Bölüm VII
Affet beni akşam üstü, gölgen uzarken. Affet beni ne zaman olursa. Affet beni sevgilim. Affet...
Çölümde açan tek bitki, boynu bükük ve benimle konuşmuyor. Ne yapmalı? Cevapsız çağrılar, onlarca karşılıksız mesajlar. Çözüm belli ama benim kafa basmıyor. O kadar üzüntülüyüm ki, tüm bunların sebebi olan Merve'nin, bu olayları çözeceğini akıl edemiyorum. Ufak bir fikir ya da saçmalık yapıcaktım. Hastaneye kaldırılıcaktım. Bizim mahalleden Yusuf'u çağırdım. Kendi numarasından Canan'ı arattım.
-Hasan şu an hastanede yatıyor. Devamlı Canan, Canan diye sayıklıyor. Bende rehberinden Canan ismini aratıp seni buldum ve aradım, diyecekti.
Bu olay çoğu insan üzerinde, onlara yalan söylemiyecegimizi düşündükleri için anında inanıp yumuşalar. Küs olduğunuz sevgilinizle veya arkadaşınızla bu şekilde barışlabilirsiniz ama sakın benim olayı uzatıp sonunu boka sarmayın. Olaylar başlasın bakalım sonumuz nereye varıcak.
Canan'ı aradık. Yusuf çok başarılı, bir oyuncu gibi davranıyor, arada yutkunuyor ve kelimeleri yutarak konuşuyordu. Güneş gözlüm, kıyamadı bana ve yalanıma inanıp telefona beni istedi. Tabi Yusuf bunun mümkün olmadıgını, kendisinin bile zar zor girip konuştuğunu, benim yoğun bakımda olduğumu ve uyku ilaçı içtigimi söyledi. Merkezdeki devlet hastanesinden olduğumuzu söylemişti. Kulaklarım doğrumu duyuyordu yoksa serapmı görüyordum. Ne dedin sen Yusuf? Ne yaptın?
Telefon kapandı ve Yusuf tek cümle sarf etti.
-Canan hastaneye geliyor.
La Yusuf sen ne yaptın? Trajikomik mi? Yoksa Dram mı? Birazdan hepsi belli olucaktı, hayatımın en salakca saatlerini yaşıyacaktım. Olayı uzatmadan anlatıcam. Aklımdan hemen ne yapmam gerekti diye düşündüm demiyecem tabiki. Yapmam gereken tek bir şey vardı çünkü. Hemen hastaneye yetişmek. Evde bulduğum en zararsız ağrı kesicileri alıp, 2 tabletin hepsini yuttum. Gerçek uyku ilacının kutusunu boşaltıp yanıma koydum ve Yusuf'a 112 acili arattım. Ambulans sirenleri eşligiyle hastaneye yetişmemiz 10 dakikayı buldu. Hemen midemi yıkayıp beni bir odaya aldılar. Artık tek iş Canan'ı beklemek oldu.
Tüm bunları neden yapıyordum? Neden? Çok sevdigimden mi? Bence bu sorunun cevabı evet olucak. Peki ya ben çok sevdigimden yapıyorsam bunları, o neden yanıma geliyordu? Kainatın en gizemli sorularından birisi bu. Asla karşınızdaki kişinin sizi ne kadar sevdigini bilemezsiniz. Güneşin bile ne zaman sönecegini bilen bilim adamları bu soruya cevap verebilir mi? Ay ile Dünya arasındaki mesafeleri bilen, Ay'a insan gönderen ve yaşını bulan bilim adamları bu soru karşısında cevap verebilir mi? Ya da uğraşır mıydı?
Uzaktan bir ses geldi, Hasan **** kaldığı oda hangisi şeklinde. İşte geliyordu, tüm bu olanların sebebi kadın. Tak tak tak ayak sesleri geliyor, beynim zonkluyor ve ne cevap verecegimi düşünüyordum. Bana ne sorucaktı? Ben ne cevap vericektim? Beynim büyük bir karmaşa içinde saniyeler içinde bunlar aklımdan geçiyor. Sevgimi itiraf etmeli miyim? Ya da o anlar mıydı? Ne hikaye uydurmalıydım? Saatlerdir içmediğim sigaranın beynim yarattığı etkside tüm bunlara fazladan ekleniyordu.
Ellerim? Ellerime ne oluyordu? Yerinde durmuyordu. O kadar titriyordu ki koluma bağlı olan serum bile titriyordu ama engel olamıyordum. İlaçların etkisidir diye düşünüp aldırmamaya başlarken içeri birisi girdi. Girdi ama bu kimdi? Bu adına tüm bu işkenceye katladıgım kadın değildi. Kimsin lan sen? Bu anlamsız kişi kendisini tanıttı.
-Geçmiş olsun. Hasan senmisin?
+Ben Hasan'da sen kimsin?
-Ben Merve. Canan çok hasta, ayrıca senin böyle bir delilik yaptığın içinde daha kötü oldu. Benim yanına gelip seni görmemi istedi. Bende hem seninle tanışmak hemde durumunu ögrenmek için kabul ettim. dedi
Bu neydi şimdi? Neden böyle bir şey olmuştu? Kendimi daha kötü hissettim. Katladığım tüm eziyetler boşa çıkmıştı. Neden demek yetindim sadece. Aslında pekte kötü olmamıştı. Yusuf yakışıklıydı ve ağzı çok iyi laf yapıyordu. Çaktırmadan Merve'yi gösterip benim planımın ilk aşamasına ulaşmayı hedefledim. Peki ya Canan? Canımın cananı. Nasıldı, iyimiydi? İşte asıl bilim adamlarının ışınlanma teknolojisini bulmalarının tam zamanıydı. Işınlanmayı bulun lan!
