Anywhere you go [✓]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13ο: «Anywhere you go»

«Will you come with me, dive in deep
Get high by the beach all day?
And this is us, this young love
You should know I haven't changed»

«Δε θα σου πω πολλά, μονάχα ό,τι έχω μαζεμένο εδώ και τόσους μήνες απουσίας σου και θαρρώ πως αξίζει να τα μάθεις, ακόμη κι αν δε με αγαπάς» καθόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού της, έχοντας τα πόδια της πάνω στα κάγκελα, ένα βιβλίο στα μπούτια της και να με κοιτάζει έντονα, με εκείνα τα γαλανά μάτια που δε μπόρεσα να αποβάλλω από τα όνειρά μου, ούτε μία φορά.

«Μ' είχες βάλει να υποσχεθώ, σε αυτό εδώ το μπαλκόνι, να σε αγαπάω για πάντα. Σου είπα πως θα το κάνω όπου κι εάν πας και το τήρησα» δεν κουνιόταν, για μια στιγμή νόμιζα πως δεν ανέπνεε, αλλά σκέφτηκα καλύτερα να επικεντρωθώ σε αυτά που έχω να πω, γιατί θα τα ξεχάσω.

«Εξαφανίστηκες και μαζί σου πήρες ένα κομμάτι μου, που δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχες αρπάξει. Σε βρήκαμε με την φίλη σου -πλέον και δική μου φίλη-, συμπεριφερόσουν άσχημα και στους δυο μας. Ναι, η μαμά σου πέθανε Αύρα, μα εμείς επιλέξαμε να είμαστε εκεί για να σε βοηθήσουμε και μας έσπρωχνες, όπως έκανες πάντα» το βλέμμα της είχε σκοτεινιάσει και ήταν έτοιμη να μου ορμήσει, αλλά δε το επέτρεψα.

«Μου ζήτησες να φύγω, δε το έκανα γιατί έβαζα την αγάπη μου πιο πάνω από τα θέλω ή τα πρέπει, γιατί είχα πιστέψει πως θα μπορούσα να σε φτιάξω ξανά από τη αρχή, έτσι διαλυμένη που σε είχα κοντά μου -ή καλύτερα μακριά μου;»

«Οδυσσέα, γιατί το κάνεις ακόμη;»

«Έφυγες, για δεύτερη φορά, η οποία κράτησε και περισσότερο. Εξαφανίστηκες από προσώπου γης και εγώ πήρα την πρωτοβουλία να πω στην Ντίνα να σταματήσουμε, γιατί ήσουν χάσιμο χρόνου και εγώ είχα κάποια όνειρα να πραγματοποιήσω. Διάβασα, έγραψα πολύ καλύτερα απ' ότι περίμενα και είμαι έτοιμος να δω τα αποτελέσματα που θα έχω περάσει εκεί που θέλω. Τα όνειρά μου εγώ θα τα πραγματοποιήσω, ακόμη κι εάν εσύ δεν είσαι εδώ»

«Ο καθένας επιλέγει ό,τι θέλει, δεν είναι κακό»

«Μπορείς να το βουλώσεις για μια γαμημένη φορά στη ζωή σου;» γούρλωσε τα μάτια της και ανακάθισε καλύτερα στη θέση της, κατεβάζοντας τα πόδια από το κάγκελο και αφήνοντας το βιβλίο πάνω στο τραπεζάκι μπροστά.

«Σε αγάπησα Αύρα, κι ας μην το πιστεύεις. Σε αγάπησα περισσότερο από την Νικόλ, περισσότερο από τη Ντίνα, περισσότερο από τη μαμά μου. Σου είπα πως την έχασα και εγώ, αλλά δε με πίστεψες γιατί δεν εκτιμάς τίποτα γύρω σου και βλέπεις τον κόσμο εγωιστικά. Δεν πονάς μόνο εσύ, δεν κλαις μόνο εσύ τα βράδια, δε βλέπεις μόνο εσύ εφιάλτες. Πολλά δεν που εσύ αγνοείς γιατί είσαι αχάριστη».