Bibliotekarka

41.

Bibliotekarka na spotkanie z Darshanem szykowała się dłużej niż zazwyczaj. Zrobiła porządny makijaż, wyprostowała włosy i włożyła na siebie długie spodnie obciskające jej duże pośladki, które swoją drogą planowała wyćwiczyć. Ubrała ciemną koszulę z dekoltem, a na usta nałożyła matową, jasną pomadkę. Niestety nie kupiła wcześniej soczewek, więc z bólem serca na nos włożyła okulary. 
Użyła swoich najlepszych perfum i wyszła. 

Jak tylko go zobaczyła z czerwoną różą, kiedy na nią czekał, poczuła dziwne uczucie w brzuchu. Wyglądał olśniewająco, był niesamowicie przystojny. Ubrany w drogą, również ciemną koszulę, której rękawy podwinął. Na nogach miał porządne buty i ciemne spodnie. Widać, że programistom nieźle się powodzi. 
Mimowolnie uśmiechnęła się na jego widok. Czekał na nią przed kawiarnią, w której się umówili, bo Gloria nie czułaby się zbyt pewnie w domu chłopaka. 
Na początku nie widział jej, bo rozglądał się dookoła. Widać z daleka, że był dużo młodszy od Paula. Patrzył w niebo mrużąc oczy. Wyglądał uroczo i Gloria w jednej chwili zapomniała o wszystkich złych rzeczach, które zrobił. 

- Cześć - podeszła nieśmiało. Będąc o krok od niego czuła niesamowitą woń wody kolońskiej i  nie wiadomo dlaczego, przez myśl przebiegło jej, że Paul nie używa takich perfum na co dzień. 
Opuścił głowę i spojrzał na nią. Kiedy spojrzeli sobie w oczy miała wrażenie, że cały świat przestał istnieć. 

- Miło cię widzieć - odparł zadowolony. - Jestem trochę głodny i potrzebuję mocnej kawy - mruknął.

- Nie spóźniłam się - dziewczyna rzuciła okiem na zegarek. 

- Jasne, że nie. Ja nie zdążyłem zjeść w domu, mam dużo pracy - podał jej kwiat z uroczym uśmiechem na ustach. 

- Ja też - mruknęła dając znak, że go rozumie. Szła obok niego i starała się iść silnym, pewnym krokiem i nie opuszczać wzroku na czubki butów. 

- Jak idzie, bibliotekarko? - zaśmiał się. - Przekonaj mnie do czytania książek, to będę wpadał do ciebie częściej. 

- Chyba mi wystarczy. Już kiedyś odwiedził mnie twój przyjaciel. 

- Przyznam, że pomyliłem się co do ciebie - otworzył drzwi do Driftwood Cafe. Kulturalnie wpuścił dziewczynę przed sobą. - Nie myśl, że chciałem zrobić ci krzywdę. W sumie to nie wiem, co mogłem chcieć - zaśmiał się dziwnie. 

Usiedli do stolika. Gloria zaciskała zęby, żeby nie zacząć na niego krzyczeć. 

- To było dziwne - powiedziała, ale przerwała, żeby złożyć zamówienie. - Miałam wrażenie, że jesteś jakimś gangsterem. 

Darshan patrzył na nią poważnie przez chwilę. Zacisnął usta w wąską linię, ale chwilę później głośno się zaśmiał nie zwracając uwagi, że kilka osób spojrzało w ich stronę. 

- Nie wierzę, że tak pomyślałaś! - poprawił się na krześle. 

- A co mogłam pomyśleć - też się zaśmiała. - Do mojej biblioteki wszedł osiłek i wygadywał głupoty! 

- Przepraszam - mruknął cały czas cicho śmiejąc się pod nosem. 

- Kto to był? 

- Nie wiem - wzruszył ramionami. Jego oczy wciąż się śmiały. - Dałem mu napiwek i to zrobił.

- Napiwek? - mruknęła Gloria. Serce zaczynało jej szybciej bić. 

- W ogóle nie chciał wejść do biblioteki. Dziękuję - powiedział do kelnerki, która postawiła przed nimi filiżanki z kawą. 

- Więc, co z tymi pieniędzmi? - zapytała. Dziękowała sobie w środku, że spotkali się w miejscu publicznym. Była niemal pewna, że kolega nie mógł jej nic zrobić, kiedy kilka metrów od nich znajdowała się gromada ludzi, która na pewno zareagowałaby, jeśli coś  by się działo.