He's my mate! [Dutch]

{8}

Ik voel de woede door me heen gaan, maar ik hou me in. 'Saar, het is niet wat het lijkt. Ik heb niks met haar, jij bent mijn mate en niet zij!' hoor ik het stemmetje in mijn hoofd zeggen. Langzaam stap ik naar voren en een paar mensen kijken me verast aan.

'Waarom rende je net weg?' vraagt Calum als ik bij de jongens aan kom. Ik zeg niks en loop verder naar Ashton, terwijl Calum me na kijkt. 

'Zeg White wolf, waarom moet jij perse jongens aantrekken?' vraag ik sarcastisch.

'O gewoon, omdat ik zo aantrekkelijk ben.' zegt ze nijdig.

'Heb jij toevallig dan ook je mate gevonden?' vraag ik met een gemene grijns.

'Nee, hoezo?' vraagt ze beteuterd. 'O, laat me het eens uitleggen. Kijk je bent misschien dan o zo aantrekkelijk, maar euh... heb je wel door dat je ander mans mate afpakt?' leg ik op een duh-toon uit. Ze schud haar hoofd en kijkt me beledigend aan.

'Wat wil je dat ik doe?' vraagt ze dan aan mij.

'Het beste is om te verdwijnen van hier, anders krijg je problemen. En dat lijkt me niet fijn, om problemen te krijgen, dus ik zou zeggen ren de weide wereld in.' vertel ik aan haar en ik zie haar veranderen in haar wolf. Ze is nu een mooie witte wolf, met een beetje een blauwe gloed door haar vacht. Wouw, dat is een mooie kleur! Dan rent ze weg en verdwijnt aan de horizon.

'Wat doe ik hier? Wat is er allemaal gebeurd?' hoor ik opeens de mensen achter me zeggen. Ik draai me om en zie iedereen verbaasd om zich heen kijken. Langzaam verlaat ik de plek en loop terug naar het huis van de jongens. Ik moet een keuze maken, of hier weg zien te komen of hier in de roedel blijven en me laten bijten door Ashton. Waarom is dit zo lastig?

Heel even kijk ik om me heen en zie iedereen met zich zelf bezig zijn. Het is beter als ik verdwijn, dit allemaal is gebeurd door dat 5sos mij ontvoerde! Ik ren naar het bos toe, maar dan struikel ik en val op de grond. Heb ik weer! Ik sta op en wil verder rennen, maar ik voel iemand mijn pols vast pakken en ik word in een knuffel getrokken. Wat krijgen we nou?

'Saar, ik weet dat je weg wilt. Maar als je terug gaat is de kans groot dat-' begint Ashton, maar ik leg een vinger op zijn mond.

'Ssst! Ash, je kan me blijven opzoeken. We kunnen samen als vrienden door het leven gaan, maar ik denk als we iets hebben dat, dat het alleen maar moeilijker maakt.' vertel ik en hij kijkt me met grote ogen aan. Hij duwt mijn vinger weg en wilt wat zeggen, maar hij sluit abrupt zijn mond.

'Sara en Ash! Wat staan jullie hier nou te doen? Kom op naar binnen!' hoor ik Luke opeens achter ons zeggen. Ik schrik en weet niks te zeggen, maar ja dat is misschien ook logisch. Samen met Luke en Ashton loop ik naar hun huis, waar we meteen naar de livingroom lopen. Ik plof op de bank naast Michael en Ashton komt naast me zitten.

'Jongens, ik moet jullie wat vertellen. Ik weet niet of jullie het er mee eens zijn, maar ik vind het zelf beter als ik weer terug ga naar mijn eigen huis.' vertel ik en de jongens knikken begrijpend. Wow dit had ik niet verwacht! 'Zijn jullie het er mee eens?' vraag ik voorzichtig.

'Ja, we zijn het eens met jou keuze. We snappen het ook wel, want ja je hebt je eigen ouders al weer een tijdje niet gezien.' vertelt Luke en ik spring op. Ik ren naar hem toe en spring boven op hem.

'Ben je zo blij?' vraagt Luke en ik knik en geef hem een stevige knuffelen.