♤Ruh Öküzüm♤

34. Bölüm

Merhaba meleqlerim😍

Nassınız ya🙌

Evet sonunda yeni bölüm hani😎

Tamam kızmayında okuyun şu bölümü👍

---

Yarın finaller vardı ve ben Ezra'nın sesinden ders çalışamıyordum. Ha buarada unutmadan Ezra yeni doğan kardeşimin adı. Ben koydum. Bu isim bana çok şey hatırlatıyordu yaşadıklarımı,yanımda olmayan öz annemi... Onu özlemiyordum. Hem nasıl özleyebilirdim ki? Onu gördüğümü hatırlamıyorum bile. Aslında bu aralar onu görmediğim halde merak ediyorum bu garip ve çok mantıksız. Ah tabi ben garip bir insanım(!)

"Özüm annecim bir kardeşine bakabilir misin benim acil tuvalete gitmem lazım?"öfledim ve
"Tamam ver anne,ver"dedim ve Ezra'yı yumuşak ve nazik bir hareketle kucağıma aldım. Annemin kucağında ağlarken benim kucağıma gelince sustu ve gözlerini yumdu. Çok şirin ve masumdu onu çok sevdiğimi tekrar onun kulağına fısıldayarak dile getirdim.

Garipti 20 yaşımda minik bir kardeşim vardı...

"Ver annecim,sen dersine çalış"dedi ve Ezra'yı kucağımdan aldığı gibi yavaş adımlarla odadan çıktı.

Ayaz'ı 4 senedir görmüyordum. Ara sıra belki. Senin onu sevmen ama karşı tarafın sana gösterecek sevgisi olmasa,dünya başına yıkılır. Ama ben cesur bir kızım ve bunu yapabilirim!Dediğim gibi test kitabını kapatıp dolabımı açtım. Altıma normal dar bir kot üstünede bir swit aldım ve aşağı indim telefonu çantama atıp
"Anne ben çıkıyorum"dedim ve cevap vermesini bekledim.
"Tamam erken gel"
"Oki doke"diye garip bir ses çıkardım ve Evden çıkıp arabama atladım.

***

Ayaz kendine yeni bir ev almıştı büyükannesinin onu sıktığı bahanesiyle tabi. Evin önüne geldiğimde zile bastım. 1dk kadar bekledim ama kapı açılmayınca tekrar zile bastım. Kapıyı saçı başı dağnık sanki kış uykusundan yeni kalkmış yavru ayı gibiydi. İstemsizce dudaklarımı büzdüğümde
"Ne için geldin?"
"Biraz konuşabilir miyiz?"dedim. Sesim titremişti.
"4 yıl sonra mı?"dedi hayretle. gözlerimi kaçırdığımda. Eliyle çenemi tuttu ve ona bakmamı sağladı.
"Hiç değişmemişsin. Hala güzelsin eskisi gibi,"derken dudakları yukarı doğru kıvrıldı. Bu hali masumdu. Fazla masumdu.

Onun bu haline istemsizce gülümserken elini çenemden çekti ve
"İçeri gel,"dedi garip bir ses tonuyla. Peşinden ilerlerken evinide inceliyordum. Çoğunlukla mavi ve beyaz hakimdi. Koltuklar mavi L koltuk duvarlarda koltuklarla uyumlu olarak beyaz renkteydi. Zeminde beyaz hoş bir parke vardı. Halı ise bebe mavisi tonunda içinde beyaz renkler hakimdi. Bir erkeğe güzel seçim yapılmıştı. Ev 2 katlı küçük bir villa olmasına rağmen beyaz renk evi olduğundan büyük gösteriyordu.

"Ne istersin; Çay,kahve?"
"Gerek yok. Bence bir yere gidelim birşeyler içeriz"sesim yine titremişti.
"Bilmiyorum. Arkadaşımla buluşmam gerekiyor"benimle ilk konuştuğu zamanki gibi konuşuyordu. Garip. Korkak.
"Peki yarın?"dedim merakla ve evet demesini umarak.

"Yarında dersim var"dedi. Ah, sanki bilerek yapıyordu.

"Peki ondan sonraki gün? Yani çarşamba."

"Bu kadar ısrarcı mısın?"dedi düz bir ifadeyle. kafamı yavaşça olumlu yönde salladım. İçinde alay saklı küçük bir kahkaha attı.

"4 yıl sonra,hala mı?" Dedi yüzüne alaylı bir ifade takarak. Bu sözü kafama dak etmişti. Artık beni unutmuş muydu yoksa? Başka biri mi vardı? Gözlerimi kaçıdım. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde çantamı alıp evden çıkmaya yeltendiğimde Ayaz beni kolumdan tuttu ve kendine çevirdi.

---

Bir bölümün daha sonundayız yeni bölüm +15 vote +10 yoruma gelecek. Sizi seviyorum💕

Ben kaçar👋