He's my mate! [Dutch]

{3}

'Dus Michael heeft op je bil geslagen?' vraagt Luke aan het eind van mijn verhaal. Ik knik met mijn hoofd en een traan verlaat mijn oog. 'Hey Saar, niet huilen.' zegt Luke, maar al gauw volgen er meerdere tranen. Hij trekt me tegen zich aan en fluistert lieve woordjes.

Na 5 minuten ben ik uit gehuild en duw me uit zijn greep. 'Zou ik misschien bij Ashton op de kamer mogen slapen?' vraag ik, bang dat ik een nee krijg kruip ik tegen hem aan.

'Maar natuurlijk mag dat, maar dan moet je het eerst even vragen aan Ashton.' zegt Luke en ik spring blij op. Snel omhels ik hem en ren dan de kamer uit, op weg naar boven.

'ER UIT JIJ, BITCH!!!' schreeuwt Ashton tegen me. Meteen verstijf ik van angst. 'Maar je hebt me ontvoerd.' kan ik er nog uitbrengen en dan slaat hij me.

Tranen rollen over mijn wangen en mijn wang is erg rood, van de harde klap. Geschrokken kijk ik hem aan en in zijn ogen zie ik niets dan alleen maar woede. Ik trek me terug op mijn kamer en huil in mijn kussen. Gelukkig is er tot nu toe, niemand meer naar me toe gekomen. Phoe! Dan heb ik tenminste even rust. Zou ik weer eens proberen te ontsnappen?

Ashton mag me waarschijnlijk toch niet, Michael wilt wraak nemen en Calum en Luke... Tja, wat moet ik over hun zeggen? Zij zijn gewoon schatten. Maar waarom noemde Ashton mij net een bitch? Ben ik dan zo lelijk? Helaas weet ik hier niet mijn antwoorden op en zachtjes huil ik verder, zodra ik iemand op de gang hoor lopen.

'Saar?' hoor ik Ashtons stem vragen. Ik kijk niet op en blijf verder huilen in mijn kussen. Van mij krijgt hij voorlopig niks te horen. 'Saar, ik wil me verontschuldigen van net.' hoor ik hem vertellen.

Meteen draai ik me met een ruk om en ren naar de deur. Ik zeg niks en ren naar de living room, waar ik Michael tegen kom. Help! Dit meen je toch niet.

'Hey Saar!' zegt Michael met een gemene grijns en staat op. Hij loopt haastig naar me toe en trekt me mee naar de keuken. 'Wat moet je van me?' vraag ik boos en probeer me los te rukken. Hij zegt niks en grijnst alleen maar.

In de keuken begint hij me volop te zoenen en pakt me bij mijn heup. Het is dat ik niet mee ga in de zoen, wat hem boos maakt. Hij knijpt in mijn bil als teken dat ik moet mee doen. Ik vertrek geen spier en begin tegen te werken. Hij trekt zich terug en tilt me dan plots op en zet me op een stoel neer. Wat gaat hij doen?

Ik draai mijn hoofd en zie een grote grijns op zijn gezicht komen, die ze in Tokio ook kunnen zien. 'Dat vond je wel fijn he, zeker?' vraag hij met een vieze grijns.

'Ja dat vond ik inderdaad heel fijn, not!' zeg ik boos en sta op. Maar hij duwt me terug op de stoel en bind me met touw er aan vast. Ik raak in paniek en begin te spartelen, maar helaas heeft dit weinig nut.

'HE-.' wil ik schreeuwen, maar Michael slaat een hand voor mijn mond.

'Ssst, schat. Anders horen ze ons.' zegt hij grinnikend en duwt me een wit doekje voor mijn mond. Ik probeer nog eens te schreeuwen, maar dan is het al te laat en Michael bind het strak om mijn mond. Nu begin ik echt bang te worden en probeer me los te wringen. Kom op nou! Ik zit waarschijnlijk in de nesten!