İyi okumalar🌚
Soo yun'un okuluma gelmiş olması oldukça traji komik bir olay. Hayatımı darmadağın yapan bu sürtüğün dibimde olması beni son derecede rahatsız etti.
Düşincelerimden kurtularak masamdan kalktım ve eşyalarımı topladım. Sınıftaki herkes gitmişti.
Çantamı almadan hemen bir tuvalete gidip yüzümü yıkamaya gittim. Aynaya baktığımda kendimi tanıyamadım. Oldukça çaresiz görünüyorum.
Daha fazla oyalanmadan bamyıdan çıktım. Fakat tam çıkarken Soo yun'u görmem bir oldu.
Yıllar geçmesine rağmen o hiç değişmemiş. Bana dolu gözlerle bakıyordu. Fakat ben bu numaraları çook önce bırakmıştım.
Tam görmeaden gelip gidicekken koluma yapıştı.
"Jimin! Nereye gidiyorsun."
Bedenimi hemen Soo yun'a çevirdim. Artık benden korkuyor. Hemde oldukça korkuyor. Eskiden benden korkmaz ve her münasebetsizliği yapardı.
"Senin olmadığın bir yere, Soo yun."dedim tıklayarak.
" Bak beni bi dinle. Lütfen Jimin."
"Artık eski Jimin yok tamam mı Soo yun. Bana ağlama numaraları da sökmez. Ahmak değilim ben. Görüşürüz."
Tam gidicekken sadece ikimizin duyacağı şekilde fısıldadı.
"Seni seviyorum."
Gözlerim şokla açıldı. Nedenini bilmiyorum fakat bunu diyeceğini beklemiyordum.
Başımı hızlıca arkaya döndüğünde yaşlı gözlerle bana bakıyordu.
Daha fazla durmak istemediğim için hızlı adımlarla sınıfa girip çantamı aldım ve okuldan çıktım.
&&&&&
"Neyin var Jimin?"
"Yok bir şeyim Yujin."
10 dakikadır tek bir lokma dahi yemiyordum. Sadece brokolileri ezip pilavları sosa batırıp düşünüyordum.
En sonunda öfleyip çubukları masaya attı.
"Yeter Jimin, söyle ne söyliyeceksen!"
Artık brokolileri bırakıp arkama yaslandım.
"Önemli bir şey değil. Sadece... Ihm Soo yun'la karşılaştım bugün o kadar."
"Hmm, şimdi anlaşıldı derdin. Bir şey konuştunuz mu?"
"Pek bir şey değil açıkçası. Seni seviyorum falan dedi. Ben de çekip gittim."
"Bu kız gerçekten yüzsüz."
Elimi destek verircesine tuttu.
"Boşver sen onu Jimin. Sizin okulda bir erkek bulur onunla takılır, seni de anında unutur. Dert etme sen."
Haklı, bir erkek bulursa kimseyi tanımaz. Öyle iğrenç biriydi işte. Ben nerden o kıza bulaştıysam.
"Tamam, neyse ne. Yarın istersen tekrar konuşuruz. Uyuyalım mı?"
"Ehh, peki. Yarın değil, hiçbir zaman konuşmayalım."
Yujin'e iyi geceler dedikten sonra odama gidip üstümü değiştirdim. Eski kabuslarımdan sonra bu kız bana hiç iyi gelmedi.
Gözümü açtığımda gözümden akan kanlar gittikçe tansiyonumu düşürüyordu. Ayakta zor duruyordum fakat bu işi yarım bir şekilde bırakamazdım.
Hayatımı bu kadar kolay mahvedip hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam edemezdim. Var gücümle karşımdakinin boynuna yapışıp duvara dayadım. Boynuna yapıştığım kişi gözümün önünde yaşam savaşı veriyordu. Karşımdaki bileklerimi hızlıca kavrayıp 360 derece döndürdü. Hissettiği hisle acıyla inledim.
Arkamdaki süpürgeyi elime aldım ve sert bir şekilde karşımdakine doğrulttum. İkimiz de küçük odada süpürgeyi almak için can veriyorduk. Süpürge, süpürge dolabındaki yangın alarmını kırınca olanlar oldu. Çok geçmeden katta ayak sesleri yankılanmaya başladı. Herkes bağıraşarakmokulu terk etti. Sadece biz okuldaydık.
