Bak yine içlendimm. Tamam ağlamıyoruum!
8.sınıfta tanışmış olduğum bir çocuk vardı. Adı Görkemdi. Görkemle ilk başlarda çok samimi değildik tabi. Sonra baya bi samimi olduk. Sabah akşamımız bir. Ama aşk anlamında kesinlikle bir şey hissetmiyordum. Sıçtığı boka kadar bildiğim bir insandı yani düşünüüün..
Her yıl samimiyetimiz daha da artıyordu.Hayatına tonlarca kız giriyordu-çıkıyordu. Ama ben hep vardım. Müthiş bir dostluğumuz vardı be. Çok da güzel geçiyordu günler. Bir sürü anılar anılar.
Sonra o gün gelene kadar...
Saçmasapan bir iddia yüzünden aramız bozuldu. Aradan 1 ay geçti . Mesaj yok. Sonra ben mesaj attım. Allahım bir tripler bi tripler.. Sonra yine barışmadık. 2 ayyy 3 ay 4 ay 8 , 9 ay 1 yıl vs. derken epey zaman geçti. Yaklaşık 600 güün!
Bu geçen sürede defalarca ona ulaşmayı denedim ama her defasında ona ulaşamadım. Hep geri durdu. Ne olmuştu da benden bu kadar uzak duruyordu ? Bu düşünce beynimi yemek üzereydi. O kadar depresyon da gezdim ki. Kararlar alamıyordum. Çok çok etkilenmiştim. Evet sevgilim değildi ama o kadaar değerli dostumdu ki bir anda böyle olması çok da koymuştu be. Zaman geçiyordu ama değişen hiçbir şeydi. Sürekli özlüyordum onu. Çünkü fazla güzeldi anılar..
O kadar kendimden habersizdim ki. Artık umudumu da tamamen kesmiştim. Ama imkansızlık düşüncesi beni çok daha deli ediyordu.
Ve o gece geldi. Tüm gururumu , ismimi , her şeyi yok sayıp 600 gün sonra tekrar mesaj attım yine yanıt vermeyecek diye çok korktum. Ama bu sefer eskilerden birazcık da olsa konuşabilmiştik. Kafamdaki sorulara birazcık da olsa yanıt bulabilmiştim...
Ve son can alıcı cümleyi kurdum. ''Hayatında bana minik bir yer var mı?'' bu kadar aşağılacı bir cümleyi kurmamam gerekirdi ama geçen zamanda çok özlemiştim onu . Ve biraz duygularımla hareket ettim. Mesaj yok 1,2,3, dakika geçti. Kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Bari yok diye mesaj atsaydın ya hanii. Sonra mesaj geldii. Heyecandan mesaja bile bakamadım. Var yazısını okuyunca rüya da olup olmadığıma inanamadım. Görkem gelmişti. Barışmıştık. Yuuuhhh! o lalalala ! Yeapppp! Çok mutluydum. Uçuşlar uçuşlarr ..
Birkaç gün ben mesaj attım. Gayet eskisi gibi konuşuyorduk. Ama bir sıkıntı vardı. Her şey bir anda bu kadar mükemmel nasıl olabilirdi kii.
Ben mesaj atmadıkça o da mesaj atmıyordu.Bir gün geç saatte otogarda olacaktım. Görkem'e otogara gelebilir misin diye mesaj attım. O da gelirim tabi dedi. O gün otogara geldi konuştuk falan ama çok donuktu. Yabancı gibiydi. Aylardır özlediğim Görkem o muydu? Bu acı gerçek de canımı acıtmıştı. Ayrıldıktan sonra biraz mesajlaştık daha da konuşmadık.Evet ben elimden gelenin fazlasını yapmıştım. Peki ya şimdi ne olacaktı. Ben daha mesaj atmama kararı aldım . Ama bu saye de onu tekrar kaybetcektim. Buna bir daha dayanabilir miydim ki.. Ne yapmalıydım... ?
Önerisi olan ?
![](https://img.wattpad.com/cover/27714436-288-k585045.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Dünyam :)
Teen FictionYorumlarınızı bekliyorum . Şimdiden teşekkür ederim. Benim dünyama hoşgeldiniz :) Bu bir kurgu değil kendi yaşamımdır. Önerilerinize ihtiyacım var..