He's my mate! [Dutch]

{4}

'Niet doen!' sist Michael tegen me en komt boven op mijn schoot zitten. 'Ben ik echt zo vervelend, dat je me moet vast maken aan een stoel?' vraag ik bozig en mijn angst verdwijnt. Mijn boosheid overwint altijd alles!

Hij gaat gelukkig van mijn schoot af en komt achter me te staan. 'Wat zei je nou?' vraagt hij en ik voel hoe hij het doekje weg haalt. Stom, dat was ik helemaal vergeten!

'Ik vroeg ben ik echt zo vervelend, dat je me moet vast maken aan een stoel?' vraag ik boos en hij haalt zijn schouders op. Ugh! Mannen!

'Wat dacht jij daar?!' hoor ik opeens Ashtons stem ruw vragen. Ik kijk verschrikt op naar de deur en zie Ashton staan. 'Michael, waarom zit ze vast aan die stoel?' vraagt Ashton met een glimlach op zijn gezicht.

'Maak me nou los, Ash! Dalijk wilt Michael dat ene met me doen! Je weet wel wat een man en vrouw doen als ze in bed liggen.'

'Michael, naar de living room!' commandeert Ash tegen Michael. 'Nee, ga jij maar naar de living room!' commandeert Michael hem terug. 'Hey, ik ben er ook nog!' gil ik en probeer me los te wurmen.

Al gauw weet ik me los te wurmen en ik ren naar de living room. In plaats daar boven op Luke te springen ren ik door naar de gang. Ze zullen vast denken dat ik naar mijn kamer ga, maar daar ga ik dus niet heen. Ik open de voordeur en sluit hem zo zachtjes mogelijk. Nu gauw hier weg! Ik ren naar het bos en het eerste wat ik gelijk doe is, rechts af slaan. Dan volg ik het pad en ren met de bocht mee en na een poosje stop ik met rennen, om even op adem te komen. Wat moet ik doen?

Ik hoor wat achter me kraken en ik draai me met een ruk om. Het valt me op, dat het net een sprookjesbos lijkt. Ik tuur wat in de verte, maar zie niks. Snel sta ik weer recht en kijk om me heen, waar ik ben. Wow! Dit lijkt wel een doolhof! Ik loop verder vooruit en kom dan uit bij een T-splitsing. Ik loop rechtdoor en kom dan weer aan bij een t-splitsing. Welke kant moet ik op?

'Terug.' zegt een stemmetje in mijn hoofd.

'Waar komt dat stemmetje vandaan?' vraag ik aan mezelf.

'Achter je!' zegt het stemmetje en ik draai me met een ruk om. Meteen val ik naar achteren, als ik zie dat Ashton achter me staat.

'Hoi schat, heb je me gemist?' vraagt hij grijnzend. 'Nee, niet bepaald echt.' zeg ik logisch tegen hem. Zijn grijns verdwijnt als sneeuw voor de zon, van zijn gezicht en betrekt naar een boos gezicht. O boy! Dit is geen goed teken denk ik. Ik zet een stapje naar achteren en voel opeens een boom tegen mijn rug aankomen.

O boy! Ik heb mezelf in de nesten gewerkt! Kom ik hier nog wel leven uit? 'Ja, natuurlijk!' zegt Ashton en grinnikt als ik hem verbaasd aan kijkt.

'Kan jij gedachtes lezen, Ash?!' vraag ik stom verbaasd en kijk hem met grote ogen aan. 'Jij bent mijn mate! Ik alleen kan jou gedachtes horen.' legt hij uit en ik geef het teken dat ik het begrijp.

Ongemerkt loop ik traag naar achteren en ik zie dat Ashton het niet door heeft. 'Saar, je moet niet de hele tijd weglopen.' zegt hij en zodra hij zijn zin heeft gezegd ren ik keihard weg. Ik weet niet eens waar ik naartoe ren, maar ik ren gewoon door.

Geen elk moment stop ik om even op adem te komen, misschien een beetje dom en ik voel mijn borst pijn doen en in mijn zijen voel ik steken. Ik zak van pijn op de grond en hijg als een idioot. Dit is niet goed, ik zie zwarte vlekjes in mijn beeld en dan voel ik me weg zakken. Het enige wat ik nog voel, is hoe ik hard met mijn hoofd op de grond klap en ik hoor nog iets of iemand komen aan rennen. Maar dan val ik bewusteloos.