"Siktir olıp git burdan. Gözüm görmesin seni!"
Karşımdakine kükreyip yüzüne en sert yumruklarımı indiriyordum. Son gücümle yerde duran bıçaklardan birisini aldım ve karşımdakinin karnına geçirdim. Fakat geçirirken benim de karnımda hissettiğim acı gücümü gittikçe azaltıyordu. Odayı ışık kaplayınca müdür yarsımcısı bizi ensemizden tutıp dışarı aldı. İşte şimdi tam anlamıyla bitmiştim.
Yüzüme boşalan suyla gözlerimi açtım. Yujin elimdeki su şişesiyle bana bakıyordu.
"Jimin ben bu olaylardan bıktım."
"Özür dilerim."
"Git ve o kızla yüzleş. Belki bu olaylar düzelir. Eğet yüzleşirsen ve içindekileri atarsan her şey daha güzel olabilir. Bir kere denesen nolur ki. Ben seni böyle uyandırırken neler yaşadığımı biliyor musun."
Yujin her açıdan haklıydı. Her zamanki gibi. Bugün bu olayı çözücektim.
" Tamam Yujin. Dediğini yapacağım. Sanırım tek yolu bu."
&&&&&&&&&&&&&
Son ders bittiğinde Soo Yun hemem sınıftan çıkmıştı. Ona yetişmek için eşyalarımı hızlı bir şekilde topladım ve peşinden gittim. Hızlı adımlarla yürüdüm. Aramızda birkaç metre kala tam ona, seslenicektim ki önüme çıkan bedenle durakladım. Kafamı kaldırdığımda Jungkook'u gördüm.
"Jungkook bir şey mi oldu. Önemli bir işim var da çok mu önemliydi söyleyeceğin şey?"
"E-evet.... Şey yanivo kızla napıcaktın?Bir şey mi oldu ki?"
Jungkook'un telaşlı halleri beni kuşkuya düşürmüştü. Son zamanlarda çok garip davranıyordu. Omu daha yeni tamımaya başlıyorum ama eaki Jungkook'u özlemiştim. İlk naşta gözüme garip biri gibi gelse de aohbeti hoştu. Son zamanlarda gözümden süşmeye başlamıştı.
"Evet önemli. Hem de çok önemli."
Jungkook'a bakmadan Soo Yun'a seslendim. Okuldan tam çıkacakken sesimi duyum nüuük bir gülümsemeyle yanıma gelmeye başladı. Gereksiz ve salak sevincine karşı ona tiksinlikle bakıyordum.
Jungkook ise elini şakağına götürüp sakin kalmaya çalışıyordu.
"Jimin?"
Özel konuşmak istiyordum fakat Jungkook Soo Yun'a bakmadan yanımda durmaya devam ediyordu.
"Ihm... Şey... Bu arafa lafa başlamadan. Bu arkadaşımın adı Jungkook. Jungkook bu da Soo Yun."
Yanıma biriai geldiğinde gidicek sandım fakat öyle olmamıştı.
Soo Yun başını Jungkook'a çevirdiğinde gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Jungkook ise kıp kırmızı olmuş boşluğa bakıyordu.
" J-jungkook?"
Olayı idrak edemiyordum. Soo Yun umrumda değildi ama ikisinin arasındaki bağı anlamaya çalışıyordum. İkisi de bakışlarını bana çevirdi.
"Siz tanışıyor musunuz? Aslında ben Soo Yun'la özel bir komu hallında konuşucaktım ama-"
"Yok yok hayır ben gideyim en iyisi. Sonra konuşuruz olur mu?"
Soo Yun arkasına bile bakmadan okulda koşar adımlarla uzaklaştı. Jungkook ise hiçbir şey demeden yanımdan ayrıldı.
Soo Yun'u ilk defa karşı cinsiyle böyle soğuk davrandığını gördüm.
~~~~~
Çook uzun, bir aradan sonra merhaba. Bu kitabı hala okuyan var mıdır bilmem ama kafamda planladıpım çok güzel bir konu var ve bunu yazmak istiyorum.
Umarım beğenmişsinizdir...
