He's my mate! [Dutch]

{9}

Ik laat Luke los en geef de rest nog een knuffel. 'Mag het van Nathan eigenlijk ook?' vraag ik, wat mij ineens te binnen schiet. Ze schudden hun hoofd en meteen springt Ashton op. Hij komt naar me toe rennen en tilt me op.

'Maar ik ga jou terug brengen.' zegt hij enthousiast en wilt me mee trekken. 'Wacht!' zeg ik en trek hem terug.

'Jongens, jullie hoeven niet te treuren hoor. Jullie zijn altijd welkom bij mij thuis.' zeg ik tegen hun. Ze staan op en komen naar me toe gelopen.

'Kom hier, kleintje.' zegt Michael tegen me en ik beland in een groepsknuffel.

Ze laten me los en ik neem nu echt afscheid. Ik loop de livingroom uit en zwaai ze nog even uit. Samen met Ashton verlaat ik de livingroom en we lopen het huis uit. 'Zeg Saar, waar kom je eigenlijk officieel vandaan?' vraagt Ashton om de stilte te verbreken.

'Nederland.' beantwoord ik zijn vraag simpel. 'Jij toch uit Australië, net zoals de andere jongens?' vraag ik grinnikend. Hij knikt en trekt me tegen zich aan.

'Ik ga je wel missen hoor.' zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Ik jou ook.' zeg ik tegen hem en we komen aan bij een bospad.

'Lieve Saar, je moet alleen verder. Ik mag niet meer verder dan dit punt.' zegt Ashton dan en ik staar hem aan.

'Maar hoe moet dat dan, als jij en de jongens langs willen komen?' vraag ik betreurd. 'We kunnen afspreken op dit punt.' beantwoord Ashton mijn vraag en ik geef hem nog een knuffel. 'Ik denk dat ik maar moet gaan.' zeg ik en laat hem los.

Ik loop het bospad op en volg het, terwijl ik ondertussen nog Ashton uitzwaai. Wat ga ik hem missen! 'Ik jou ook.' hoor ik een stemmetje in mijn hoofd zeggen. Ik grinnik en kom uit eindelijk bij het eind van het bospad.

Vanaf hier gaat het pad over in grindpad richting mijn huis. Als ik thuis kom word ik meteen omhelst en zo eindigt dit avontuur van mij. Ik spreek vaak af met 5sos, via de mindlink met Ashton. En zo lijdt ik weer een beetje een normaal leventje.