin siya sakin na parang gulat na gulat.may nakakagulat ba sa sinabi ko?

"Wala yun"sabay iwas niya ng tingin,malakas ang kutob ko na ai ate iyon siguro ayaw talaga ipaalam sakin ito ano nga ba nang yari sa kanya edi ibig sabihin patay na siya?bakit hindi ko maalala ang lahat tungkol dito?

Tumahimik na lang kami at hinihiling na sana ayos lang si dad at kayanin ang mga sakit.hihintayin namin matapos ito

"MISS ka na namin *sob* wahh ang duya mo talaga *hik* you promise na mabubuhay ka ng matagal pero bakit huhu"pagdadrama ko rito sabay pahid ng mga luha at suminghot muna habang nakatingin sa puntod niya.

Ang tagal na rin nung nagkita kami.nangako siya na mabubuhay ng matagal pero bakit hindi niya tinupad ang pangako he broke the promise.

"miss ka na namin nila mommy *sob*"dugtong ko pa at inilagay na ang bulaklak dito

"tara na anak kanina kapa diyan na iyak baka mapano kana agad"

nilingunan ko siya at ngumiti 

"paano ba iyan kuya alex aalis na kami.pangako babalik ulit kami dito"huling sabi ko dito

ang totoo niyan si kuya alex na puntod ito hindi kay dad haha lol maayos na siya at healthy na hihi akala nyo ba patay na si dad?kung ganon nagkakamali kayo dahil pumunta kami dito para bisitahin ito dahil iilang linggo na rin yun huli namin punta dito

malayo na sila dad sakin at malapit doon sa kotse,kanina pa ako nag-iiyak dito at sinabi ko na wait lang siguro hindi na sila nakatiis at umuna na sakin pstt

mga iilang hakbang ko palang napalingon ako sa isang puntod na malapit sa puntod ni kuya mga anim na hakbang dito.parang may sariling buhay ang mata ko at katawan dahil huminto ako at binasa ang nakalagay dito.

nagulat ako at parang binuhusan ng malamig na tubig ng makita ko ang pangalan nito.may iilang luha ulit ang nagdaluyan sakin at di ako makapaniwala sa kinakatayuan ko

"alexandria rhian perez........."mahinang basa ko dito

"anak bakit ang ta-----alexa?"napalingon ako kay dad ng tawagin niya ako bakas sa mata niya ang gulat.nagulat sila dahil nakita nila ako dito sa tapat ng puntod

nakahinto sila at rinig ko yun tanong nila dahil may kalapitan ito sakin kaya pwede na hindi na lang sumigaw

unting-unti na ba bumabalik ang alaala ko?kaya ko ba harapin ang lahat?bakit parang natatakot ako na maalala ko ang lahat?bakit?bakit hindi ko kaya tanggapin na maalala ko ang lahat na sasaktan na ako?

"mom..dad...sino si alexandria?"tanong ko sa kanila nakita ko ang paglunok nila at iniwasan ang tingin ko

"bakit ayaw nyo sagutin ako?sino ba si alexandria rhian perez?kapatid ko ba siya?ate ko ba si alexan?"pagtatanong ko ulit pero bigo ako dahil di nila sinagot ang mga katanungan ko

"mom bakit ayaw nyo ako sa sagutin ang mga katanungan ko?ayaw nyo ba malaman ko ang katotohanan na ate ko siya?"

napakagat na lang ako sa labi at ngumiti ng pilit.ayaw talaga nila sagutin ako nakakainis.kiniyom ko na lang ang palad ko at lumakad na

"ayaw nyo nga talaga sabihin sakin ang lahat....ibang klase isang tanong palang iyon paano pa kaya kung marami ang katanungan ko?nakakahiya kayo pati sa anak nyo di nyo man lang sinasabi ang katotohanan"sabay lagpas ko sa kanila bahala na sila.

babalik na lang ako sa UA atleast doon may mapagtatanungan ako at tsaka nakakaboring sila kasama parang kailan lang yun umiiyak ako at alalang-alala na tapos ngayon halos sigawan ko na sila sa inis.inis na dahil hindi nila sinagot ang tanong ko naiinis ako ng dahil lang doon

hindi ako sumakay sa kotse nila dahil nilagpasan ko lang ito at naglakad na lamang.

guys baka iilang araw ako hindi makaupdate dahil nasira ang cellphone ko huhu pati rin iyon isa kong cellphone bumigay na rin.buti na nga lang at nahiram ko sa ate ko yun laptop hindi naman sa kanya iyon ehh dahil samin iyon dalawa pero ang damot nya jusko ang sarap irapan.

sana gumana ulit iyon isa o kaya yun isa sana mabuksan ko na.pero kahit ganon magUD ako hindi ko nga lang alam kung kailan basta magUD ako at magmamakaawa ako sa ate ko o kaya iblackmail ko na lang siya